🔴 #اطلاعیه مهم
🔹تکرار ماجرایی تلخ از خودسوزی و جامعه سوزی؛ روایتی از سال ۱۳۴۸ شمسی تا امروز
اخیراً در برخی محافل سخنرانی و فضای مجازی، مطلبی کذب و دروغ را به ساحت استاد محمدتقی جعفری نسبت داده‌اند که ایشان از تحقیق و تفحص و نگارش مثنوی مولوی پشیمان بوده‌اند. متأسفانه عده‌ای که از هوش و فراست کافی برخوردار نیستند، به طور آگاهانه و ناآگاه، از آغاز نگارش تفسیر مثنوی توسط علامه جعفری در سال 1348، همواره در راه تخریب افکار و شخصیت ایشان و دیگر متفکران و صاحب‌نظرانی که در این وادی گام گذاشته اند، تلاش می‌کنند. این افراد برای توجیه دروغ خود، فیلمی را هم از ایشان منتشر کرده اند که پاسخ آن به اختصار چنین است: اولاً، فیلمی که در فضای مجازی پخش شده ، قطعه‌ای بریده از جلسه سخنرانی ایشان در یکی از روزهای ماه محرم سال 1376 است که اتفاقاً استاد در این جلسه اشاره کردند که بسیاری از افراد سؤال می‌کنند: آیا ما هم می‌توانیم مثنوی را مطالعه کنیم؟ استاد در پاسخ این سؤال گفته اند:
افراد در مقابل این کتاب، سه گروه هستند:
گروه اول، کسانی هستند که معلومات آنان شکل گرفته و واقعاً اطلاعات قوی دارند و شخصیت‌شان اشباع شده است. برای آنها لازم است که مثنوی را ببینند، زیرا اشتباهات و مطالب حقیقی آن را می‌فهمند و برایشان مفید خواهد بود.
گروه دوم، کسانی هستند در حد متوسط که اطلاعات آنان خیلی قوی نیست، اما علاقه دارند که حتماً مطالعه کنند. اینها نباید بدون راهنما وارد شوند، زیرا نوسانات مثنوی خیلی تند است.
گروه سوم، کسانی هستند که از اطلاعات علمی بسیار محدود برخوردار بوده و فقط زیبایی داستان‌های مثنوی برایشان جالب است. این‌گونه افراد هرگز نباید مثنوی را مطالعه کنند، زیرا جواب مشکلاتی را که بعداً برایشان پیش خواهد آمد، باید خودشان مهیّا کنند.
همان‌گونه که ملاحظه فرمودید، هیچ ندامت و پشیمانی در این سخنرانی دیده نمیشود و ایشان هرگز از نگارش این مجموعه احساس پشیمانی نداشته و بلکه تلاش این سه گروه را مقدمه‌ای بر فهم مثنوی دانسته‌اند. افرادی سودجو و ناآگاه فقط به برداشت گروه سوم اشاره کرده و از قول ایشان گفته اند که مثنوی نباید خوانده شود!!!!! قابل ذکر است که در بیشتر آثار علامه جعفری، خصوصاً ترجمه و تفسیر نهج البلاغه، که مجلدات پایانی آن در اواخر عمر شریفشان نگاشته شده است، حاوی بسیاری از ابیات جلال الدین محمد مولوی، با استناد به مثنوی و دیوان شمس تبریزی است.
در مجموعه نفیس و گران‌قدر تفسیر و نقد و تحلیل مثنوی میتوان به رعایت جانب احتیاط در روش تطبیقی استاد جعفری اشاره کرد. ایشان در تطبیق مضامین مثنوی، به طور فراوان از کلمات «احتمال»، «شاید» و «ممکن است»، استفاده کرده و هرگز به مطلق‌گویی در آراء و اندیشه‌های مولوی نپرداخته‌اند. با همه اوصافی که در این مجموعه پانزده جلدی مستتر است، گاهی نقدهایی هم از طرف برخی محققان صورت گرفته است. با کمال صراحت میتوان گفت: نقد و بررسی افکار و اندیشه ها امری کاملاً ستودنی و پسندیده است، اما دروغ بستن و نشر اکاذیب به نام اندیشمندان در فضای مجازی، دور از جنبه و ساحت علم‌گرایی و دین گرایی است. نظر خود استاد محمدتقی جعفری درباره این مجموعه چنین است:
«کوشش من این بوده است که بتوانم مطالبی را در ارائه راهی مخصوص برای بررسی محتویات مثنوی ارائه بدهم و آن‌چنان که عرض کرده‌ام، بررسی مثنوی با نظر به اصول اساسی جهان‌بینی و انسان‌شناسی و انسان‌سازی است که در فرهنگ‌های متنوع بشری عرضه شده است. این مطالب به عنوان مقدمه‌ای است محدود و قابل تحقیق بر این‌گونه تفاسیر. لذا، اگر کسی خیال کند که هرگونه تحقیق و بررسی که در این مجلّدات صورت گرفته است، قابل قبول و هیچ‌گونه جای تردیدی ندارد، همان اندازه از واقعیت دور است که کسی این مجلّدات را فقط برای انتقاد از اول تا آخر در پیش روی خود باز کند و با اصول پیش‌ساخته یا بیان عقاید شخصی، مورد انتقاد قرار بدهد. وقتی که مولوی میگوید: «هر که گوید جمله حق است، احمقیست//هر که گوید جمله باطل، او شقیست»، تکلیف ما نیز روشن است که در ارزیابی کار انسان‌ها، هرگونه افراط و تفریط، ظلمِ نابخشودنی است. امیدوارم خداوند متعال همه ما را از افراط و تفریط‌گرایی محفوظ بدارد و ما را موفق به عدل و داد و انصاف نماید».
