تعلق به «خود» و «آبروي خود» و «بستگان»، نوعي شُرب از نهر طالوت است. امام راحل فرمود اگر احمد كاري كند كه مستوجب حكم باشد، اجرا مي‌كنم. شما براي حفظ عزت خود كاري نكردي. يادتان هست قبل از رحلت امام، يك ماه كمتر و يا بيشتر به شما عرض كردم: «رياست‌جمهوري تمام مي‌شود، شما بعد از آن چه خواهيد كرد؟»، گفتيد: «حوزه مي‌روم، مگر اين كه امام نهي‌ام كند. بعد از رياست‌جمهوري اگر امام به من بگويد مسوول عقيدتي سياسي ژاندارمري يكي از روستاهاي سيستان و بلوچستان شوید، ترديد نمي‌كنم». شما رهبري را نخواسته‌ايد، رهبري شما را خواست. رسول خدا به عمويش فرمود: «يا عَمّ انّ الاماره ان طَلَبْتَهَا وَكَّلْتَ اِلَيْهَا وَ اِنْ طَلَبَتْكَ اَعَنْتَ اِلَيْهَا». (اي عموي من! حکومت به گونه‌اي است که اگر تو آن را بخواهي، موکل آن خواهي شد و بايد خودت آن مقام را حفظ کني و اگر حکومت تو را طلب کند، بر حفظش ياري خواهي شد.) از ياد نمي‌برم روز راي‌‌گيري براي رهبري را كه وقتي از شما نام برده شد، ناراحت‌تر از هميشه بدون اجازه پشت تريبون رفتيد و اعتراض كرديد و شوراي نگهبان به شما گفت چرا جلوي اجراي قانون را مي‌گيريد و شما برگشتيد و به جاي خود نشستيد. «رهبري» شما را طلب كرده است و شما اعانت خواهيد شد. وعده خداوند حق است. اگر قرار است قانون اجرا شود، بايد از بزرگان كه قله اجتماع هستند، آغاز شود. در كشاورزي، مخزن آب را در مرتفع‌ترين نقطه قرار مي‌دهند. آب از پايين به بالا نمي‌رود. قانون هم از بالا به پايين حركت طبيعي آن است. «وَأُمِرْتُ لِأَنْ أَكُونَ أَوَّلَ الْمُسْلِمِينَ» (و مأمورم که نخستین مسلمان باشم! زمر؛12). آن كه بيش از هزار و صد سال است به هركس مي‌گويد «اَيُّكُمْ يَاخذُ جَمْرَهُ فِي كَفِّهِ فَيَتْرُكُهَا حَتَّي يَبْرد» (کدام یک از شما یک حبه آتش را همینطور در دست می‌گیرد تا سرد بشود؟)، تا بالاخره امام جمره سلطنت پهلوي را گرفت تا سرد شد، جمره حكومت بعثي را گرفت تا سرد شد. جمره استكبار جهاني در چهره اسرائيل را حزب‌الله گرفت تا بعد از 33 روز سرد شد. حماس هم گرفت تا بعد از 22 روز سرد شد. مساله، مساله گرفتن آتش در دست است و اين ايام آخرالزمان است كه ايمان در دل نگه داشتن از آتش در دست نگه داشتن سخت‌تر است. اين همه شهید، سوختگي‌هاي دست امت است كه آتش استكبار را نگه داشته و تاكنون از نگه داشتن آن خم به ابرو نياورده است. اين آتش بالاخره سرد خواهد شد، همان طور كه شاه و صدام سرد شدند. امام با سرد شدن آتشِ شاه، به ميان ما برگشت و آن منتظر با سرد شدن آتشِ استكبار است كه زيارتش مي‌كنيم. یوسف گم گشته بازآید به کنعان غم مخور کلبه احزان شود روزی گلستان غم مخور ای دل غمدیده حالت به شود دل بد مکن وین سر شوریده باز آید به سامان غم مخور گر بهار عمر باشد باز بر تخت چمن چتر گل در سر کشی ای مرغ خوشخوان غم مخور والسلام عليكم و رحمت‌الله محي‌الدين حائري شيرازي #دهۀ_بصیرت #نه_دی @haerishirazi