قبر من ساده باشد @alimohammadmoaddab

#به_نام_خدا #درباره_یک_جمله_از_وصیتنامه_حاج_قاسم #سرباز_قاسم_سلیمانی . وقتی حاج‌قاسم داشت در خلوت خودش در وصیت‌نامه‌اش می‌نوشت که قبر من، مثل قبر دوستان شهیدم ساده باشد، هیچ‌وقت فکر نمی‌کرد فهم این خواهش ساده و صمیمانه او از دوستان و همکارانش و از مجموعه نهادهای فرهنگی کشور تا این حد دشوار باشد که چند سال بعد شهادتش ده‌ها بیلبورد با هزینه‌های گزاف این جمله را برجسته کنند. آیا این همه بیلبورد با دستخط حاج‌قاسم چیزی جز مخالفت با وصیت این شهید عزیز است. در مورد هر متنی عده‌ای هستند که بسیار ساده‌اندیشانه فقط به کلمات فکر می‌کنند و معنا و مفهوم متن را نمی‌توانند متوجه بشوند. این‌گونه است که برای رهبر کبیر انقلاب اسلامی حرمی آنچنانی ساخته می‌شود و دستخط حاج‌قاسم با هزینه‌های گزاف همه خیابان‌های شهر را پر می‌کند. این همه غفلت پهلو به بی‌احترامی و توهین می‌زند. خود ما با دست خودمان سرمایه‌های خودمان را نابود می‌کنیم. حاج‌قاسم پیش‌بینی این چیزها را می‌کرد که این حرف‌ها را نوشت ولی بدبختانه همین حرف‌ها در عمل فهم نشدند و خودشان بیلبورد شدند. از این عجیب‌تر نمی‌شود به یک شهید اسطوره‌‌ای جفا کرد. خیلی از اوقات فکر می‌کنیم آدم‌های تصمیم‌گیر و موثر در فهم زبان مردم مشکل دارند اما سوگ‌مندانه باید گفت این آدم‌ها در فهم زبان رهبران انقلاب اسلامی هم مشکل دارند. این نوع درک از سیره شهیدی مثل حاج‌قاسم جای هیچ حرفی باقی نمی‌گذارد. آن هم در روزهایی که مردم زیر فشار شدیدترین بحران‌های اقتصادی هستند و دشمن همه توان خود را به کار گرفته تا هم با ابزارهایی مثل تحریم، بحران در زندگی ما ایجاد کند و هم با ابزارهای رسانه‌ای در آتش این بحران بدمد؛ خود ما دست به کار می‌شویم و به او با تمام توان کمک می‌کنیم شاید در عمل هزینه این بیلبوردها چیز مهمی هم نباشد اما واقعیت دردناک این است که این نوع اقدامات به نحو عجیبی در ذهنیت مردم موثرند و نتیجه عکس دارند. ما شنیدن و گفتن را یاد نگرفته‌ایم. باید یک تغییر اساسی در نگرش‌ها ایجاد شود. من امیدی ندارم که مدیران و تصمیم‌گیران فرهنگی کشور و آدم‌های پشت و روی صحنه تغییر کنند اما این آدم‌ها باید آدم‌های اصلی فرهنگ را بشناسند و مشورت بگیرند این حداقل کاری است که در این وضعیت می‌توانند بکنند. وقتی یک جنگ جهانی علیه ذهنیت ایرانیان راه افتاده است این حد از اهمال‌کاری و نابلدی و زیر توپ زدن در زمین فرهنگ، هنر و رسانه نوبر است. شیطان از سرمربی ناپل تا فلان خواننده در پیت اروپایی همه را به میدان آورده است و دارد تلاش می‌کند که ذهنیت ما را پریشان کند آن وقت خود ما با رفتارهای عجیب و غریب و اجق وجق به او مهمات و خوراک می‌رسانیم. یا حیدر مددی به نقل از :روزنامه جام جم #علی‌محمد_مودب @alimohammadmoaddab

