🌐حاشیه ای طلبگی بر فرمایش یک بزرگ #بخش_دوم ب)عالمانی که پرچم برداشته بر بدی عمرو(مثلا) سخن گفتند: وقتی پدر بزرگوار و معزز ایشان در دوره اسلام ستیزی رضاخان به یک عهد و نذر بسنده کرد که اگر حوزه و روحانیت از تهاجم آن ددمنش باقی ماند، سالی یکبار جمعی از طلاب و علماء را شام دهد(که الان هم ایشان آنرا ادامه می دهند)، مرحوم مدرس و فقیه عارف آیت الله شاه آبادی پرچم مخالفت با رضاخان برداشتند و آن تعابیر تند را بکار بردند. شاه آبادی در اعتراض به انتخاب رضاخان ۱۱ماه در عبدالعظیم حسنی تحصن کرد! آیا محبوبیت این دو پارسای سیاسی از پدر بررگوار ایشان -باهمین دأب ایشان- کمتر است؟! آری آنچه ننگ است و موجب ریزش محبوبیت هم میشود بی تقوایی و خروج از دانش اصیل فقاهت در سیاست ورزی است نه مطلق ورود و فعالیت سیاسی. جالب اینکه حضرتشان به تازگی مهمان جمعی از روحانیون فعال سیاسی بودند که از قضا فهرست بلندی در هنجارشکنی مشهورات فقه شیعه در کنش سیاسی دارند، امید دارم آنها -که اقلا یکی از کانونها برای موارد نگرانی و تأسف ایشانند- مورد تذکر پدرانه آن عزیز واقع شده باشند. 4⃣انصراف لفظ به خود بزرگان! لفظ طلاب در بیانات آن عزیز منصرف به فرد اکمل است! و دانسته یا ندانسته توصیف حال بزرگان حوزه شده است! شنیده های یک مرجع، استنباط فقهی او نیست و بیشتر از نظر سنجی های علمی اعتبار ندارد. نظرسنجی رسمی دفتر تبلیغات اسلامی حوزه قم در سال ۹۲ حاکی از آن است که ۵۷/۳% پاسخ گویان، پایبندی روحانیت به ساده زیستی را "کم"، "خیلی کم" و "اصلا" دانسته اند. و از بین ۲۱مقوله مورد پرسش کاهش ساده زیستی منفی ترین نمره را داشته نه ورود سیاسی.(فصلنامه اسلام و مطالعات اجتماعی/۹۲) با این حساب اصلی ترین عامل ریزش محبوبیت روحانیت، ورود و فعالیت سیاسی است یا دوری از ساده زیستی و زهد؟! وقتی اولین مدرسه علمیه مجلل توسط بزرگان غیر سیاسی در حوزه بناء و مقدسین و بزرگان ساده زیست و زاهد برای افتتاح آن حاضر می شوند اما کلامی در مذمت این زخارف نابجا نمی گویند، محبوبیت روحانیت ریزش می کند(طبق آن آمار). http://zanjani.net/articles/99/44172 جالب اینکه مردم، طلاب ساکن در این مدارس را کمتر از بانیان و مشوقان مقصر می دانند. ملازمه عادیه بین رویه شدن بنای این ساختمانها با ریزش محبوبیت عمومی روحانیت را هرسال در حواشی بجا و بیجای بودجه سالانه و هم عکسها و کپشنهای فضای مجازی میشود دید. ساحت آن بزرگوار از هر تجمل دور است و مواجهه اش با سهم امام زبانزد است لکن ساده زیستی و زهد شخصی آن بزرگواران آسیب آن تجملات را در چشم مردم نمی کاهد. 📝محسن قنبریان ۹۷/۹/۲۰ ☑️ @m_ghanbarian

⚜ آیت الله سیستانی و مبارزه با آمریکا #بخش_دوم 1⃣ تفاوت مکتب نجف ومکتب قم: مکتب فقهی مراجع نجفِ معاصر، بر ولایت فقیه وقیام علیه جائر وتشکیل حکومت اسلامی ومبارزه با طاغوتهای عصر مبتنی نبوده است. حفظ جامعه شیعی سقف خواست آنهاست. مباحثه امام خمینی در مهرماه۱۳۴۴ با آیت الله حکیم در نجف مثالی گویا از این رویکرد است؛ لذا دخالت آیت الله خوئی در انتفاضه علیه صدام ودخالت آیت الله سیستانی در جهاد علیه داعش، به یک گونه تحلیل می شود. هردو دفاع وبرای نجات شیعیان