#صحیفه_شناسی یکی از نظریات من درباره #صحیفه_کامله_سجادیه این است که این کتاب، میراث‌دار و حامل اصل و اساس و منبع دعایی اسلام است. یعنی این جایگاه نصیب #سیدالساجدین شد که اثری بیافریند که بنیان ادعیه را پایه گذارد. این یعنی ما می‌توانیم بسیاری از ادعیه را به صحیفه برگردانیم. از نتایج این نظریه این است که: ۱.فرازمانی‌بودن و درزمان‌نبودن صحیفه بیش‌ازپیش اثبات می‌شود. ۲.سیدالساجدین، انشاءکننده کتاب نیست؛ او میراث‌دار علم دعاست. او منبع وحی دعاست. صحیفه، قرآن صاعد است. صحیفه کتاب #وحی_تبیینی مقام دعاست. ۳.صحیفه، معیار سنجش سایر ادعیه است؛ همچون نقشی که قرآن در سنجش روایات دارد. چون این کتاب تالیفی ویژه اهل‌بیت در این موضوع است. شاهد مهم این ادعای مهم، این است که از دعاهای منسوب به امیرالمومنین در این کتاب، مشابهاتی یافت می‌شود و همچنین حضرات بعد از سیدالساجدین، برای توصیه دعا، عباراتی از این کتاب یا مشابه آن را توصیه می‌کردند. مثلا حضرت صحیفه را باز می‌کرده و می‌گفته این دعا را بنویس و برای مشکلت بخوان. این مسئله، سر درازی دارد و من هنوز عبارت رسایی برای بیان آن پیدا نکردم. حتی نمی‌دانم برایش چه عنوانی بزنم. خطبه ۲۱۶ نهج البلاغه فیض الاسلام، شاهدی برای این ادعاست. این خطبه، در متن و مضمون، همچون بند۲۶ #دعای_بیست #صحیفه_سجادیه است: اَللَّهُمَّ‌ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ‌ ، وَ صُنْ وَجْهِي بِالْيَسَارِ، وَ لاَ تَبْتَذِلْ جَاهِي بِالْإِقْتَارِ فَأَسْتَرْزِقَ أَهْلَ رِزْقِكَ‌، وَ أَسْتَعْطِيَ شِرَارَ خَلْقِكَ‌، فَأَفْتَتِنَ بِحَمْدِ مَنْ أَعْطَانِي، و أُبْتَلَى بِذَمِّ مَنْ مَنَعَنِي، وَ أَنْتَ مِنْ دُونِهِمْ وَلِيُّ اَلْإِعْطَاءِ‌ وَ اَلْمَنْعِ‌. (دعای۲۰: ۲۶) @my_sajjadieh @aliebrahimpour_ir