🔴 گرفتاری‌ها و شدائد برای ایجاد بیدارباش و تنبّه ای انسان! تمام این گرفتاری‌ها و شدائد برای تنبیه و بیدارباش و ادراک و فهم توست؛ برای اینکه از این عالم پندار بیرون بیایی، پاهایت را بگذاری آنجایی که محکم است، آنجایی که محمّد و آل‌محمّد گذاشتند. «بِآلِ مُحمَّدٍ عُرِفَ الصَّوابُ» معنایش این است که آنها در این دنیا حرکت کردند و رسیدند به همان‌جایی که دیگر کشتی باشد یا نباشد، دریا باشد یا نباشد، طوفان باشد، زلزله باشد، گرسنگی باشد، خسف باشد، راحتی باشد، باغ باشد، اینها برای آنها یکسان است و آنها همیشه هم با خدا هستند. ✍ حضرت علامه آیت‌الله حاج سید محمدحسین حسینی طهرانی (قـدس‌اللـه‌نـفـسـه‌الـزکـیـة) 📚 مبانی تشیع، ص۱۶۴ 🆔 @allame_tehrani

💫 مبانی تشیع - جلسهٔ 1 ❇️ حقیقت خیر و شر و نسبیت آن 🎙حضرت علامه آیت‌الله حاج سید محمدحسین حسینی طهرانی (قـدس‌اللـه‌نـفـسـه‌الـزکـیـة) 🗓 تاریخ سخنرانی: 1409/05/21 📝 متن مکتوب سخنرانی ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 🔰توضیحات: 🔹نظراتی در باب وجود خیر و شرّ در عالم. 🔹مثالی برای تحقیق و اثبات نظریۀ مورد قبول. 🔹منشأ پیدایش عنوان «بدی» و «شر». 🔹عنوان «بد»، مفهومی برای ارائۀ حدودِ وجودات خارجیّه. 🔹منظور از اتّحاد و اختلاف ائمّه با همدیگر. 🔹اختلاف تمام موجودات با همدیگر، از عجائب خلقت. 🔹وحدت تجلّی و ظهور پروردگار. 🔹کمال تامّ همۀ موجودات در ماهیّت و هویّت خود. 🔹عدم برتری مخلوقات خدا بر دیگری، از نظر مخلوقیّت. 🔹زهر برای مار داروست و برای ما نیش و زهر! 🔹تصحیح دید انسان، باعث خیر محض دیدن همه چیز. 🔹پیدایش عنوان «بدی» در مقام مقایسه، نه مطلق‌نگری. 🔹اختصاص سرای آخرت به متواضعان نه سرکشان. 🔹استعداد رسیدن به بالاترین کمالات در هر انسان. 🔹وحدت هر موجود لازمۀ وحدت عالم وجود. 🔹معنی: «لا تکرارَ فِی التَّجَلِّی». 🔹حضرت مولانا: پس بد مطلق نباشد در جهان. 🔹علّت اعتراف به پایین‌ترین درجات توسّط انبیا و اولیا. 🔹در عالم حقیقت همۀ موجودات در صف واحدی هستند. 🔹حکومت بندگی، عبودیّت و فقر مطلق در حریم قدس ربوبی. 🔹تنزّل به عالم کثرات، منشأ اختلاف‌ها و تفاوت‎ها. 🔹اختلافات، مانع اصلی وصول به حقیقت وحدت. 🆔 @allame_tehrani