از دست ستمگران بود که نتیجه یکی شکست ونتیجه دیگری پیروزی شد. شهید محمدباقر صدر وصدر ثانی(پدر مقتدی) وشاگردان شهید صدر مثل آیت الله سید کاظم حائری جور دیگر می اندیشیده اند. لذا هم در مقابل صدام و هم اشغالگران فتاوای دیگری داشته اند (برای نمونه فتوای اخیر آیت الله حائری در ۷جمادی الاولی ۱۴۴۱را ببینید). البته مرجعیت اعلای عراق دست اینان نبوده است. 2⃣ تمایز ایران و عراق: تحلیل دیگر بیش از اینکه این روش مسالمت جویانه ودر حد نظارت وارشاد را به مبانی فقهی و ویژگی های شخصیتی این مراجع برگرداند(۲) به موقعیت متمایز عراق نسبت به ایران بر می گرداند. ایران از زمان صفویه جامعه ای یک پارچه وبا مذهب رسمی شیعه بوده ومرجعیت در آن از اول با دخالت در مسائل سیاسی شکل گرفته است. قیامها ونهضت های ایرانیان در چند قرن اخیر عمدتا به رهبری مراجع یا فقهای تراز اول خود در ایران یا مقیم سامراء ونجف بوده است. اینها پیوند مردم ومرجعیت را بسیار وسیق وجایگاه آنرا تثبیت کرده است. اما عراق اکثریت شیعی کوچکتری نسبت به ایران(٦۴٪) داشته؛ تکثرهای آن موجب شده روند ایران را نداشته باشد. خطر تجزیه هنوز هم جدی است. شکست نهضت علماء در ثوره العشرین و انزوای آنها ومحرومیت شیعیان پس از ساختن رقبا با اشغالگران تجربه دیگر است. سه دهه سرکوب توسط دیکتاتوری صدام، جایگاه مرجعیت را ضعیف تر کرد؛ طوری که حتی دولتهای شیعی(مثل نوری مالکی) یا جریانهای شیعی(مثل صدری ها) نیز گاه به مرجعیت توجه نکرده وحتی در مواردی بر او فشار هم آورده اند(مثل محاصره بیت در ۲۰۰٤). اینها موجب شده مرجعیت در حد پدری کردن برای همه گروه ها وعدم دخالت تفصیلی در تصمیمات وارائه کلیات بسنده کند. اصلاحات اساسی در عراق ودولتی قدرتمند وبرآمده از اکثریت مردم که بتواند حافظ امنیت واستقلال عراق باشد به همراه ارتقاء موقعیت مرجعیت، اولویت بر درگیری با آمریکائی ها یابد. ✅ توجه: 1⃣ راهپیمایی میلیونی و کم نظیر جمعه مردم عراق علیه اشغالگران در سالهای ارتفاع موقعیت مرجعیت در عراق، در گذرگاه اراده های سیاسی وراهبری مرجعیت است که می تواند به ثمره اخراج کامل اشغالگران بیانجامد؛ و الا ماهیت استکباری آمریکا، "خروج طبیعی نیروهایش از عراق" را نامفهوم کرده است. استقلال و وحدت ملی عراق به اندازه ژاپن هم بشود، خروج طبیعی اتفاق نمی افتد. 2⃣کاریزمای شخصی آیت الله سیستانی و فقدان جایگاه قانونی برای منصب مرجعیت ونظارت فقهاء در قانون اساسی عراق این نگرانی را افزون می کند که در صورت فقدان این رهبر معنوی ۹۰ساله این روند کُند به کجا می انجامد؟ آیا فقیهی دیگر بدون جایگاه قانونی وصرفا متکی به داشته های شخصی میتواند زود این خلٲ راپر کند؟! ...................................... پی نوشت:۱. ر.ک: مصاحبه مجله اندیشه پویا اسفند۹۶با حجت الاسلام والمسلمین شهرستانی نماینده آیت الله سیستانی در ایران ۲. مثلا آیت الله خوئی حتی جهاد ابتدائی با کفار را در عصر غیبت مشروط به تشخیص اهل خبره وامکان پیروزی واجب می داند!(منهاج الصالحین ج۱ص۳۶۶). در جنگ شش روزه اعراب هم دستورجهاد علیه اسرائیل دادند https://eitaa.com/bonyadtarikh/635 📝محسن قنبریان ۹۸/۱۱/۶ ☑️ @m_ghanbarian