🌍 معنای دنیا معنای دنيا همين‌ زندگی كردن‌ بر اساس‌ تخيّلات‌ و شهوات‌ و لذائذ فانيه‌، و غفلت‌ از برنامۀ حقيقی انسانی و جهالت‌ و غفلت‌ از خداست‌. 📚 معادشناسی، ج۱، ص۱۲۴ ✍ مرحوم علامه آیت‌الله حاج سید محمدحسین حسینی طهرانی (قـدس‌اللـه‌نـفـسـه‌الـزکـیـة) 🔰مـشـاهـدهٔ مـتـن کـامـل:👇 eitaa.com/allame_tehrani/1523 🆔 @allame_tehrani

🌍 معنای دنيای مذموم‌ در أخبار وارد شده‌ است‌ كه‌ دنيا ملعون‌ خداست‌. در ضمن‌ وصايائی كه‌ حضرت‌ رسول‌ صلّی‌الله‌‌عليه‌‌و‌آله‌‌و‌سلّم‌ به‌ أبوذر غفاری می‌كنند می‌فرمايند: يَا أَبَاذَرٍّ! إنَّ الدُّنْيَا مَلْعُونَةٌ، مَلْعُونٌ مَا فِيهَا.[1] «ای أبوذر! دنيا ملعون‌ است‌ و ملعون‌ است‌ هرچه‌ در دنياست‌.» در بسياری از روايات‌ مذمّت‌ دنيا شده‌ است‌؛ دوری از دنيا را موجب‌ سعادت‌ و روی آوردن‌ به‌ آن را علّت‌ شقاوت‌ دانسته‌ است‌. معنای دنيا همين‌ زندگی كردن‌ بر اساس‌ تخيّلات‌ و شهوات‌ و لذائذ فانيه‌، و غفلت‌ از برنامۀ حقيقی انسانی و جهالت‌ و غفلت‌ از خداست‌. معنای دنيا پيروی از مكتب‌ احساس‌ و عواطف‌ حيوانی و غرائز بهيمی و دور بودن‌ از منطق‌ عقل‌ است‌. اين‌ معنای دنياست‌، يعنی زندگی پست‌ و دَنیّ، در مقابل‌ زندگی عُليا يعنی حيات‌ بلندپايه‌ در سطح‌ فضائل‌ انسانی. و لذا در قرآن‌ مجيد حيات‌ دنيا را مقابل‌ با آخرت‌ شمرده‌ است‌: يَعْلَمُونَ ظَـٰهِرًا مِّنَ الْحَيَو'ةِ الدُّنْيَا وَ هُمْ عَنِ الآخِرَةِ هُمْ غَـٰفِلُونَ. [2] حيات‌ آخرت‌ كه‌ باطن‌ دنياست‌، حيات‌ عليا است‌، حيات‌ انسان‌ عقلانی است‌؛ ولی حيات‌ دنيا كه‌ حيات‌ منطق‌ احساسات‌ است‌ حيات‌ نفسانی است‌. منظور از دنيای مذموم‌، زندگی كردن‌ روی زمين‌ و از نعمتهای پروردگار منّان‌ بهره‌برداری كردن‌ نيست‌. روی زمين‌ زندگی كردن‌ و با عمر طولانی با صحّت‌ و سلامت‌ زيست‌ نمودن‌ و در امان‌ و فراغت‌ بال‌ و آرامش‌ دل‌ و اطمينان‌ خاطر در روی زمين‌ به‌ سر بردن‌ گناه‌ نيست‌. ما به‌ اختيار خود روی زمين‌ نيامده‌ايم‌ و زندگی نمی‌كنيم‌ و به‌ اختيار خود نمی‌رويم‌؛ پس‌ اين‌ آمدن‌ و رفتن‌، دنيای مذموم‌ نيست‌. زمين‌ كه‌ گناه‌ نكرده‌ است‌. كوهها، آبها، آبشارها، سبزه‌ها، مناظر عجيب‌ و غريب‌ روی زمين‌، باد و باران‌، و پيدايش‌ فصول‌ أربعه‌، و مناظر عجيب‌ طلوع‌ و غروب‌ خورشيد، و ماه‌ و ستارگان‌ و كهكشان‌، گناه‌ نكرده‌اند. در روی زمين‌ انبياء و ائمّه‌ و اوليای خدا زندگی كرده‌ و می‌كنند؛ آنها ملعون‌ نيستند، و زندگی آنها روی زمين‌ موجب‌ منقصت‌ و پستی آنها نخواهد بود. آنها دور از رحمت‌ خدا نبوده‌ و نيستند. منظور از دنيا زندگی حيوانی است‌. يعنی انسانی كه‌ بايد با دارا بودن‌ قوای عقلانی به‌ آخرين‌ درجۀ قوس‌ صعود رسيده‌ و از آخرين‌ ذروۀ مدارج‌ و معارج‌ انسانيّت‌ بالا آيد، زندگی خود را پائين‌ آورده‌ و بر اساس‌ منطق‌ حيوان‌ زندگی كند؛ و از انديشه‌مند شدن‌ در اين‌ عالم‌ عجيبِ خلقت‌، و تفكّر و تأمّل‌ در برنامه‌ و هدف‌ انسانی غفلت‌ ورزيده‌، همّ و غمّ خود را خوردن‌ و آشاميدن‌ و به‌ روی هم‌ جستن‌ قرار دهد، ايده‌ و آرمان‌ خود را كشتن‌ و غارت‌ كردن‌ و تعدّی به‌ ضعفاء نمودن‌ قرار دهد. بر اساس‌ تخيّلات‌ واهيه‌ و آرزوهای پوچ‌ كه‌ محالست‌ صورت‌ واقعيّت‌ بخود بگيرد زندگی خود را ترتيب‌ دهد. 📚 معادشناسی، ج۱، ص۱۲۴ ــــــــــــــــــــــــــــــــــ 1ـ كتاب‌ «مكارم‌ الأخلاق‌» شيخ‌ طبرسی، طبع‌ سنگی، ص‌ 258، در ضمن‌ وصيّت‌ مفصّلی كه‌ رسول‌ خدا صلّي‌ الله‌ عليه‌ و آله‌ و سلّم‌ به‌ أبوذر غفاری می‌كنند می‌فرمايند: يا أباذَرٍّ! إنَّ الدُّنْيَا مَلْعونَةٌ، مَلْعونٌ ما فيها إلّا ما ابْتُغيَ بِهِ وَجْهُ اللّٰهِ ـ الحديث‌. 2ـ آيۀ 7، از سورۀ 30: الرّوم‌. 🆔 @allame_tehrani

