💥 آیت‌الله مصباح یزدی: تجربه ما بعد از یک عمر طولانی آن است که انسان باید یک چهارچوبی را برای معاشرت با دیگران معین کرده و خطوط قرمزی را مشخص کند تا از مرزها تجاوز نکند، اما در درون این محدوده باید انعطاف داشت و راهی جز این نیست. 🔴 آیت الله مصباح یزدی در دیدار حجت‌الاسلام و المسلمین سید محمدمهدی میرباقری، ۱۳۹۸/۱۱/۶: 🔹 چیزی که می‌تواند مایه امید ما باشد این است که خدا یک سرمایه رایگانی به ما داده است و آن هم #محبت پیغمبر اکرم (ص) و اهل بیت (علیهم السلام) و همه کسانی است که از این خاندان بهره‌ای دارند. 🔹 ما خرجی برای کسب این محبت نکرده‌ایم، بلکه خدا مجانی به ما داده است، اما بی‌خود نیست، این برای روزی است که از آن استفاده کنیم. و الا چیزهای دیگر خیلی قابل #اعتماد نیست. 🔹 در تجربه هشتاد و چند ساله‌مان به این نتیجه رسیده‌ایم اگر آدم توقع داشته باشد که تنها با افراد هم‌فکر و موافق و مورد پسند و بی‌نقص #معاشرت کند، دایره معاشرتش محدود می‌شود به تعداد معصومین علیهم السلام. چرا که علی‌رغم عیب‌هایی که خودمان مبتلا به آنها هستیم، کم کسی پیدا می‌شود که نقطه ضعفی نداشته باشد و اگر بخواهیم خودمان را محدود کنیم ناچار مجبور می‌شویم #انزوا یی اختیار کنیم و در کوه و بیابان زندگی کنیم. از آن طرف اگر آدمی بخواهد با هر انسانی بدون هیچ گونه محدودیت معاشرت کند، این هم معلوم است که کار آدمی را به کجا می‌کشاند. 🔹 سؤالی مطرح می‌شود که با عبارات قرآن کریم و روایات اهل بیت (صلوات الله علیهم اجمعین) در توصیه به #وحدت و جلوگیری از #تفرقه چه باید کرد؟ اگر فقط وحدت با آن کسانی است که صددرصد خالص هستند، خیلی خیلی کم پیدا می‌شود و همیشه اینگونه بوده است. پس با چه کسی وحدت و #همدلی داشته باشیم؟ اگر نخواهیم وحدت داشته باشیم مبتلا به نهی این آیه شریفه می‌شویم که فرمود: «وَ لَا تَكُونُوا كَالَّذِينَ تَفَرَّقُوا ...» (آل عمران/۱۰۵) 🔹 تجربه ما بعد از یک عمر طولانی آن است که آدمی باید یک چهارچوبی را برای معاشرت با دیگران معین کرده و خطوط قرمزی را مشخص کند تا از مرزها تجاوز نکند، اما در درون این محدوده باید #انعطاف داشت و راهی جز این نیست. 🔹 اگر نخواهیم آزاد آزاد معاشرت کنیم و از آن طرف به #انزوا کشیده نشویم راهی جز این نیست. 🔹 انسان که باید در حوزه‌ای، با افرادی خاص و در چهارچوبی خاص #معاشرت کند، در یک فضا و محیط دیگری باید در یک چهارچوب وسیع‌تری معاشرت کند. 🔹 این بستگی به تشخیص #انسان دارد که مخاطبش در چه چهارچوب و موضوعی قرار می‌گیرد و چگونه باید با او برخورد کرد. 🔹 اما این بخش تئوری مسئله است، اما برای اجرای آن و تشخیص درست نوع رفتارها راهی بهتر از #توسل نیست. ما ندیده‌ایم هیچ عامل دیگری به این اندازه اثر کند. برای اجرای صحیح چهارچوب‌های معاشرتی باید خدمت #حضرت_معصومه سلام الله علیها گدایی کرد. 🔹 بر اساس برخی روایات سه نفر تا دوازده نفر در طول تربیت پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله نمره خوبی آوردند و ما بقی با اختلاف مراتب لغزش‌هایی داشته‌اند. در زمانه خودمان هم کسانی که امیدها به آنها داشتیم لغزش‌هایی داشتند. 🔹 حرکت امام(ره) شبیه #اعجاز بود، چه از لحاظ منش و رفتار امام و چه از لحاظ انتخاب‌ها و کارهایی که انجام می‌داد. بعدها معلوم شد رفتارهای امام چه جهات حسنی داشته است و همه اینها هم به تأیید الهی بود و الا این‌گونه رفتارها با فکرهای ساده ما قابل تشخیص نیست. 