قطعه پیکار از منظومه صوتی سرباز آهنگساز: آرمان مهربان خواننده: امیرحسین سمیعی شاعر :علی محمد مودب . @alimohammadmoaddab

نگین سلیمان خواننده: بهرام پاییز آهنگساز :امیرحسین سمیعی شاعر : علی‌محمد مودب @alimohammadmoaddab

#به‌‌‌‌‌_نام_خدا کوه‌ها به یاد قامت تو مهربان تر از همیشه سایه بلند گله‌های قوچ می‌شوند دشت‌‌‌‌‌ها به پاس مهربانی تو رودخانه‌های امن کوچ می‌شوند ایستاده‌ای در آسمان و از مدیترانه تا خلیج فارس کودکان به دیدن تبسم تو شادمانه‌اند خانه‌ها به اقتدای شانه‌های استوار تو تا همیشه خانه‌اند در سکوت صبح، غنچه از تو نام می‌برد هر کجا گلی شکفته چهره تو را به یاد جویبارها می‌آورد قله بلند ابرها و بادهای غیرت و شکوه دامن تو آشیانه بهارها و بره‌ها جنگل از تو شادمانه است و سبز بی‌هراسی از هجوم اره‌ها نام تو تلاوت مدام رودها شادی سرودها خنده تو جرات طلوع خنده‌ها ما به یمن عشق‌ها که باختی ما به یمن بازوانت از برنده‌ها شدیم بعد تو دسته دسته در زلال آسمان پرنده‌ها شدیم . #‌علی‌محمد_مودب @alimohammadmoaddab