💫 مبانی تشیع - جلسهٔ 1 ❇️ حقیقت خیر و شر و نسبیت آن ▪️حضرت علامه آیت‌الله حاج سید محمدحسین حسینی طهرانی (قـدس‌اللـه‌نـفـسـه‌الـزکـیـة) 🗓 تاریخ سخنرانی: 1409/05/21 🔉 فایل صوتی سخنرانی ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 🔰توضیحات: 🔹نظراتی در باب وجود خیر و شرّ در عالم. 🔹مثالی برای تحقیق و اثبات نظریۀ مورد قبول. 🔹منشأ پیدایش عنوان «بدی» و «شر». 🔹عنوان «بد»، مفهومی برای ارائۀ حدودِ وجودات خارجیّه. 🔹منظور از اتّحاد و اختلاف ائمّه با همدیگر. 🔹اختلاف تمام موجودات با همدیگر، از عجائب خلقت. 🔹وحدت تجلّی و ظهور پروردگار. 🔹کمال تامّ همۀ موجودات در ماهیّت و هویّت خود. 🔹عدم برتری مخلوقات خدا بر دیگری، از نظر مخلوقیّت. 🔹زهر برای مار داروست و برای ما نیش و زهر! 🔹تصحیح دید انسان، باعث خیر محض دیدن همه چیز. 🔹پیدایش عنوان «بدی» در مقام مقایسه، نه مطلق‌نگری. 🔹اختصاص سرای آخرت به متواضعان نه سرکشان. 🔹استعداد رسیدن به بالاترین کمالات در هر انسان. 🔹وحدت هر موجود لازمۀ وحدت عالم وجود. 🔹معنی: «لا تکرارَ فِی التَّجَلِّی». 🔹حضرت مولانا: پس بد مطلق نباشد در جهان. 🔹علّت اعتراف به پایین‌ترین درجات توسّط انبیا و اولیا. 🔹در عالم حقیقت همۀ موجودات در صف واحدی هستند. 🔹حکومت بندگی، عبودیّت و فقر مطلق در حریم قدس ربوبی. 🔹تنزّل به عالم کثرات، منشأ اختلاف‌ها و تفاوت‎ها. 🔹اختلافات، مانع اصلی وصول به حقیقت وحدت. 🆔 @allame_tehrani

💫 رابطۀ خاص برقرار کردنِ با خدا معنای رابطۀ خاص برقرار کردنِ با خدا این است که: خداوندا، من با باطن خود تو را دوست دارم و می‌خواهم به سوی تو بیایم! آن‌وقت اگر انسان باطن خودش را رها کند و با ظاهر بیاید، خدا ظاهر را نمی‌خواهد؛ چون ظاهر برای مقدّسین و زاهدین است، نه زاهدین واقعی، بلکه آن کسانی که تَزَهُّد و تَنَسُّک می‌کنند و جانماز آب می‌دهند و تسبیح در دست دارند و همیشه زبان ظاهرشان به ذکر مشغول است! ✍ حضرت علامه آیت‌الله حاج سید محمدحسین حسینی طهرانی (قـدس‌اللـه‌نـفـسـه‌الـزکـیـة) 📚 شرح فقراتی از دعای ابوحمزه ثمالی، ج۲، ص۳۴ 🆔 @allame_tehrani

🔹حـفـظ کردن و تـقـویـت کردن حـالِ خـوش، شـکـرِ آن حـال انسان که می‌خواهد در محراب عبادت و مناجات با پروردگار بیاید، حالی برایش پیدا می‌شود که آن حال، حالِ خوب است؛ این حالِ خلوت را باید حفظ کرد که آن، شکرانۀ نگاه‌داری از همین حال است. شکرانۀ نعمت پروردگار، حفظ آن نعمت است؛ اگر خدا به انسان آب داد، شکرانه‌اش حفظ آب است، اگر نان داد حفظ نان است، اگر علم داد حفظ علم است و نیاموختن آن به افراد جاهل و دریغ‌نکردن آن از افراد با فهم و با استعداد است.(1) اگر خداوند علیّ أعلی به انسان حالی داد، شکرانه‌اش نگاه‌داری از آن حال است؛ انسان کارهایی نکند که آن حالش به‌هم بخورد، مثلاً به واسطۀ آن حال، مغرور نشود و نگوید: بَه! من که همچنین حالی دارم، حالا دیگر هر کاری می‌خواهم می‌کنم! دست می‌زند به این کار و به آن کار، و آن حال هم به اندازه‌ای لطیف و این‌قدر دقیق است که قهر می‌کند و می‌رود! ✍ حضرت علامه آیت‌الله حاج سید محمدحسین حسینی طهرانی (قـدس‌اللـه‌نـفـسـه‌الـزکـیـة) 📚 شرح فقراتی از دعای ابوحمزه ثمالی، ج۲، ص۳۵ ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 1. الله‌شناسی، ج‌٣، ص٣٤٤: «در کتاب مُنیةالمرید از حضرت امام جعفر صادق علیه‌السّلام‌ روایت است که فرمود: ”قامَ عیسَی بنُ مَریمَ عَلَیهماالسّلامُ خَطیباً فی بَنی‌إسرائیلَ فَقالَ: یا بَنی‌إسرائیلَ! لاتُحَدِّثوا الجُهّالَ بِالحِکمةِ فَتَظلِموها، و لاتَمنَعوها أهلَها فَتَظلِموهُم!“* ”حضرت عیسی بن مریم علی نبیِّنا و آله و علیهما السّلام در میان جماعت بنی‌إسرائیل به خطبه برخاست و گفت: ای بنی‌إسرائیل! با مردمان جاهل سخنی از حکمت در میان نیاورید که به حکمت ستم نموده‌اید، و کلمۀ حکمت را از اهل آن دریغ مدارید که به ایشان ستم روا داشته‌اید!“» * الکافی، ج‌١، ص٤٢. 🆔 @allame_tehrani

