📌ضرورت تعیین سلسله مراتب #دانایی و #اندیشه_ورزی علی ابراهیم‌پور - قسمت سوم از سه 🌼 5.« #استفاده_اجتماعی»: آفت دیگر عدم رتبه بندی، مشکلی است که در عرصه اجتماع درباره‌ی این مفاهیم ایجاد می‌شود. نگاه صفر و یکی یا شی را به طور کلی تایید می کند و تمام آن را می پذیرد و یا به طور کامل آن را نفی می کند. نتیجه ی این نگاه آن است که جامعه از محسنات و مزایای افراد بی‌بهره می‌ماند و از طرف دیگر نقص‌های فرد تایید شده را نیز، نیکو می‌پندارد. #برای‌نمونه، اگر فردی سخنور بسیار چیره‌دستی است، هرچند در مرتبه‌ای از مراتب دانش‌اندوزی قرار دارد، اما نباید به‌گونه‌ای باشد که مخاطبان تمام نظرات او را در تمام عرصه‌ها، حرف تام‌وتمام نظامات اندیشه‌ای اسلام بدانند. ازطرف دیگر، دانشمندانی که در کرانه‌های علم قدم می‌زنند، نباید یک سخنران را از جریان علم خارج بدانند. نبود سلسله‌مراتب دانایی، سبب این‌گونه مشکلات می‌شود. 🌼 6.«#ارائه_معیار»: روی دیگر سکه‌ی درجه‌بندی و سلسله مراتب، ارائه معیار است. هر مرتبه از سلسله مراتب، در عین آنکه دارای وجه اشتراکی با دیگر مراتب است، وجه امتیازی از آن‌ها دارد. وجه امتیاز هر مرتبه، معیاری است که مشخص می‌کند آیا شیء مصداقی از این مرتبه است یا خیر؟ به‌عبارتی، با تدقیق سلسله‌مراتب دانش‌افروزی، علاوه‌بر آنکه ذهن افراد جامعه نسبت به مفهوم تفکر و دانایی دقیق می‌شود، معیاری عمومی برای قضاوت‌های روزمره خرد و کلان نسبت به این حیطه، ایجاد می‌گردد. 🌼 7.«#نفاق‌زدایی»: عدم درجه‌بندی، نفاق زاست؛ چرا که درجه‌بندی، عامل شفافیت و عدم آن، عامل ابهام است. ابهام همچون فضای غبارآلود زمینه‌ای برای نفاق‌های ارادی افراد مغرض و غیرارادی افراد جاهل می‌شود. هنگامی که معیاری برای تمییز تفکر و از تفکرنما وجود نداشته باشد، فردی که مهارت بالایی در اقناع افراد دارد و می‌تواند با سخنرانی بلیغ خود، عموم مخاطبان به سمت نظر خود جلب کند، خواه‌ناخواه خود را در جایگاه دانشمند قرار داده و به خود اجازه می‌دهد درباره‌ی هر موضوعی اظهارنظر کند و نظر خود را به عنوان حق تام، بر کرسی بنشاند. بنابراین با حاکمیت یک سلسله‌مراتب دقیق و مشخص درباره‌ی اندیشه‌ورزی و تفکر، بساط نفاق در عرصه دانایی، تا حد زیادی برچیده می‌شود. ☘️ تعیین مراتب برای مفاهیم بنیادین فرهنگی، خصوصا دانایی و اندیشه، با توجه به موارد هفت‌گانه‌ای که گذشت، ضرورتی اجتناب‌ناپذیر برای هر جامعه‌ای، خصوصا ایران و حوزه‌های علمیه است. تعیین سلسله مراتب، قدم اول مدیریت دانش محسوب می‌شود و بدون آن نه‌تنها برنامه‌ریزی برای علم و دانش امکان ندارد، بلکه جامعه نیز در نیازهای متداول روزمره‌ی خود در زمینه‌های بینشی و فکری، با مشکلات عدیده‌ای مواجه خواهد شد. ☘️ بدون‌شک یکی از مشکلات فعلی جریان انقلاب اسلامی، آن است که افرادی که از تخصص و بینش عمیقی برخوردار نیستند، خود را با عناوین «آقای #دکتر» و «حجت‌الاسلام و المسلمین #دکتر» به‌عنوان #تئوریسین‌ها، #استراتژیست‌ها، #متفکرین و ایدئولوگ‌های نظام #اندیشه_اسلامی به جامعه عرضه می‌کنند و در مقابل نیز انبوهی از جوانان و طلاب انقلابی، این افراد را به عنوان مرجع فکری و الگوی خویش می‌پذیرند. ☘️ با تنقیح سلسله‌مراتب اندیشه و دانایی و حمایت رسانه‌ای و ساختاری از آن، هم جریان انقلاب اسلامی از پوکی و فساد درونی که از نتایج این آسیب است، در امان می‌ماند، هم جامعه از ظرفیت‌های این افراد در سطح خود برای «ترویج» اندیشه‌های اسلامی بهره‌مند می‌شود و هم زمینه برای بروز متفکرین و دانشمندان درجه‌یک و تئوریسین‌های نظام‌ساز و قابل‌اتکا در سطح جامعه فراهم می‌گردد. //پایان// [نگارش: 98.05.06 – انتشار در رسا: 98.05.11] 🌐 @aliebrahimpour_ir