⚠️مراقب باشید بیماری های روحی دیگران به شما منتقل نشود! 🔻ما معمولاً در محاوره‌ها خیلی راحت در مقام قاضی حرف می‌زنیم و قضاوتمان را دربارۀ دیگران بیان می‌کنیم و با این کار ذهن مردم را نسبت به دیگران خراب می‌کنیم. انسان باید در سخن گفتن بسیار اهل مراقبت و دقت باشد. باید هر لحظه مراقب باشد که چه کلامی می‌گوید و با این کلام چه جنایتی را در حق خودش مرتکب می‌شود. انسان هیچ‌گاه نباید زود قضاوت کند، قضاوت واقعاً کار دشواری است. 🔻اهل بیت(ع) بسیار سفارش کرده‌اند که با کسانی که خوب حرف نمی‌زنند، نشست و برخاست نکنید. هر بیماری از یک طریقی منتقل می‌شود، خیلی از بیماری‌های روحی و روانی هم از طریق زبان منتقل می‌شوند. مثلاً کسی که ترسوست یا کسی که بدزبان است، اگر مدتی با شما حرف بزند، از این طریق بیماری‌اش را به شما منتقل می‌کند. اگر مجبور بودید با چنین کسانی حرف بزنید، بحث جدی نکنید. اگر بحث جدی بشود، دل خراب می‌شود. لذا بعضی اوقات اولیای خدا را به شوخ‌طبعی و بذله‌گویی می‌شناختند. یکی از علت‌هایش در برخی موارد این بوده که کسی را پیدا نمی‌کردند تا با او حرف جدی بزنند، لذا همه چیز را با مطایبه و شوخ‌طبعی تمام می‌کردند تا از بیماری دیگران اثر نپذیرند و در عین حال کسی را هم نرنجانده باشند. 📕بخشی از کتاب باران خوبی‌ها؛ شرح بهترین خطبۀ اخلاقی نهج البلاغه (جلد اول) #باران_خوبیها @Panahian_ir @alfavayedolkoronaieh🌱

⚠️مراقب باشید بیماری های روحی دیگران به شما منتقل نشود! 🔻ما معمولاً در محاوره‌ها خیلی راحت در مقام قاضی حرف می‌زنیم و قضاوتمان را دربارۀ دیگران بیان می‌کنیم و با این کار ذهن مردم را نسبت به دیگران خراب می‌کنیم. انسان باید در سخن گفتن بسیار اهل مراقبت و دقت باشد. باید هر لحظه مراقب باشد که چه کلامی می‌گوید و با این کلام چه جنایتی را در حق خودش مرتکب می‌شود. انسان هیچ‌گاه نباید زود قضاوت کند، قضاوت واقعاً کار دشواری است. 🔻اهل بیت(ع) بسیار سفارش کرده‌اند که با کسانی که خوب حرف نمی‌زنند، نشست و برخاست نکنید. هر بیماری از یک طریقی منتقل می‌شود، خیلی از بیماری‌های روحی و روانی هم از طریق زبان منتقل می‌شوند. مثلاً کسی که ترسوست یا کسی که بدزبان است، اگر مدتی با شما حرف بزند، از این طریق بیماری‌اش را به شما منتقل می‌کند. اگر مجبور بودید با چنین کسانی حرف بزنید، بحث جدی نکنید. اگر بحث جدی بشود، دل خراب می‌شود. لذا بعضی اوقات اولیای خدا را به شوخ‌طبعی و بذله‌گویی می‌شناختند. یکی از علت‌هایش در برخی موارد این بوده که کسی را پیدا نمی‌کردند تا با او حرف جدی بزنند، لذا همه چیز را با مطایبه و شوخ‌طبعی تمام می‌کردند تا از بیماری دیگران اثر نپذیرند و در عین حال کسی را هم نرنجانده باشند. 📕بخشی از کتاب باران خوبی‌ها؛ شرح بهترین خطبۀ اخلاقی نهج البلاغه (جلد اول) #باران_خوبیها @Panahian_ir @alfavayedolkoronaieh🌱