🔹 اما با این وجود و با وجود آن برکاتی که دوست و دشمن در تمام عالم متوجه آن شدند، در عین حال نزدیکانشان چقدر اختلاف سلیقه داشتند و چه اشتباهاتی مرتکب شدند. 🔹 #امام هم خیلی از آنها را می‌فهمید و می‌دانست و خیلی از آنها را هم به روی این افراد نمی‌آورد. اگر می‌خواست به روی آنها بیاورد باید رها می‌کرد و می‌رفت، آن‌وقت با چه کسی کار می‌کرد؟ @mesbahyazdi_ir ☑️ @mirbaqeri_ir

🔹آیت الله حائری شیرازی🔹 🔸ما حتی در جزئیات امورتان هم حضور داریم!🔸 ▫️سال ۶٧ بود. قطعنامه پذیرفته شده بود و عراق مجدداً به سمت اهواز حمله کرد. رهبری که آن موقع رئیس‌جمهور بود، یک اطلاعیۀ ویژه‌ای داد که «من به سمت سرنوشتم می‌روم ...»؛ یعنی یا عراق را برمی‌گردانیم، یا من برنمی‌گردم. این خیلی‌ها را تکان داد و یک جمعیت بی‌سابقه‌ای به اهواز آمدند. تابستان بود و دانشگاه شهید چمران هم تعطیل بود. آیت الله جزائری خوابگاه‌ها را برای روحانیونی که آمده بودند گرفت. اسامی روحانیون را می‌گذاشتند در یک گلدان و شماره‌های اتاق‌ها را هم می‌گذاشتند در یک گلدان دیگر. دست می‌کردند در گلدان‌ها و می‌گفتند آقای فلانی، اتاق فلان. ▫️ آقای «فقیه»، امام جمعۀ نی‌ریز به من خبر داد که سوئیت شما بغل سوئيت ماست. من همیشه می‌رفتم در واحد اعزام مبلغ سازمان تبلیغات و بین طلبه‌ها استراحت می‌کردم. راحت بودم. می‌گفتم این تشریفات برای چیست؟! ایشان گفت بیا اینجا. من هم رفتم یک سَری به آقای فقیه بزنم. وقتی رفتم، ایشان گفت «این سوییت شماست». تا شماره را نگاه کردم، به بچه‌ها گفتم وسایلم را بیاورید اینجا! گفت چطور شد این همه اصرار می‌کردیم و قبول نمی کردی؛ اما تا این شماره را دیدی قبول کردی؟! ▫️من سال ۴٠، طلبۀ مدرسه حجتیه بودم. یعنی ٢٧ سال قبل از این قضیه. در مدرسه حجتیه، حجرۀ آقای فقیه ١٠۵ بود. حجرۀ من هم شماره ١٠۴ بود. الان هم که بعد از ٢٧ سال، قرعه‌کشی کرده‌اند، حجرۀ آقای فقیه ١٠۵ بود و حجرۀ من ١٠۴ !! هیچکدامشان خبر نداشتند که ما طلبه‌های مدرسه حجتیه بودیم که بخواهند این اسم و شماره را در بیاورند. اینکه در اینهمه سوئیت و از بین اینهمه روحانی، ۱۰۴ به من بخورد و ۱۰۵ هم به آقای فقیه، آیا می‌شود گفت تصادفی است؟ شما صد میلیون مرتبه این کاغذهای قرعه‌کشی را بریزید در گلدان و بیرون بیاورید. با حساب احتمالات دیگر تکرار نمی‌شود. ▫️عالَم این است. امام زمان(ع) می‌خواهد به ما علامت بدهد که «ما حتی در #جزئیات_امورتان هم حضور داریم!». این آقای جزائری نیست که حجره تقسیم می‌کند؛ #من دارم قسمت می‌کنم. «من» این جا را سهم تو کردم. تو می‌خواهی بروی سازمان تبلیغات؟ کار، دست «من» است. «من» دارم توی بشقاب‌های شما می‌ریزم. «من» دارم به شما قسمت می‌دهم؛ شکایت به چه کسی می‌کنی؟ گِله از چه کسی می‌کنی؟ «من» کم و زیاد می‌کنم، «من» گرسنه می‌کنم، «من» سیر می‌کنم، «من» مرض می‌دهم، «من» شفا می‌دهم. چرا از چشم دیگران می‌بینی؟ چرا دیگران را ولیّ خود می‌دانی؟! ما که حتی در تقسیم حجره‌های شما حضور داریم، در چیزهای دیگر شما را به حال خودتان وا می‌گذاریم؟! وقتی در این سر سوزن دخالت کردیم، در چیزهای درشت، شما را به حال خودتان می‌گذاریم؟ اینها نشانۀ #محبت خداست. @haerishirazi