بسم الله «رفیـــــــقانه» رفیق شفیقمان از راه آمده. همو که همه منتظر بودیم روزی بیاید و سختی‌ها را راحت کند، همو که منتظر بودیم یک روزی بیاید و مثل چند شنبه‌ی متوالی، برنامه‌ی رشدمان را پر وپیمان، بچیند.. رفیق شفیقمان آمده، همان که دستش را روی شانه‌ات می گذارد، خم می‌شود و نردبان رشد می‌شود. همو که از خودش مایه می‌گذارد تا تو راحت تر، شادتر، خداچسب‌تر، مهربانتر،شوی. رفیق فابی آمده که دست دشمنت را درغل و زنجیــــــــر کنــــد و توی گوشت بخــواند: حالا وقت پریـدن است. از هیچ چیز نترس. من هســـتمـ. رفیقی آمده که با او، وقتت را پای تخمه و تفریح ناسالم نمی‌گذاری، در عوض کتاب ودفترش را پهن می‌کند، لقمه لقمه اما شیرین، سخت ترین درسها را برایت تدریس می‌کند. تمام وقت درکنارش می‌توانی عاشقانه و بی آنکه تو را از هدفهای والایت دور کند، رفیقانه، در حرم عشق خدا، معتکف شوی. کجای دنیا چنین رفیقی پیدا می‌کردیم اگر رمضان نبود؟ گوارایت باد رفیق! سی روز همراهی با رفیقی که راحت شانه‌هایش را پایین میآورد تا پاهایت را روی کتفش بگذاری و تا خود خدا، بالا بروی. _برای بودن با او چه برنامه‌ای داری؟ خیلی طول نمی‌کشد که ناغافل، موقع خداحافظی می‌رسد. نوش جانت رفیــــق! #ماه_رمضان_مبارک @zedbanoo