✅ زندگی در روی زمين‌ بر اساس‌ تقوی و عدالت‌ زندگی دنيا نيست‌ برای غالب‌ از مردم‌ اين‌ معنی اشتباه‌ شده‌ و معنی زندگی دنيا را زندگی روی زمين‌ و حيات‌ مادّی ادراک كرده‌اند، و بنابراين‌ چنين‌ می‌فهمند كه‌ منظور از مذمّت‌ دنيا مذمّت‌ حيات‌ مادّی و تمتّع‌ از مواهب‌ مشروعۀ الهيّه‌ در روی زمين‌ است‌. و اين‌ توهّمی است‌ بس‌ غلط‌. بلكه‌ زندگی روی زمين‌ و تمتّع‌ از آنچه‌ خدا عنايت‌ فرموده‌ است‌ اگر توأم‌ با تقوی و ورع‌ و عدالت‌ و ملكات‌ حسنه‌ و عبوديّت‌ در پيشگاه‌ ذات‌ مقدّس‌ خداوندی باشد بهترين‌ وسيله است‌ برای رسيدن‌ به‌ بهشت‌ و رضوان‌، و حقيقتش‌ حيات‌ علياست‌ در مقابل‌ حيات‌ دنيا. اين‌ زمين‌ با آثار و خصوصيّاتش‌، مهد پرورش‌ پاكدلان‌ و پاک‌كرداران‌ بوده‌ است‌؛ آنانكه‌ يكسره‌ به‌ عالم‌ أعلی رهسپار شده‌ و آنی در حيات‌ دنيا وارد نشده‌اند بلكه‌ پيوسته‌ با وجود تمتّع‌ از مواهب‌ الهيّۀ روی زمين‌ در حيات‌ عليا مقرّ و مأوی گزيده‌اند. زندگی روی زمين‌ و حيات‌ مادّی و سلامت‌ بدن‌ و عمر طولانی وفراغت‌ خيال‌، بهترين‌ اساس‌ آخرت‌ و مايۀ سعادت‌ و راه‌ تكامل‌ انسان‌ است‌؛ بلكه‌ تنها وسيلۀ راه‌ كمال‌ و سعادت‌ است‌. در روايات‌ بسيار وارد شده‌ است‌ كه‌ انبياء و ائمّه‌ عليهم‌‌السّلام‌ كار می‌كردند، تجارت‌ می‌نمودند، زراعت‌ می‌كردند، گلّۀ گوسفند داشتند، باغستان‌ و نخلستان‌ ترتيب‌ می‌دادند، قنات‌ آب‌ جاری می‌نمودند. اگر اينها حيات‌ دنيا بود، اگر مذموم‌ و نكوهيده‌ بود، چرا به‌ چنين‌ كرداری‌ اقدام‌ می‌نمودند؟ أميرالمؤمنين‌ عليه‌‌السّلام‌ چقدر قنواتی جاری كردند و نخلستانهائی غرس‌ كردند، ولی در حيات‌ عليا، نه‌ حيات‌ دنيا. و منافع‌ آن‌ را بر فقرا و مساكين‌ و ذوی‌القربی و ضعفاء وقف‌ می‌نمودند. روزی أميرالمؤمنين‌ عليه‌‌السّلام‌ انبانی بدوش‌ داشته‌ می‌رفتند، يكی از دوستان‌ به‌ آن‌ حضرت‌ برخورد نموده‌ گفت‌ چه‌ بدوش‌ حمل‌ می‌كنيد ؟ حضرت‌ فرمود: يک نخلستان‌ درخت‌ خرما را بدوش‌ می‌برم‌. اين‌ انبان‌ پر است‌ از هستۀ خرما. می‌برم‌ آنها را در ميان‌ نخلستان‌ بكارم‌، و خداوند بركت‌ می‌دهد و از هر هسته‌ای يک درخت‌ خرما می‌رويد.‌[1] 📚 معادشناسی، ج۱، ص۱۲۶ ـــــــــــــــــــــــــــــــــــ 1- «وسآئل‌‌الشّيعة‌» كتاب‌ التّجارة‌، أبواب‌ مقدّمات‌، باب‌ 10، حديث‌ 1 و 2 🆔 @allame_tehrani

