وقتی که عکس ِ ماهِ تو در برکه قاب شد هی شعر روی شعر نشست و کتاب شد مردان شهر ؛ مثل خودم شاعرت شدند از آن به بعد ؛ انجمن شعر باب شد تا آمدم ببوسمش آن روی ماه را یکباره رفتی و همه جا آفتاب شد هی سمت عشق رفتم و چیزی نیافتم از دور چشمه بود و جلوتر سراب شد روزی تو را خدا به خودم داد و بعدها از من تو را گرفت شبی، بی حساب شد هنگام آفرینش و تبیین رنگ ها بخت من از نخست ، سیاه انتخاب شد دیدم تو را دوباره شبی بعد سالها... هرچند توی خواب ! ولی مستجاب شد می خواستم ببوسمت آن روزها... ولی تا آمدم عمل بکنم، انقلاب شد . . . 😍 #دهه_فجر #حسین_نصیری @alikhanabadi