🔹مناجات شعبانیه مناجات شعبانیّه خیلی مضامین عالی دارد، و همۀ بزرگان از علماء کارشان خواندن این مناجات در ماه شعبان بوده! (متن کامل) 📚 تفسیر آیهٔ نور، ص۱۱۰ 📍مـشـاهـدهٔ مـتـن کـامـل:👇 https://eitaa.com/allame_tehrani/3121 🆔 @allame_tehrani

🔰شرح فرازهایی از مناجات شعبانیّه ... در همین مناجات شعبانیّه اصلاً لفظ «وصول» هست! خدایا ما می‌خواهیم به تو برسیم! ”إلَهی هَب لی کَمالَ الانقِطاعِ إلَیکَ و أنِر أبصارَ قُلوبِنا بِضیاءِ نَظَرِها إلَیکَ حَتَّی تَخرِقَ أبصارُ القُلوبِ حُجُبَ النّورِ فَتَصِلَ إلَی مَعدِنِ العَظَمَةِ و تَصیرَ أرواحُنا مُعَلَّقَةً بِعِزِّ قُدسِکَ!“(1) «خدایا ما از تو می‌خواهیم که یکسره متّصل به سوی تو بشویم‌! ـ آیۀ قرآن می‌گوید: ﴿وَ تَبَتَّلۡ إِلَيۡهِ تَبۡتِيلٗا﴾.(2) یکسره کار خود را با خدا درست کن و منقطع بشو به سوی او! کمر ببند در این راه! ـ و چشم‌های دل ما را نور بده که بتوانیم نظر به سوی تو کنیم. تا به کدام سر حدّ؟ تا اینکه آن چشم‌های دل ما را که نور می‌دهی‌، این نور این‌قدر شدید باشد که این حجاب‌های ظلمت و نور را که بین ما و تو واقع شده و سدّ راه ما شده، تمام این حجاب‌ها را پاره کند». در تاریکی‌های بیابان دیده‌اید این ماشین‌هائی که حرکت می‌کنند؟ بعضی‌ها جلویشان روشن است؛ بعضی چراغشان یک قدری قوی‌تر است، جلوتر را می‌بینند؛ بعضی‌ها یک پروژکتوری است که آن‌طرف کوه را هم روشن می‌کند، دو فرسخ را روشن می‌کند، یک فرسخ و نیم را روشن می‌کند، با یک نور تمام این لُجِّه‌ها و تاریکی‌ها را روشن می‌کند. بار إلها می‌خواهیم از این چراغ‌ها به قلب ما بدهی! نه اینکه فقط جلوی پای خودمان و کمی این‌طرف و آن‌طرف را ببینیم. ”حَتَّی تَخرِقَ“ تخرق یعنی: پاره کند ”أبصارُ القُلوب“ «چشم‌های دل حجاب‌های نور را پاره کند، همۀ حجاب‌ها را پاره کند.» ”فَتَصِلَ إلَی مَعدِنِ العَظَمَةِ“ «آن‌وقت این قلب‌های ما برسد به معدن عظمت.» معدن عظمت کجاست؟ قلب ما را به آن برسان. ”و تصیرَ أرواحُنا مُعَلَّقَةً بِعِزِّ قُدسِک“ «و روح‌های ما معلّق بشود، بستگی پیدا کند به مقام عزِّ قدس تو که در آنجا جز تو هیچ نیست، قلب ما به آنجا برسد.» ”إلَهی و ألحِقنی بِنورِ عِزِّکَ الأبهَج فَأکونَ لَکَ عارِفاً و عَن سِواکَ مُنحَرِفاً و مِنکَ خائِفاً مُراقِباً“؛ «خدایا مرا ملحق کن!» ملحق کن یعنی: برسان. به چه کسی برسان؟ ”بِنورِ عِزِّکَ الأَبهَج“؛ «به نور عزِّ خودت که از همه چیز روشن‌تر و تابناک‌تر است، مرا به آنجا برسان!» این دعا کجاست؟ دعای أمیرالمؤمنین و ائمّه علیهم‌السّلام است که غالباً می‌خواندند، و در ماه شعبان جزء مناجات شعبانیّه است، که خیلی مضامین عالی دارد، و همۀ بزرگان از علماء کارشان خواندن این مناجات در ماه شعبان بوده. حالا این الفاظ را فقط بر زبان می‌آوردند، لقلقۀ لسان بود؟! یا اینکه نه، واقعاً یک طلبی دنبالش بود؟! ”ألحِقنی بِنورِ عِزِّکَ الأبهَجِ“ یعنی چه؟ یعنی: «ألحِقنی بِحورالعین، ألحِقنی بالتُفّاحِ و السَّفَرجَلِ و البِطّیخِ و الرّگِی(3) و الرُّمانِ و العِنَب و امثال اینها؟!» ”فَتَصِلَ إلَی مَعدِنِ العَظَمَةِ“ معنایش چیست؟ غیر از آن معنی حقیقی معنی دیگری دارد یا نه؟! نه آقاجان! مطمئن باشید. همه مطمئن باشید. هیچ معنی دیگری ندارد. مناجات‌های أمیرالمؤمنین و حضرت سجّاد علیهماالسّلام و سجده‌ها و گریه‌ها و عبادات هم خیمه‌شب‌بازی نیست، تصنّع هم نیست، بازی هم نیست که بخواهند این کارها را بکنند و به مردم تمرین دهند؛ حالشان این‌طور بوده، امام حالش حال مناجات بوده، حالش حال طلب بوده، حالش حال درخواست بوده. ✍ حضرت علامه آیت‌الله حاج سید محمدحسین حسینی طهرانی (قـدس‌اللـه‌نـفـسـه‌الـزکـیـة) 📚 تفسیر آیهٔ نور، ص۱۰۹ ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ ۱. الإقبال بالأعمال الحسنة، ج٣، ص٢٩٩. ۲. سورهٔ المزّمّل (٧٣) ذیل آیهٔ ٨. ۳. الرّگی: طالبی. 🆔 @allame_tehrani

