eitaa logo
اخبار سیاسی روز
3.7هزار دنبال‌کننده
55.5هزار عکس
27.2هزار ویدیو
180 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
چند نکته درباره حکمت متعالیه "اشتباه کردم" ✍ رهبر معظم انقلاب اخیرا فرمودند: «در قضیه‌ی برجام، بنده اشتباه کردم اجازه دادم که وزیر خارجه‌‌ی ما با آن‌ها صحبت کند، ضرر کردیم.» 🔹چند نکته درباره این بیانات وجود دارد. نخست اینکه رهبری از همان ابتدا یقین داشتند و به تواتر فرمودند به مذاکره با آمریکا خوش بین نیستند. یا اینکه آمریکا، دشمن بدعهد و غیر قابل اعتماد است. بنابراین آنچه در ماجرای برجام پدید آمد، برای ایشان روشن تر از روز بود و چیزی بر علم و یقین ایشان اضافه نشده است. ♦️بله برای کسانی از عوام و خواص که هویت شیطان بزرگ را نمی شناختند یا دچار لغزش و غفلت و وسوسه شده بودند، رفتار پسا برجامی آمریکا موجب می شود که بفهمند اشتباه کرده اند. اما این روند برای رهبری و مؤمنان و انقلابیون از همان آغاز روشن بود. در واقع در اینجا، دریافت و فهم عمومی نسبت به اشتباه بودن امید به مذاکره و توافق با آمریکا را بازگو می کنند. 🔹نکته دوم این است که برخی می گویند بیانات اخیر حضرت آیت الله خامنه ای، صرفا ناظر به گفت و گوی وزیر خارجه با مقامات آمریکایی است ، نه کلیت مذاکرات و توافق با آمریکا! سوال: آیا مذاکره و توافق، جز از مسیر ملاقات ها و مذاکرات وزیر خارجه با مقامات آمریکایی پدید آمده است؟ آیا می توان گفت و گوهای آقای ظریف را غیر از روند مذاکرات دانست؟ در حقیقت اینجا سخنان رهبری ناظر به اصل و کلیت مذاکره است و نه مثلا یک دیدار خاص و شخصی آقای ظریف. 🔹رهبر انقلاب همان جا تصریح می کنند که برخی شرط ها و خط قرمزهای تعیین شده، از سوی مذاکره کنندگان رعایت نشد. به عبارت دیگر، اذن مذاکره، بود اما مذاکره کنندگان این خطوط قرمز را رعایت نکردند. ♦️رهبری با صراحت، شرط نرمش و انعطاف تاکتیکی را قهرمانی و استقامت نامیدند و راهبرد را "" نامیدند اما دولت و مذاکره کنندگان، غالبا نرمش و سازش نشان دادند و کمتر قهرمانی و مقاومت کردند، چه در نگارش بی دقت برجام و چه در اجرای بی دقت تر و یک سویه آن، با وجود 29 شرط رهبری و مجلس و شورای عالی امنیت ملی. 🔹رهبری در طول پنج سال مذاکرات و اجرای برجام دائما از دولت و وزارت خارجه می خواستند نرمش را به عنوان صرفا یک ، چاشنی دیپلماسی شجاعانه انقلابی و ملی کنند و اکنون که پس از پنج سال، برای عوام و خواص معلوم شده دوستان در تراز این نیستند، رهبری می گویند "در قضیه برجام، بنده اشتباه کردم اجازه دادم وزیر خارجه ما با آنها صحبت کند، ضرر کردیم". ♦️شاهد مدعا فراز بعدی بیانات رهبری است: "چرا مذاکره کنیم؟ برجام نمونه‌ی واضح این است. تازه بنده سخت‌گیری میکردم -که البتّه همه‌ی خطوط قرمزی که ما معیّن کرده بودیم رعایت نشد- طرف مقابل این‌جوری عمل کرد. خب با این دولت نمیشود مذاکره کرد... با هرکسی که مذاکره میکند، وضعش این‌جوری است. ما باید وقتی مذاکره کنیم، وقتی وارد این بازی خطرناک بشویم که فشار او، هوچیگری او، نتواند در ما تأثیر بگذارد به‌خاطر یک اقتداری که داریم. بله، آن‌وقتی که جمهوری اسلامی از لحاظ اقتصادی، از لحاظ فرهنگی، به آن اقتداری که ما در نظر گرفته‌ایم برسد، آنجا برود مذاکره کند؛ حرفی نیست. ؛ ما اگر چنانچه برویم مذاکره کنیم، قطعاً این مذاکره به ضرر ما تمام خواهد شد". 🔹اینجا علم جدیدی برای ایشان حادث نشده، بلکه یقین روز اول ایشان درباره ماهیت خبیث شیطان بزرگ و استطاعت پایین تیم مذاکره کننده (به اعتبار منطق "مذاکره و توافق به هر قیمت" آقای روحانی) برای مردم نیز و منکشف شده است. این اعلام و اعلان علم قبلی است و نه علم جدید، تا حمل بر اشتباه نزد رهبری شود. ♦️این از ادب و کرامت و عطوفت و مصلحت اندیشی رهبری است که به جای سرزنش قاصران و مقصران مذاکرات، بار مسئولیت را برعهده می گیرند، چنان که سیره امام خمینی (ره) بود. چرا؟ چون مهم تر از همه چیز، حفظ انسجام داخلی در برابر گستاخی و کمین نشستن دشمن است که اتفاقا همین انسجام را هدف گرفته است. البته رهبری در این میان، با لطافت و کیاست تمام، عبرت ها و ممنوعیت های پدید آمده از تجربه اعتماد به دشمن دغلباز و بدعهد را هم بازگو می کنند تا کسانی دوباره برخی عوام و خواص ما را وسوسه نکنند و مانند سال 92 نگویند "بالاخره برای توافق باید یک حالی به آمریکا داد"! آن زمان "فضاسازی پرفشار و فریب دشمن" و "فریب پذیری و عوام فریب برخی خواص متنفذ"، راهی جز تجربه توام با خسارت مذاکره-توافق باقی نگذاشته بود. 🔹رهبر در نظام امام-امامت مسئول است اول و آخر قافله (پیشتازان، و کندرو ها و عقب افتادگان) را چنان با هم مراعات کند که همه قافله پیش روند و از مکاید راهزنان یا شرکای آنها در قافله، در امام بمانند. والحمد لله رب العالمین.
✅دولت روحانی را باید کرد! 💡حامد کمالی اردکانی اواخر جنگ و زمان پذیرش قطعنامه بود که همه میگفتند جنگ چقدر خسارت بار بود...چقدر هزینه برد...چقدر سختی کشیدیم...چقدر نیروی انسانی از دست دادیم.... اما گفت: "جنگ برای ما خیلی برکات داشت...ما در جنگ ابهت شرق و غرب را شکستیم...ما در جنگ پی بردیم که باید روی پای خود بایستیم...ما در جنگ انقلاب معنوی خود را به جهان صادر کردیم...ما در جنگ دوست و دشمن خود را شناختیم و..." امروز هم باید از زاویه دیدِ به دولت نگاه کرد. رهبر معظم انقلاب بعد از انتخابات 92 فرمودند خداوند ان شاء الله به رأی مردم خواهد داد. از برکات دولت روحانی این بود که برای همیشه مساله رابطه با آمریکای جهانخوار حل شد...دیگر هیچ کاندیدای ریاست جمهوری نمی تواند حرف از مذاکره بزند....از برکات دولت روحانی این بود که بیش از پیش مفتضح شد و مردم فهمیدند که خودمان باید روی پای خود بایستیم....از برکات این دولت این بود که در عمل نشان داد نمی توان برای حل مسائل اقتصادی به در بیرون مرزها چشم دوخت...شاید این بزرگترین دستاورد این دولت بود. این ها را به چشم هم می توان دید. همان طور که امام جنگ را فرصت می دید. چرا همیشه به چشم می بینیم؟... چرا جامعه را نمی بینیم؟.. از نگاه رهبر انقلاب دولت باید شود تا کمکاری های خود را خودش کند. باید دولت را حمایت کرد تا کارآمد شود. باید دولت را کمک کرد و را به آن برگرداند. وظیفه حزب الله این است و انصافا هم وظیفه سختی است. نه آنکه به استیضاح و برکناری و عزل فکر کنیم. به نظر میرسد امام جامعه از دولت برای حل مشکلات است به همراهِ نقد! طرح سوال از رییس جمهور و... هم اگر در همین راستا باشد مفید است وگرنه اگر در راستای تضعیف و برکناری و... باشد قطعا مضر و آب ریختن به آسیاب است. را باید کنار گذاشت...باید مجموعه مصالح کشور را در نظر گرفت. عزل و برکناری رییس جمهور چیزی است که دشمن میخواهد. البته به این معنا نیست که دولت نباید نقد شود...بله باید نقد و حتی سوال شود اما و همراه با حمایت! نباید مردم سالاری دینی را ناکارآمد جلوه داد...این خواست دشمن است. باید از ظرفیت سوال از رییس جمهور و... هم در جهت حل مشکلات کشور و همبستگی و وحدت مسئولان و مردم استفاده کرد. حزب الله کاری به شخص رییس جمهور ندارد؛ برای حزب الله جریان انقلاب اسلامی است که اهمیت دارد و این جریان فکری که در سطح سیاسی نمود بیشتری دارد را باید حمایت کرد تا دشمن بداند همیشه پیروز است. حزب الله همیشه با امام جامعه حرکت می کند...برای او نه حزب و جناح خاص که است که مهم است!