🔸شاخص اصلی دینداری «نشاط» است 🔸نشاطی بالاتر از رقص و پایکوبی! 🔸دین برنامه‌ای است برای رساندن انسان به اوج لذت و نشاط 🌼راه‌های رسیدن به حال خوش معنوی و نشاط زندگی (ج۳) 🔻 شاخص اصلی دینداری «نشاط» است و کسی که به این نشاط نرسد، دینداری‌اش درست نیست. مهمترین انتظاری که مردم از یک دیندار، یک طلبه یا عالم دینی دارند، بانشاط بودن است، که انتظار بجایی است. 🔻 مردم باید ببینند کسی که دیندار است، به کجا رسیده؟ آیا خودش سرحال و بانشاط است؟ ما باید این مطالبه را-به‌عنوان شاخص برتر و محوری- از دینداران و عالمان دینی داشته باشیم. 🔻 خداوند انسان را برای اوجِ «شور، هیجان، لذت و شادی» آفریده، منتها باید دید که چگونه می‌توانیم به این اوج لذت برسیم؟ دین چیزی نیست جز برنامه‌ای برای رساندن انسان به اوج لذتی که یک انسان می‌تواند ببرد. 🔻 نشاط یعنی یک حیاتِ همه‌جانبه! نشاط یعنی زنده بودن با همۀ وجود؛ نه اینکه انسان نیمه‌مرده و نیمه‌زنده باشد! چه کسی واقعاً نشاط دارد؟ کسی که با همۀ وجودش زنده است و دارد حیات را لمس می‌کند. 🔻 کسی که احساس کند پیش خدا عزیز است و خدا به او لطف دارد، سرور و لذتی به او دست می‌دهد که از هیچ طریق دیگری به‌دست نمی‌آید؛ با رقص و پایکوبی و امور دیگر به‌دست نمی‌آید. اما کسی که احساس نمی‌کند خدا او را دوست دارد، یک کمبودی حس می‌کند که هرچقدر هم دیگران او را دوست داشته باشند، برایش جبران نمی‌شود. 👤علیرضا پناهیان 🚩مسجد امام‌صادق(ع) - ۹۶.۳.۸ 👈🏻 متن کامل: 📎 Panahian.ir/post/3969 #حال_خوش_معنوی @Panahian_ir @alfavayedolkoronaieh🌱

🔸اگر بمب انرژی نیستی، حتماً دچار یک بیماری روحی هستی! 🌼 راه‌های رسیدن به حال خوش معنوی و نشاط زندگی (ج۴) 🔻 انسان فقط در صورتی‌که شاد و پرنشاط باشد، از نظر روحی، سالم است. انسان در اثر شادی و نشاط عمیقی که در جانش وجود داشته باشد، می‌تواند استرس‌ها و غم‌ها را رد بکند. وقتی انسان شاد نباشد دچار بیماری می‌شود؛ این بیماری این‌قدر مزمن است که خیلی‌ها متوجهش نمی‌شوند. 🔻 برخی عادت‌های روحی مانند ترس‌های نابجا، حسادت‌ها، غصه‌خوردن‌ها و فکر کردن دربارۀ نگرانی‌ها، در واقع بیماری‌هایِ روحی هستند. کسانی که به هرکدام از این ویژگی‌های منفی، عادت کنند، هیچ‌وقت نمی‌توانند عمیقاً شاد بشوند! 🔻 هرکدام از ما اگر عمیقاً شاد نیستیم، یعنی دچار بیماری روحی هستیم، لذا نمی‌توانیم شادی و شیرینیِ چیزهایی که خیلی شادی‌آور هستند- مثل عبادت و مناجات- را بچشیم. مانند آدم مریضی که ذائقه‌اش خراب شده و نمی‌تواند طعم شیرینی را بچشد. 🔻 شاد نبودن و سرور نداشتن را صرفاً «نداشتن یک مهارت یا یک صفت خوب» تلقی نکنیم! بلکه شاد نبودن را علامت این بگیریم که «من یک بیماری روحی دارم و عمیقاً دچار یک عادت غلط هستم!» لذا برای شاد بودن، باید این بیماری‌ها را در خودمان ریشه‌کن کنیم. 🔻 آدم تا وقتی که بمب انرژی نباشد، حتماً بیمار است و یک مشکل اساسی دارد و حتماً یک سلسله عادات بد، روح او را درگیر کرده است. 👤علیرضا پناهیان 🚩مسجد امام‌صادق(ع) - ۹۶.۳.۹ 👈🏻 متن کامل: 📎 Panahian.ir/post/3972 #حال_خوش_معنوی @Panahian_ir @alfavayedolkoronaieh🌱

🔸 هدفِ دین، رساندن انسان به بالاترین لذت است 🔸 خودت را اسیر لذت‌های کم نکن! 🌼 راه‌های رسیدن به حال خوش معنوی و نشاط زندگی (ج۱۸) 🔻 هدفِ دین، رساندن انسان به بالاترین لذت است و فقط دین می‌تواند عالی‌ترین لذت را به آدم بدهد، چون عالی‌ترین لذت و شادی با شدید‌ترین محبت پدید می‌آید و فقط دین می‌تواند شدیدترین محبت را به آدم بدهد. 🔻 خودت را اسیر لذت‌های کم نکن! بی‌دینی یعنی: «من آن لذتِ خیلی بالا را نمی‌خواهم؛ همین لذتِ کوچک برایم بس است!» استغفار هم یعنی: «خدایا من نتوانستم از زندگی‌ام خوب لذت ببرم، عاشق نشدم، در خودپرستی مانده‌ام، اخلاقم بد شده و لذت نمی‌برم...» 🔻 آدم برای عاشقی آفریده شده و اگر عاشق نباشد، فاسد می‌شود؛ حتی اگر نماز و قرآن هم بخواند! در آموزش دین به نوجوان‌ها باید بگوییم که «دین می‌خواهد تو را عاشق کند؛ اگر دین نداشته باشی عاشق نمی‌شوی!» و بعد هم قصۀ عاشق‌های واقعی را برایشان بگوییم. 🔻 الان ما دین را به «عاشقی» ترجمه نمی‌کنیم و مثلاً به اعتقاد و ایمان و اخلاص، ترجمه می‌کنیم، لذا آدم‌های متقلب هم می‌توانند ادعای دین‌داری کنند که بعداً معلوم می‌شود اصلاً دین‌دار نبوده‌اند. 🔻 دین‌داریِ افراد را از مقدارِ عاشقی و لذتی که از دین‌داری خود می‌برند، می‌توان تشخیص داد و کسی که ناخالص باشد، اینجا خودش را نشان می‌دهد! 🔻 از برخی یاران پیامبر(ص) پرسیدند: شما از کجا می‌فهمیدید منافق کیست؟ گفتند: هرکسی عاشق علی(ع) نبود-و به ایشان بغض داشت- می‌فهمیدیم که منافق است (کفایه‌الاثر/۱۰۲) 👤علیرضا پناهیان 🚩مسجد امام‌صادق(ع) - ۹۶.۳.۲۴ 👈🏻 متن کامل: 📎 Panahian.ir/post/4054 #حال_خوش_معنوی @Panahian_ir @alfavayedolkoronaieh🌱