🔰اعمال روزهای آخر ماه شعبان ▪️از حضرت رضا (علیه‌السلام) روایت شده: هرکه سه روز آخر ماه شعبان را روزه بگیرد و آن را به ماه مبارک رمضان پیوند دهد حق تعالی ثواب روزهٔ دو ماه پی‌درپی را برای او بنویسد. 📍ابوالصّلت هروی روایت کرده: در جمعهٔ آخر ماه شعبان خدمت حضرت رضا (علیه‌السلام) رسیدم، حضرت فرمود: ای ابوالصّلت بیشتر ماه شعبان گذشت و این روز جمعهٔ پایان آن است، پس تدارک و تلافی کن در انجام آنچه از این ماه باقی مانده و کوتاهی‌هایی که در گذشتهٔ این ماه کرده‌ای و بر تو باد که بر آنچه برای تو سودمند است روی آوری و بسیار دعا و استغفار کرده و قرآن تلاوت کن و از گناهان خود به‌سوی خدا توبه کن تا وقتی ماه مبارک فرا رسد، خود را برای خدا خالص کرده باشی؛ و امانت و حق کسی را بر عهدهٔ خود مگذار مگر آنکه ادا کنی و در دل خویش کینهٔ کسی را وامگذار مگر آن‌که بیرون کنی و گناهی را مگذار جز آن‌که ترک کنی و از خدا بترس و در امور پنهان و آشکار خود، بر او توکل کن که هرکس بر خدا توکل کند، خدا او را بس است و در باقیماندهٔ ماه این دعا را بسیار بخوان: 🤲 اللّٰهُمَّ إِنْ لَمْ‌تَكُنْ غَفَرْتَ لَنا فِيما مَضَىٰ مِنْ شَعْبانَ فَاغْفِرْ لَنا فِيما بَقِيَ مِنْهُ. خدایا، اگر در آنچه از ماه شعبان گذشت ما را نیامرزیدی، پس در آن مقدار که از آن باقی مانده است ما را بیامرز. همانا حق تعالی در این ماه، بنده‌های بسیاری را به خاطر حرمت ماه مبارک رمضان، از آتش دوزخ برهاند. 📚 مفاتیح‌الجنان 🆔 @allame_tehrani

