eitaa logo
حوادث آخرالزمان و علائم ظهور⏰🌍
45.2هزار دنبال‌کننده
9.2هزار عکس
8.3هزار ویدیو
369 فایل
ثابت قدمان ماندگارند. ✔حضورشماباعث دلگرمی ماست . @alamatha https://eitaa.com/joinchat/1218773065C471a635805 👆👆 تعرفه تبلیغات ⛔ نشر مطالب با لینک کانال حوادث و علائم مجاز هست
مشاهده در ایتا
دانلود
قسمت چهارم یکی از امام زمان (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) مربوط به دوران غیبت صغراست. شرایط اجتماعی و وضعیت سیاسی جامعه به سمتی پیش رفت که غیبت امام ضروری شد. ظلم و ستم خلفای عباسی به بالاترین درجه رسیده بود، شیعیان بسیار در مضیقه بودند و توسط حکومت آزار می‌دیدند، عباسیان جایگاه شیعیان را در معادلات سیاسی غصب کرده بودند و اصلاً آن‌ها را در سیاست به حساب نمی‌آوردند، جامعه بسیار دوقطبی شده بود و اعتدالی وجود نداشت، مردم یا ثروتمند بودند و یا فقیر، عیاشی و دنیازدگی غالب شده بود، حکومت تصمیم جدی به قتل امام داشت و هیچ امنیتی برای جان امام وجود نداشت. در مورد تاریخ شروع غیبت صغری اختلاف نظرهایی وجود دارد. عده‌ای معتقدند، از همان زمان که مأموران عباسی به خانه امام حمله کردند، حضرت در سرداب خانه از نظرها مخفی شدند. این نظر از دید مورخان شیعه مردود است و اثبات شده که قبل این ماجرا هم حضرت از نظرها مخفی بوده‌اند. عده‌ای شروع غیبت را از زمان ولادت حضرت می‌دانند، که این نظر را هم علمای امامیه قبول ندارند. اغلب علما و مورخین معتقدند که غیبت امام از شهادت امام عسکری (علیه‌السلام) آغاز شد. این دوران غیبت، اولین دوره از غیبت در زندگی امام زمان بود که غیبت صغری نام دارد. غیبت صغری حدود 69 سال ادامه داشت. در این دوره از زندگی امام زمان ارتباط شیعیان با ایشان به طور کلی قطع نبود، آن‌ها با شرایط خاص و محدودی با امام ارتباط داشتند. شیعیان در این مدت به واسطه افراد مشخصی با امام ارتباط می‌گرفتند و مشکلات و مسائلشان را با امام مطرح می‌کردند. گاهی ملاقات‌هایی مخفی توسط این افراد برای مردم با امام ترتیب داده می‌شد. نامه‌ها و دستورات امام هم توسط این افراد به مردم منتقل می‌شد. این افراد نواب خاص نام داشتند که چون چهار نفر بودند، به آن‌ها «نواب اربعه» هم گفته می‌شد. این نایب‌ها به‌نوعی سفرا و وکلای مورد اعتماد و مورد یقین امام بودند. عثمان‌بن‌سعید، محمدبن‌عثمان، حسین‌بن‌روح و علی‌بن‌محمد‌سمری سفیرهای خاص امام در عصر غیبت بودند. این چهار نایب در تمام امور از جانب امام وکالت تام و مطلق داشتند. البته امام وکلا و نماینده‌های دیگری هم در مناطق مختلف داشتند که به‌نوعی زیرمجموعه این نواب خاص بودند. این وکلای عام برخلاف نواب خاص اجازه تام و مطلق نداشتند، آن‌ها صرفاً برای امور خاصی اذن و مأموریت گرفته بودند. امام چند روز قبل از رحلت علی‌بن‌محمد‌سمری آخرین نایبشان نامه‌ای به او نوشتند و فرمودند، کسی را وصی خودت قرار نده، زیرا غیبت کامل شده و مدتی طولانی برای غیبت پیش روی ماست[4]. پس از رحلت سمری غیبت صغری تمام شد و دوران جدیدی از زندگی امام زمان (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف)  آغاز شد 💥 ڪانال حوادث آخرالزمان و علائم ظهور http://eitaa.com/joinchat/3103653888C83153c787a