. هر کجا گلی شکفته چهره تو را به یاد جویبارها می‌آورد . @alimohammadmoaddab

🔳 فیاض: سیاست نه فقط در ایران بلکه در جهان سقوط کرده است 👈🏿 آن‌چه در خیابان‌ها دیدیم، برآیند تتلوئیسم سیاسی بود. 👈🏿 باید دموکراسی مبتذل سلبریتیسم را رها کنیم و از متفکران استفاده کنیم. ✍ ابراهیم فیاض، جامعه‌شناس و عضو هیئت علمی دانشگاه تهران: ▪️از دوره ریگان در آمریکا، لیبرالیسم به سمت مذهب‌گرایی رفت و این زمینه‌ای برای ورود سلبریتی‌ها به میدان سیاست شد و در ادامه، سلبریتی‌ها برای پیش بردن این سیاست (لیبرالیسم مذهبی) به میدان آمدند. یکی از سردمداران این جریان، مایکل جکسون بود که در کنار ریگان قرار گرفت. ▪️در ایران سلبریتی‌ها بعد از ماجرای دوم خرداد وارد سیاست شدند. در ابتدا، دوم خردادی‌ها سوسیال دموکرات بودند، اما بلافاصله به سمت لیبرالیسم کشیده ‌شدند و به سوی سلبریتی‌های سینمایی و ورزشی هجوم آوردند. دولت احمدی‌نژاد با وجود این‌که در ابتدا خود را به عنوان دولتی مردمی معرفی می‌کرد، بعد از دو، سه سال با سلبریتی‌های سینمایی رابطه برقرار کرد. ▪️سیاست‌مداران لیبرال و سوسیال دموکرات در جامعه ما به دنبال اعتبار اجتماعی بودند و می‌کوشیدند این اعتبار را از طریق سلبریتی‌ها کسب ‌کنند و سلبریتی‌ها نیز این اعتبار اجتماعی را به ازای کسب ثروت از بیت‌المال معاوضه می‌کردند و اینجا بود که سلبریتی‌ها به قهرمان‌های پوشالی جامعه بدل شدند. در همه جوامع سوسیالیستی و لیبرالیستی غرب، متفکران فقیرند و هرگز از ثروت‌های افسانه‌ای سلبریتی‌ها بهره‌ای ندارند. ▪️در کشور ما هم به دنبال سلبریتیزه ‌شدن سیاست است که جریان‌هایی همچون تتلوئیسم شکل می‌گیرد. یک اسم بی‌معنا، نمایندگی این جریان را در دست می‌گیرد که نه صدا دارد و نه هنر خوانندگی و فقط به واسطه اینکه رکیک است و در کنسرت خود فحاشی‌کرده و حرف‌های رکیک می‌زند، توانسته توجه بسیاری را به خود جلب کند. ▪️متأسفانه جوان امروز را می‌توان در «تتلوئیسم سیاسی» دید و آنچه این روزها در خیابان می‌بینیم، برآیند تتلوئیسم سیاسی است. امروز ما با اوج سلبریتیسم سیاسی مواجه‌ایم. در این وضعیت سیاست به اوج رذالت می‌رسد. ▪️سیاست نه فقط در ایران، بلکه در جهان سقوط کرده است. قهرمان‌های پیش از سیاستِ دوره مدرن، فیلسوفان و متفکران بودند، اما در دوره‌ای که پست‌مدرن شروع شد، این‌ها کنار رفتند و سلبریتی‌ها جایگزین شدند. به تعبیری دیگر، رابطه مستقیم میان سلبریتی‌ها و سیاست برقرار شد. ▪️برای نمونه، امانوئل مکرون، رئیس ‌جمهوری فرانسه، برای تماشای جام جهانی و در اصل برای انتخابات آینده و کسب راأی به سلبریتی‌ها پیوسته و از آنها اعتبار می‌گیرد و این اقدام تاکنون در سیاست سابقه نداشته است. در این حالت، سیاست از سیاست خارج می‌شود و در واقع، مبتذل می‌شود؛ یعنی در جامعه، سیاست آن وجهه‌ای را که تاکنون داشته است، از دست می‌دهد. ▪️در ایران صداوسیما بیشترین نقش را در به وجود آمدن سلبریتی‌ها ایفا کرده است. صداوسیما به آن‌ها نه‌تنها پول بلکه شهرت و قدرت اجتماعی می‌دهد و آنها را مطرح می‌کند. در این حالت برخی از سلبریتی‌ها که سواد هم ندارند، در بحث‌های اجتماعی و سیاست اظهار نظر می‌کنند و جامعه را به آتش می‌کشانند. ▪️کشورهای پیشروتر، سلبریتی‌ها را در سطح پایین قرار می‌دهند. در کشورهای پیشرو به هیچ عنوان سلبریتی‌ها جرئت اظهار نظر در این ماجراها را ندارند. سلبریتی‌ها نباید مرجعیت سیاسی پیدا کنند؛ این‌ها اگر در غرب باشند و در مسائل سیاسی و امنیتی صحبت کنند، از نظر قضایی تحت فشار قرار می‌گیرند. ▪️اکنون به جای این‌که متفکر دینی بیاید از دین حرف بزند، سلبریتی‌ها از این موضوع می‌گویند. اینستاگرام و شبکه‌های اجتماعی سلبریتی‌ها را مرجع فکری قرار داده‌اند و در واقع در عرصه سیاسی دشمن روی آنها حساب کرده بود. در مقابل، حکومت باید این دموکراسی مبتذل سلبریتیسم را رها کند و از متفکران استفاده کند. @virafic

هر مادری گلی ست ز بستان فاطمه طفلی ست در صفوف دبستان فاطمه این مادران که جان دل و نور دیده‌اند با شهد مهر خویش شهید آفریده‌اند ما هر چه می‌شویم ز احساس مادر است رزق جهان ز گردش دستاس مادر است #مادران_شهدا #ام_البنین #علی‌محمد_مودب @alimohammadmoaddab

