اگرچه خویش را در ابتلایت امتحان کردم همیشه شرک را در سجده های خود نهان کردم دهان دادی بگویم دوستت دارم ولی افسوس تمام فرصتم را صرف حرف آب و نان کردم عجب از من که این تهلیل وتسبیح و تواضع را برای کفر ،کفر خودپسندی نردبان کردم رسیده لطف بی اندازه ات هنگام دشواری همیشه بیشتر از آنچه در ذهنم گمان کردم کنار آبی حوضی،میان عطر بارانی تو را درلحظه های ناب احساسم نشان کردم زمین سجده هایی را که لبخند تو وسعت داد میان هر قنوتم شعبه ای از آسمان کردم چه سودی بیشتر از این که پیش از مرگ فهمیدم اگر این عمر خرج دیگران باشد زیان کردم #عاطفه_سادات_موسوی

در این صلابت تکبیرها پیامی هست که پشت نور کلام سحر، امامی هست غدیر آمد و گفت ای موالیان علی برای جشن شما کار ناتمامی هست برای خیبرکینه،دری نمانده،بزن اگرچه درسر این قلعه فکر خامی هست رسیده‌اند ببینند مرگ مرحب را اگر که آن طرف خندق ازدحامی هست علی اراده کند در قبیله‌ی سلمان بجای چاه رفیقان هم کلامی هست بنا شده است دوباره جهان به این برسد که در سپاه علی تیغ انتقامی هست بنا شده است ببینند حاکمان عرب برای درد دل غزه التیامی هست غرض اگرچه فقط صبح سجده در قدس است همیشه پیشتر از سجده ها قیامی هست #عاطفه_سادات_موسوی