‍ محبّت راستین به خدا چه علائم و آثاری دارد؟ پاسخ: 10. خود را براى محبوب و فداى محبوب خواستن : محبّ راستين چشم به اِنعام و احسان دوست ندوخته است و از او توقّع و چشمداشت عطا و خدمتى ندارد و انگيزه‌ى محبّتش خوبى‌هايى نيست كه محبوب به او كرده است؛ زيرا محبّت به كسى به خاطر احسان و اِنعام او، در واقع محبّت به خويشتن است. گر از دوست چشمت به اِنعام اوست تو در بند خويشى نه در بند دوست محبّ صادق حتّى خودِ دوست را براى خويشتن نمى‌خواهد و در پى آن نيست كه با وصال او، خود به لذّت برسد و عطش و التهاب خويش را فرو بنشاند؛ زيرا محبّت به كسى به خاطر شيرينى و لذّت وصل او نيز در حقيقت، محبّت به خويش و لذّت و راحت خود است. در هر دو صورت فوق، محبوب وسيله‌ايست براى تأمين نياز يا نيل به لذّت خويش. به بيان ديگر، در هر دو صورت مزبور، محب، محبوب را براى خود مى‌خواهد و هدف، خودش است. محبّ واقعى، خود را براى محبوب و فداى محبوب مى‌خواهد و هدفش راحت و رضاى محبوب است و در اين راه، خود را هزينه و نثار و فدا مى‌كند و اگر راحت و رضاى محبوب در حرمان و هجران اوست، محبّ صادق، اين محروميّت و مهجوريّت را به‌جان خريدار است. محبّان راستين حضرت حق اين گونه‌اند. فراق و وصل چه باشد، رضاى دوست طلب كه حيف باشد از او غير از اين تمنّايى ✍️مهدی طیّب، #شراب_طهور، ص ۱۰۹ #پرسش_و_پاسخ_هاي_شراب_طهور ۹۸ منبع: سایت اهل ولاء ╭┅──────┅╮ ❤ @tarrk_gonah✅ ╰┅──────┅