📝 شعر مازندرانی " یادش بخیر " : مه دیار مه آرزو یادش به خیر ملک سرسبز گزو یادش بخیر سبزه زاره بی قرار ه مه لفور بهار ما بک و بو یادش بخیر سرزمین سبزه ها یادش بخیر لت و لتکا و دیما یادش بخیر گالش و چپون جمع ورکا چلی و تور و کوما یادش بخیر این همن تا اون همن یادش بخیر لفور دشت و دمن یادش بخیر گلناز و گلتاج و مشتی گلبرار مله مشت جانمو یادش بخیر بهار ما بک بو یادش بخیر جت و اذال و بلو یادش بخیر خرمن مکری و کمل بار قزل و کهر یابو یادش بخیر مله سر دلخشی یادش بخیر اون قدیم عاشقی یادش بخیر شو شونیشت قدیمی با صفا پشت زیک کنس ترشی یادش بخیر این هدار تا اون هدار یادش بخیر کوچه و کت و دیفار یادش بخیر شوپه وتش کله و دشت نفار های های جان مار یادش بخیر لال انه لال انه یادش بخیر سال اتا بار انه یادش بخیر آبی قدک دار انه های های پار بورده امسال انه یادش بخیر مله کور کور کور سو یادش بخیر دس چراغ و دس سو یادش بخیر سنگ فرش کوچه و کت و دیفار لوش مار و کل چو یادش بخیر ایها نه فصل بهار کوچ بار زنگ تال گوپنو یادش بخیر چاخنی آزون سر و دارزنون موزین دم زنون یادش بخیر گل تاج گلناز و مشتی جانعلی مله مشت گل عمو یادش بخیر یار علی و گزعلی و جانعلی مله مش جان ببو یادش بخیر (( آری براستی زمان که می گذرد آدمها که می میرند اسم ها می میرند رسمها می میرند سنت ها فراموش می شود عادت ها محو می شود پس یادش بخیر شعر از مرحوم #اسدالله_کجوری_نفتچالی #شعر_مازندرانی #شعرتبری 🔰 به کانال اخبار #لفور بپيونديد 👇👇 @akhbarelafoor 👆 با ما همراه باشید

📝 شعر مازندرانی مویَه : صدای مویَه ای اِینَه با نارَه بَوِه دل هِنتی یه جِل پاره پارَه یکی بوتَه بَگِردَم قّدِ رعناش یکی دیْ بِرمِه کُردَه با اشارَه همه خویشون ببیمونَه مَغفِرستون بَدینَه مردومی حال چِنتی زارَه دِتَر گیسش کَشیَّه هِنتی ساجَه ریکا دیْ مویَه کُردَه با ستاره پییَر دولا بِیَه هِنتی کمونی گُتَه مردوم دلم ابرِ  باهارَه دَوِی یک کَس که رنگش هِنتی گچ بِیْ آخِی مارِش بَگِردَم بیقِرارَه خاخِر مرثیه گو بِیْ گاه و بیگاه بِرار نازش کَشیَّه از دوبارَه جَوونون فکر خاکی سنگ و لونَه بزرگون بیزِن از این دردی چارَه هَلا صاحب عزایَه دل پریشون دَرَه کُلگایی سر حلوای سارَه چه توفیر کُندَه که وقتی بَمردی کفن از اطلسَ یا چیتِ پارَه هاکُن در زنده مونی خیر و نیکی بَمِردِه آدِمِر شیون به کارَه اگِر دست کسی اَمرو بَییری تو دون پِهرا تِنِر دی برقِرارَه بییِن تا هِدیرایی قدر رَ دونیم رفیق بیکسی انگوشت شمارَه ناکَک بیمو بَرِسّییَه گَلی بِن چِتی درمون کنم دل کَشنَه نارَه هزارون درد و درمونش رفیقَه بییِن با هم  دَووییم فکر چارَه رحیم بوتی نوای درد و درمون گمونم مویَه  دل رَ کُندَه پارَه رحیم  اله وردی میگونی برگردان فارسی شعر مویه (شیون) صدای شیونی آمد با نعره دل مانند پارچه ای تکه تکه شد یکی گفت به قربان قد رعنایش بگردم یکی هم با اشاره میگریست همه نزدیکان به گورستان آمدند دیدند که حال مردم چقدر آشفته است دختر موهایش را همچون جارو میکشید پسر هم با ستاره  شیون میکرد پدر همچون کمانی تا شده بود میگفت مردم دلم همچون ابر بهار است یک کسی بود که رنگش همچون گچ بود آخ،مادرش است،برگردم که بیقراری میکند خواهر مرثیه گویی میکرد گاه و بیگاه برادر نازش را میکشید دوباره جوانها به فکر سنگ های داخل گور و بزرگان چهره در هم کشیده از چاره این بلا هنوز که عزا دار دل پریشان است حلوا را بر روی اجاق آماده میکنند چه فرقی میکند آنگاه که مردی کفن از پارچه اطلسی باشد یا از چیت پاره شده در زمان زنده بودنت خیر و نیکی کن برای آدم مرده گریه به راه است اگر دست کسی را امروز بگیری بدان که پس فردا برای تو هم چنین خواهد شد ببیایید تا قدر یکدیگر را بدانیم رفیق دوران سخت انگشت شمار است نفس به سختی تا زیر گلو میرسد چطور درمان کنم؟دل نعره میکشد هزاران درد است که درمانش دوست است بیایید با هم به فکرچاره باشیم رحیم نوای درد و درمان را گفتی گمان میکنم ناله دل را به درد میاورد #شعر_مازندرانی #شعرتبری #مویَه #رحیم_اله_وردی_میگونی 🔰 به کانال اخبار #لفور بپيونديد 👇👇 @akhbarelafoor 👆 با ما همراه باشید