⛰ کوهنورد توحید 🎙مرحوم علامه آیت‌الله حاج سید محمدحسین حسینی طهرانی (قـدس‌اللـه‌نـفـسـه‌الـزکـیـة) 🆔 @allame_tehrani

🔥 گناه و ثواب 🌸 💫 اثر رسیدن به عالم توحید 🎙مرحوم علامه آیت‌الله حاج سید محمدحسین حسینی طهرانی (قـدس‌اللـه‌نـفـسـه‌الـزکـیـة) 🆔 @allame_tehrani

🔸گرایش به دنیا گرایش نفس به دنیا و اعتماد او به مقاصد و اهداف دنیوی، موجب حصول صورت دنیادوستی و دنیاپرستی در نفس می‌گردد. ▪️مرحوم علامه طباطبایی (قدس سره) 📚 ترجمهٔ رساله الولایة، ص۶۷ 🆔 @allame_tehrani

🎈 کار بیهوده کلمه «لهو» به معنای هرچیز و هرکار بیهوده‌ای است که انسان را از کار مهم و مفیدش بازمی‌دارد. بنابراین یکی از موارد لهو همین زندگی مادی دنیاست؛ برای اینکه آدمی را با زرق و برق خود فریب می‌دهد و از زندگی باقی و دائمی بازمی‌دارد. ▪️حضرت علامه آیت‌الله حاج سید محمدحسین طباطبایی (قدس سره) 🆔 @allame_tehrani

💫 غایت دین توحید است غایت دین توحید است؛ و توحید صِرف و خالص امری است بس عظیم که بدون سالها مجاهده و تعبّد به نوامیس دینی و عبادت خالصانهٔ حضرت حق، و شهود وجدانی، و تقویت قوای ذهنی و تفکیری حاصل نمی‌شود. 📚 سرالفتوح، ص۴۸ 🆔 @allame_tehrani

