قرار بود عملیات کنیم؛ خط هنوز آرام بود با بچه ها نشسته بودیم دورهم. یک دفعه یک موتوری ،آمد از بغلمان رد شد و رفت جلو. گفتم: «این کیه دیگه؟ زود جلوش رو بگیرید نذارید بره اون سمت. صورتش را پوشانده بود. بچه ها افتادند .دنبالش ایستاد و چفیه اش را کنار زد. حاج قاسم بود. کفری شدم، خون خونم را می‌خورد، گفتم «حاجی اینجا چه کار میکنی؟» طفره رفت. دست گذاشتم روی نقطه ضعفش :گفتم: «حاجی می‌دونی از ایران که بلند میشی میای تا وقتی برگردی دل آقا نسبت به شما چه جوره؟ اصلا اگه دست دشمن بیفتی می‌دونی چه اتفاقی برای امت اسلام و جبهه مظلومین میفته؟ نگاهم کرد. گفت : من می‌دونم کِی شهید می شم نگران نباش ، اجازه بده برم ، گره به کار افتاده اگه نَرَم خیلی شهید می دیم.» مسئولیت آن قسمت از منطقه با من بود. دهانم قفل شد. نتوانستم چیزی بگویم. چند کیلومتری رفت داخل خط دشمن و تنهای تنها مخفیانه اطلاعاتی را که می‌خواست جمع کرد و آورد پیاده کرد روی نقشه. آن عملیات تلفات زیادی از تکفیریها گرفتیم. شصت و چند جنازه را فقط خودم شمردم. راوی ؛ حجت الاسلام کاظمی کیاسری 📚 برگرفته از کتاب #سلیمانی_عزیز 🌹هدیه به روح سردار دلها ؛ #شهید_حاج_قاسم_سلیمانی صلوات ✏️ #مکتب_حاج_قاسم 🌙 شب جمعه #به_وقت_حاج_قاسم