گاهی اشخاصی بودند که حتی به اعتراف خودشان، صفحاتی از یک مجلّد مجموعه 15 جلدی تفسیر و نقد و تحلیل مثنوی را مطالعه نکرده، شروع به اظهارنظر منفی میکردند، و گاهی هم برخی از اشخاص، چه به وسیله نامه و چه به صورت شفاهی، درباره تفسیر و نقد و تحلیل مثنوی تعریف و تمجید مبالغه‌آمیز به راه می‌انداختند. ایشان در پاسخ به منفیبافان و مخالفانشان درباره تفسیر مثنوی چنین می‌گفتند:
«شما را به خدا سوگند می‌دهم، بگذارید کار کنیم. این‌قدر با خلاف واقع‌گویی‌ها سد راه جویندگان نشوید. /ادامه👇👇👇
@allameh_jafari
🏴 #اطلاعیه
انا لله و انا الیه راجعون
ضایعه اسف بار ارتحال عالم ربانی و متفکر وحیانی استاد محمدرضا حکیمی را به ساحت دوستداران اندیشه و ارادتمندان آن نخل تناور تسلیت میگوییم.
فقید سعید از دوستان ناب و دیرین استاد جعفری بود که سابقه رفاقتشان به دهه ۳۰ شمسی و حضور در درس های آیت الله میلانی برمیگشت و در طول چهل سال تا زمان حیات استاد جعفری دچار فترت نشد.
بعد از رحلت استاد علامه جعفری نیز استاد حکیمی به رسم وفا نقش رفاقت را حتی پررنگ تر از قبل در پیش گرفت و در تشریح و ترویج مرام و منطق استاد جعفری در آثار خویش کوشید.
در حقیقت امروز یکی از صادق ترین یاران طریقت استاد علامه جعفری به رضوان الهی پیوسته است.
موسسه علامه جعفری این ضایعه حقیقتا دردناک را به محبان اهل بیت و دوستداران حقیقت صمیمانه تسلیت میگوید.
🔘 @allameh_jafari
📌 #اطلاعیه
👈🏻 تصویر فوق و زیرنویس آن اخیرا و پس از دو سال بازنشر شده است.
در این خصوص به اطلاع می‌رسانیم مرحوم اسماعیل ناکایاما در سال ۱۳۸۷ شمسی فوت کرده و اصلا کتاب خاطرات ننوشته اند. همچنین هیچ مکتوبی به زبان فارسی یا ژاپنی از ایشان منتشر نشده است.
لذا مطلب منتشر شده از اساس کذب بوده و با نیاتی سوء تنظیم و منتشر شده است.
دفتر نشر آثار علامه جعفری
بهمن‌ماه ۱۴۰۲
💠 @allameh_jafari
📌 #اطلاعیه
🔹 در اواسط سال ۱۴۰۳ مطلبی درباره دین، اخلاق و مصلحت با استناد به علامه جعفری به همراه تصویر ایشان در فضای مجازی منتشر شده و هنوز در حال انتشار است و در زیر آن اثری از ارجاع به منبع استفاده شده از آثار مرحوم علامه جعفری دیده نمیشود. این مطلب فاقد اعتبار و اطمینان است و جای تأمل و تأسف دارد که مطلب فاقد منبع و مأخذ توسط افراد بازنشر شده و در برخی مقالات و جراید نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد. در هیچ یک آثار آن مرحوم چنین مطلبی وجود ندارد.
انتشاردهندگان این نوشتهٔ کوتاه اگر قصد خاصی نداشتند، باید به نام کتاب یا مقاله یا سخنرانی ایشان ارجاع میدادند که چنین ارجاعی در زیر مطلب و نوشتهٔ مزبور دیده نمیشود. بنا بر این، نوشتهٔ مورد نظر مورد تأیید نیست.
دفتر نشر آثار علامه جعفری اسفندماه ۱۴۰۳
🌱 @allameh_jafari