📎کانال تعدادی از شاعران انقلابی کشور در پیام‌رسان ایتا: 📍علیمحمد مودب @alimohammadmoaddab 📍میلاد عرفان پور @erfanpoor 📍سیدمحمدمهدی و سیدعلیرضا شفیعی @shafiepoems 📍مهدی جهاندار @mehdi_jahandar 📍داود رحیمی: @davud_rahimi 📍رضا ابوذری: @rezaaboozari 📍رضا یزدانی @rezayazdaanii 📍محمد خادم @khadempoet 📍محسن ناصحی @nasehi_mohsen 📍مبین اردستانی: @Mobin_Ardestani 📍حسن زرنقی: @h_zarnaghi

#لیله_الرغائب #شب_آرزوها . غریبم جز تو می‌دانم رفیق و آشنایی نیست صدایت می‌زند اندوه من، جز تو خدایی نیست بلد یا نابلد سوی تو می‌پوید نیاز من که جز ناز تو در شش ‌سوی عالم ماجرایی نیست همین هیچم که محتاج تو هستم هرچه فرمایی همین هیچم، همین هم بر درت کم ادعایی نیست کجاها رفته‌ام در جست‌وجو، برگشته‌ام خالی کجایی ای که خالی از تو می‌دانم که جایی نیست تو را می‌خوانم امشب بر بلندی‌های فریادم ببین در کوهسار ناله جز بغضم صدایی نیست . مرا پیدا کن از هر های و هو، در صحبتت گم کن که از من در کف من هیچ غیر از ردپایی نیست #علی_محمد_مودب @alimohammadmoaddab

سیطره متوسط‌ها و آغاز عصر انحطاط-علی محمد مودب «اگر قله مرتفع بود، دامنه زیبا می‌شود.» چند روز قبل این جمله زیبا را در فیلم یکی از سخنرانی‌های مهم شهید حاج قاسم سلیمانی در بزرگداشت شهدای استان گیلان شنیدم. این حکمت که البته حکمتی کهن است، کلید فهم بسیاری از مشکلات است. وقتی در هر کاری به آدم‌های اصیل و اصلی رجوع کنیم و کار را به آن‌ها بسپاریم، به طور طبیعی سامان امور درست می‌شود و هر کسی جای خود را پیدا می‌کند و آدم‌های دیگر هم نقش خودشان را درست ایفا می‌کنند. اما وقتی آدم‌های درجه چندم و متوسط‌ها و قدکوتاهان، میدان را در دست می‌گیرند، همه چیز پریشان می‌شود. یکی از تبعات بسیار ناگوار کشمکش‌های داخلی اجتماع این است که به نیرو‌های متوسط رجوع می‌شود. قله‌های بخشی از اجتماع فردای منازعه‌ها کناره می‌گیرند و از آن طرف با اعمال نفوذ مانع از برجسته شدن ومیدان دار شدن قله‌های طیف مقابل می‌شوند و در این کشمکش هر دو گروه در نهایت به میان داری و میدان داری متوسط‌ها و ضعیف‌ها رضایت می‌دهند. یکی از دلایل و تبیین‌های فشل شدن و ضعیف شدن جامعه پس از منازعه‌های داخلی، همین ماجراست. هر دو گروه به نوعی قهر می‌کنند و آدم‌های متوسط تاخت و تاز می‌کنند و این گونه است که به قول فروغ فرخزاد: در سرزمین قدکوتاهان، معیار‌های سنجش همواره بر مدار صفر سفر کرده‌اند. جامعه ایران به شدت در تمام سده اخیر به خاطر منازعه درونی غرب گرایان با سنت گرایان در معرض این بحران بوده است و به همین خاطر روز به روز نهاد‌های فرهنگی آن تضعیف شده است. در یکی دو دهه اخیر هم منازعات سیاسی و اجتماعی مختلفی که رخ داد، به نوعی بر پدیده سیطره متوسط‌ها دمید و ما را بیشتر و بیشتر به ابتذال و انحطاط نزدیک کرد. پیش از این در یادداشت‌های مختلفی به متوسط‌ها و خدمت‌ها و خیانت‌های آنان پرداخته ام؛ اما اگر هم خوبی‌هایی داشته باشند، اگر مراقبت نکنیم، در مجموع متوسط‌ها میل به تغییر استاندارد‌ها دارند و همه چیز را روی شیب نزول قرار می‌دهند و با تسلط متوسط‌ها عصر انحطاط آغاز می‌شود. در دو دهه اخیر میدان فرهنگ و هنر ایران را متوسط‌ها اداره کرده اند. متأسفانه متوسط‌ها علاوه بر میان داری در منازعات اجتماعی، ویژگی دیگری دارند که باعث می‌شود میان دار بمانند و آن این است که باوجود ظاهر و ادعای نخبگی و فرهیختگی، بسیار حرف شنو و مطیع هستند و این گونه است که همیشه جعلی‌ها بر آدم‌های اصیل و اصلی ترجیح داده می‌شوند و به مرور خودشان به معیار تبدیل می‌شوند؛ بدین گونه ضمن ایجاد توهم قله بودن در خود هر روز سعی در پوک کردن ما داشته اند؛ اما در روز بحران عیار متوسط‌ها مشخص می‌شود.آن‌ها توان نگه داشتن اعصاب خود را ندارند و وقتی در مسائل مشکل دهن باز می‌کنند و حرفی می‌زنند، عوام زدگی خود را عیان می‌کنند. البته که عاقلان از این قصه باخبر بوده اند؛ اما حالا با روز‌ها و توان‌ها و بودجه‌هایی که آن‌ها مصرف کرده اند، چه کنیم؟ عاقبت سیطره متوسط‌ها اگر هوشیار نباشیم، چیزی جز فشل و زوال و انحطاط نیست. به نقل از روزنامه شهرآرا #علی‌محمد_مودب @alimohammadmoaddab

