✅ اتل متل اسلامی! 🔸چند روز گذشته، یکی از دوستان، پیامی را از کانالی فوروارد کردند که مطلعش این بود: «اونای ک بچه کوچیک دارن با دقت بیشتر به جای یه توپ دارم قلقلیه این شعر و به بچه ها یاد بدید...» بعدش هم مجموعه‌ای از اشعار آیینی-دینی را لیست کرده بود که همگی در سبک و فُرم یک‌توپ‌دارم قلقلیه و اتل‌متل و... بود. بهانه‌ای شد تا نظرم را دراین‌باره مکتوب کنم. ( لینک: https://t.me/teshn/1652 ) 🔸این دغدغه‌ی خوبی است که تلاش کنیم شعرهای خوب بگیم و تولید کنیم که در آن‌ها دغدغه‌های فرهنگی ما رو منتقل کنه؛ اما اینکه تمام شعرهای بچگانه از قبیل اتل‌متل و یک‌توپ‌دارم‌قلقلیه و دویدم‌ودویدم و... رو تغییر بدیم و اتل‌متلِ اسلامی و یک‌توپ دارم اسلامی بسازیم، خیلی کار قابل دفاعی نیست. 🔸در یک جلسه‌ای آقای دکتر #مصطفا_رحماندوست تعریف می‌کرد که یک جمع از شاعرهای کودک و نوجوان دور هم جمع شدند تا یک کتاب بنویسند. چه کتابی؟ کتابی که مجموعه‌ شعری باشه که هیچ‌گونه مفهومی ندارن!! یعنی صرفا ریتم محض‌اند. (اسم کتاب «هیچ، هیچ، هیچانه» است. در قم از چند کتاب فروشی معروف پرس‌وجو کردم تا ببینمش؛ گیر نیامد.) صحبت ایشان این بود که باید متناسب با روان‌شناسیِ رشد، محصول فرهنگی تولید کرد و فرهنگ را انتقال داد. بچه نیاز دارد به تفریح و شاد بودن و نیاز دارد به ساعاتی که «صرفا» شاد باشد و لذت ببرد. یکی از حضار آن جلسه شعر «دویدم و دویدمی» که برای حضرت رقیه و عاشورا گفته شده بود را مثال زد و گفت چنین شعری مفهوم خیلی خوبی هم دارد. آقای رحماندوست گفت بله! اما معلوم نیست چنین شعری واقعا چقدر در مخاطب اثرگزار است! چقدر او عمیقا با این شعر ارتباط می‌گیرد و چقدر لذت می‌برد و... ایشان به تناسب یک صحبتی، گفت در کنار اهداف فرهنگی، یکی از اهداف فعلی من در کار و زندگی‌ام، این هست که «کمک کنم کودک و نوجوانان، بیشتر #حال_خوب داشته باشند و #لذت ببرند!» 🔸من بیشتر به این رویکرد تمایل دارم تا اینکه همه‌ی شعرهای کودکانه را #اسلامیزه کنیم! مضافا بر اینکه بعضی از این شعرها، هویت فرهنگی پیدا کرده‌اند و نمی‌شود از آن‌ها جدا شد. 🔸هرچند که اصل این دغدغه شعرسازی هم، قابل ستایش است و در سطوحی خوب و لازم. 🗓 نگارش در: 1396/5/9 #یادداشت #یادداشت_آزاد #تعلیم_و_تربیت 🌐 @aliebrahimpour_ir