💫 راهکاری برای تحصیل عشق خدا 🎙حضرت آیت‌الله حاج سید محمدصادق حسینی طهرانی (حفظه‌الله) 🆔 @allame_tehrani

💬 داستان‌ مرحوم‌ سيّد جمال‌الدّين‌ گلپايگانی در وادی‌السّلام‌ نجف‌ مرحوم‌ جمالُ‌الحقّ و آية‌الله‌العظمی آقا سيّد جمال‌الدّين‌ گلپايگانی رحمةُالله‌عليه‌ كه‌ يكی از اساتيد ما در علم‌ اخلاق‌ بود، می‌فرمود: روزی برای زيارت‌ اهل‌ قبور در نجف‌ اشرف‌ به‌ وادی‌السّلام‌ رفتم‌، هوا بسيار گرم‌ بود. پس‌ از ادای فريضۀ ظهر بود. از شدّت‌ گرما در ميان‌ وادی در زير يک چهار طاقی نشستم‌؛ آنجا سايه‌ بود. (مرحوم‌ آقا سيّد جمال‌الدّين‌ بسيار به‌ وادی‌السّلام‌ می‌رفت‌ و می‌نشست‌ و معطّل‌ می‌شد، و ما چنين‌ می‌پنداشتيم‌ كه‌ او با ارواح‌ طيّبه‌ سر و كاری دارد، و ردّ و بدل‌هائی بين‌ آنان‌ بوقوع‌ می‌پيوندد.) فرمود: همين كه‌ نشستم‌ و شَطَب‌ (چپق‌ كوچک) را روشن‌ كردم‌ كه‌ قدری استراحت‌ كنم‌، ديدم‌ دسته‌ای از ارواح‌ آمدند بسوی من‌ به‌ بدترين‌ وضعی، لباس‌های پاره‌ و كثيف‌ و آلوده‌؛ و التماس‌ داشتند كه‌ آقا بيا و به‌ فرياد ما برس‌ و ما را شفاعت‌ كن‌! اين‌ ارواح‌ متعلّق‌ به‌ قبوری بودند كه‌ من‌ در ميان‌ آن‌ قبور نشسته‌ بودم‌ و همه‌ از شيوخ‌ و بزرگان‌ عرب‌ بودند و در دنيا دارای نخوت‌ و تكبّر و جاه‌ و اعتبار. در التماس‌ خود مصرّانه‌ إلحاح‌ می‌نمودند و التجا داشتند. من‌ هم‌ اوقاتم‌ تلخ‌ شد، همه‌ را ردّ كردم‌ و گفتم‌: ای بی‌انصاف‌ها شما در دنيا زندگی كرديد و مال‌ مردم‌ را خورديد و جنايت‌ كرديد، حقّ ضعيف‌ و يتيم‌ و هر بی‌پناهی را ربوديد و ما هرچه‌ فرياد كشيديم‌ گوش‌ نداديد حالا آمده‌ايد می‌گوئيد شفاعت‌ كن‌؟ برويد گم‌ شويد. همه‌ را ردّ كردم‌ و پراكنده‌ شدند. امّا بعضی‌ها را شفاعت‌ می‌كنند بعد از اينكه‌ در برزخ‌ گوشمالی شدند، اگر واقعاً اهل‌ ايمان‌ باشند و عذاب‌ برزخ‌ آنان‌ را تصفيه‌ ننموده‌ باشد. 📚 معادشناسی، ج۲، ص۲۶۴ 🆔 @ezdevaje_elahi

💠 از وادی‌السّلام فهمیده‌ام! ✍ حضرت علامه آیت‌الله حاج سید محمدحسین حسینی طهرانی (قـدس‌اللـه‌نـفـسـه‌الـزکـیـة) 📍مشاهدهٔ متن کامل:👇 eitaa.com/allame_tehrani/3126 🆔 @allame_tehrani