هوای تو آزادی و شادی است زمین تو میدان آزادی است تو در سایه سبز عبدالعظیم پری از گُل و خنده و یاکریم پر از یاکریمی تو هر پنجره پر از یاکریمی تو هر حنجره تو ما را دل جست‌وجو داده‌ای وزان جست‌وجو آبرو داده‌ای تو آموختی رسم فریاد را تو آتش زدی بیخ بیداد را در آتش چو مشروطه‌ خود سوختی به ما درس آزادی آموختی وطن‌خواهی از تو پرآوازه شد به تو نام ایران زمین تازه شد عدالت تو از حاکمان خواستی ز شاهان تو این مُلک پیراستی دماوند تصویر پاینده‌ات بهار و مدرس نماینده‌ات تو سهراب را شهر رویا شدی پناه دل تنگ نیما شدی تو جمع خراسان و گیلان شدی تو آیینة حُسن ایران شدی لر و ترک و کرد و عرب جمع شد دماوندت این جمع را شمع شد دماوندت آرامش جان ماست نماد سر سربلندان ماست همه با تو سبز و شکوفا شدند چنین در تو من‌های ما، ما شدند خمینی چراغ جماران توست امام تو، پیر شهیدان توست سلام تو اسلام را زنده کرد امام تو این نام را زنده کرد به جز تو از آن یار، دعوت که کرد به سوگ امامش، قیامت که کرد؟ تو شهر شهیدان جاوید ما تو در آخرین رزم امید ما جهان محو تصویر توفانی‌ات خداحافظی با سلیمانی‌ات اگر چند گاهی دل‌آشفته‌ای تو با شرق، از آسمان گفته‌ای امید است نام شهیدان تو تماشای لبخند چمران تو امید است قاسم سلیمانی‌ات امید است یار خراسانی‌ات تو آوازة‌ تازة ‌مشرقی! به تو گرم هر سو دل عاشقی! دل گرم این مُلک و کشور تویی تو تهرانی، امید خاور تویی #‌علی‌محمد_مودب آلبوم #تهران_جان را از تارنماهای موسیقی دریافت کنید @alimohammadmoaddab