🔸اعتماد به نفس🔸 در هیچ جای از قرآن اعتماد به نفس نیست. من نمی‌دانم این لفظ اعتماد به نفس از کجا آمده؟! چرا اعتماد انسان به نفس باشد؟ قرآن می‌گوید: اعتماد به خدا بکن! نفس را زیر پا بگذار! این نفس را فدای پروردگار بکن! اعتماد به نفس در مقابل اعتماد به خدا این اعتماد به بت است در مقابل حقیقت؛ آن نفسی که نورانی باشد و آیت خدا باشد اگر به او اعتماد کند اعتماد به خداست؛ آن نفسی که هنوز از مراحل اخلاص نگذشته، در پشت هزار تا سنگر محجوب است، اگر به این نفس اعتماد کند به هزار تا جهنم اعتماد کرده و این اعتماد چه فایده‌ای برای او دارد؟! لذا در قرآن مجید اصلاً اعتماد به نفس نداریم، اعتماد به خداست: «وَ تَوَكَّلْ عَلَى اللَّه». «وَ تَوَكَّلْ عَلَى الْحَيِّ الَّذِي لايَمُوتُ». «وَ قُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَمْ‌يَتَّخِذْ وَلَداً وَ لَمْ‌يَكُنْ لَهُ شَرِيكٌ فِي الْمُلْكِ وَ لَمْ‌يَكُنْ لَهُ وَلِيٌّ مِنَ الذُّلِّ ۖ وَ كَبِّرْهُ تَكْبِيراً». «فَاسْتَقِمْ كَمَا أُمِرْتَ». ترجمهٔ همه این آیات این است که ای پیغمبر! قلبت را به خدا بده، «وَ تَبَتَّلْ إِلَيْهِ تَبْتِيلاً»، از همهٔ عالم بِبُر و خودت را متصل به خدا کن و به سوی خدا منقطع شو و کارت را با خدا یکسره کن! این حرکت می‌دهد. ✍ حضرت علامه آیت‌الله حاج سید محمدحسین حسینی طهرانی (قـدس‌اللـه‌نـفـسـه‌الـزکـیـة) 📚 آیین رستگاری، ص۳۴-۳۵ (مصاحباتی پیرامون سیر و سلوک إلی الله) 🆔 @allame_tehrani

💬 قبر ما همان افکار ماست افراد بشر تا آخر عمر، همه در همان من چه کنم و مالم کم شد، همسایه به دیوار من تیشه زد، مالیاتم این طور شد، فلان کس به من بد گفت، خواهر زنم به من چنین گفت، شریکم به من چنین گفت، من اینجا نمی‌روم به تقاص اینکه او به من بد کرد، من جواب او را نمی‌دهم برای اینکه او فلان روز به من سلام نکرد، و این‌طور حرفها گرفتار هستند، و در همین افکار هم زندانی می‌شوند و در همین افکار هم می‌میرند؛ چون قبر انسان افکارش است؛ این قبری که ما را می‌برند در آن می‌گذارند، این قبر ما نیست، این قبر بدن ماست، بدن ما از خاک بوده و می‌رود در خاک؛ نفس ما هر درجه‌ای از علوّ که داشته باشد در همان می‌ماند؛ اگر نفس ما آلوده باشد، ما را در روحانیت نفس نمی‌برند؛ قبر ما همان افکار ماست، قبر ما همین خیالات ماست، قبر ما همین تو و منی‌هاست، از تو و منی باید گذشت و تو و منی را فدای خدا کرد، آن عالمی که خدا انسان را در آن جا می‌دهد، مناسب با یک حقیقتی است که انسان با آن حقیقت در هنگام مرگ منطوی است. ▪️مرحوم علامه آیت‌الله حاج سید محمدحسین حسینی طهرانی (قـدس‌اللـه‌نـفـسـه‌الـزکـیـة) 📚 آیین رستگاری، ص۳۵-۳۶ (مصاحباتی پیرامون سیر و سلوک إلی الله) 🎥 مشاهدهٔ فایل صوتی-تصویری:👇 https://eitaa.com/allame_tehrani/189 🆔 @allame_tehrani

📺 برنامهٔ زندهٔ تلویزیونی «کلمه» ▫️کلمهٔ بیستم: فقیهِ عارف ▫️یادنامهٔ علامه سید محمد‌حسین حسینی طهرانی (رحمةالله‌علیه) ▫️مهمان: حجت‌الاسلام عبدالحمید واسطی ▫️میزبان: وحید یامین‌پور 🗓 یکشنبه ۲۷ فروردین ۱۴۰۲ ⏰ ساعت ۲۳ - شبکهٔ یک سیما @kalame_tv1 🆔 @allame_tehrani

🔸اعتماد به نفس🔸 🎙مرحوم علامه آیت‌الله حاج سید محمدحسین حسینی طهرانی (قـدس‌اللـه‌نـفـسـه‌الـزکـیـة) 🆔 @allame_tehrani