🔸از وادی‌السّلام‌ فهمیده‌ام! 🔹مواعظ‌ مرحوم‌ قاضی به‌ مرحوم‌ آملی و درنگ‌ در وادی‌السّلام‌ از مرحوم‌ آية‌الحقّ آية‌الله‌العظمی حاج‌ ميرزا علی آقا قاضی رضوان‌الله‌عليه‌، افراد بسياری از تلامذۀ ايشان‌ نقل‌ كردند كه‌ ايشان‌ بسيار در وادی‌السّلام‌ نجف‌ برای زيارت‌ اهل‌ قبور می‌رفت‌ و زيارتش‌ دو و سه‌ و چهار ساعت‌ به‌ طول‌ می‌انجاميد و در گوشه‌ای می‌نشست‌ به‌ حال‌ سكوت‌؛ شاگردها خسته‌ می‌شده‌ و برمی‌گشتند و با خود می‌گفتند: استاد چه‌ عوالمی دارد كه‌ اينطور به‌ حال‌ سكوت‌ می‌ماند و خسته‌ نمی‌شود. عالِمی بود در طهران‌، بسيار بزرگوار و متّقی و حقّاً مرد خوبی بود؛ مرحوم‌ آية‌الله‌ حاج‌ شيخ‌ محمّدتقی آملی رحمة‌الله‌عليه‌، ايشان‌ از شاگردان‌ سلسلۀ اوّل‌ مرحوم‌ قاضی در قسمت‌ اخلاق‌ و عرفان‌ بوده‌اند. از قول‌ ايشان‌ نقل‌ شد كه‌: من‌ مدّت‌ها می‌ديدم‌ كه‌ مرحوم‌ قاضی دو سه‌ ساعت‌ در وادی‌السّلام‌ می‌نشينند. با خود می‌گفتم‌: انسان‌ بايد زيارت‌ كند و برگردد و به‌ قرائت‌ فاتحه‌ای روح‌ مردگان‌ را شاد كند؛ كارهای لازم‌تر هم‌ هست‌ كه‌ بايد به‌ آنها پرداخت‌. اين‌ إشكال‌ در دل‌ من‌ بود امّا به‌ أحدي‌ ابراز نكردم‌، حتّی به‌ صميمی‌ترين‌ رفيق‌ خود از شاگردان‌ استاد. مدّت‌ها گذشت‌ و من‌ هر روز برای استفاده‌ از محضر استاد به‌خدمتش‌ می‌رفتم‌، تا آنكه‌ از نجف‌ اشرف‌ عازم‌ بر مراجعت‌ به‌ ايران‌ شدم‌ وليكن‌ در مصلحت‌ بودن‌ اين‌ سفر ترديد داشتم‌؛ اين‌ نيّت‌ هم‌ در ذهن‌ من‌ بود و كسی از آن‌ مطّلع‌ نبود. شبی بود می‌خواستم‌ بخوابم‌؛ در آن‌ اطاقی كه‌ بودم‌ در طاقچۀ پائين‌ پای من‌ كتاب‌ بود، كتاب‌های علمی و دينی؛ در وقت‌ خواب‌ طبعاً پای من‌ بسوی كتابها كشيده‌ می‌شد. با خود گفتم‌ برخيزم‌ و جای خواب‌ خود را تغيير دهم‌، يا نه‌ لازم‌ نيست‌؛ چون‌ كتابها درست‌ مقابل‌ پای من‌ نيست‌ و بالاتر قرار گرفته‌، اين‌ هتک احترام‌ به‌ كتاب‌ نيست‌. در اين‌ ترديد و گفتگوی با خود بالأخره‌ بنا بر آن‌ گذاشتم‌ كه‌ هتک نيست‌ و خوابيدم‌. صبح‌ كه‌ به‌ محضر استاد مرحوم‌ قاضي‌ رفتم‌ و سلام‌ كردم‌، فرمود: عليكم‌ السّلام‌، صلاح‌ نيست‌ شما به‌ ايران‌ برويد، و پا دراز كردن‌ بسوی كتاب‌ها هم‌ هتک احترام‌ است‌. بی‌اختيار هول‌ زده‌ گفتم‌: آقا شما از كجا فهميده‌ايد؟! از كجا فهميده‌ايد؟! فرمود: از وادی‌السّلام‌ فهميده‌ام‌! 📚 معادشناسی، ج۲، ص۲۶۵ 🆔 @allame_tehrani