۱۲ بهمن ۵۷، زمینه‌ی تشرّف جامعه‌ی ایرانی را به مثابه انسان کبیر، از فطرت اول به فطرت ثانی مهیا کرد. از همان روز این انسان کبیر در جدال و کشش بین طبع ناسوتی و روح متعالی قرار گرفته است. آیا این جدال پایانی خواهد داشت؟ با پیروزی کدام یک؟ آنچه روشن است اینکه این جدال با راحت و عافیت همخوان نیست. برای همین جامعه‌ی ایرانی هر از گاهی با زبان تاریخی ابتلائات قوم موسی(ع) لب به سخن می‌گشاید که: قالُوا أُوذينا مِنْ قَبْلِ أَنْ تَأْتِيَنا وَ مِنْ بَعْدِ ما جِئْتَنا قالَ عَسي‏ رَبُّکُمْ أَنْ يُهْلِکَ عَدُوَّکُمْ وَ يَسْتَخْلِفَکُمْ فِي الْأَرْضِ فَيَنْظُرَ کَيْفَ تَعْمَلُونَ قوم موسی به او گفتند : هم پیش از آن که نزد ما بیایی و هم بعد از آن که نزد ما آمدی در سختی و آزار بودیم. گفت: امید است پروردگارتان دشمن شما را نابود کند و شما را در این سرزمین جانشین گرداند تا شما را بیازماید و بنگرد که چگونه رفتار می‌کنید. اعراف/۱۲۹ #وحید_یامین‌پور @almansoor