#آیه_روز 🌸💫 وَ أَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتابَهُ بِشِمالِهِ فَيَقُولُ يا لَيْتَنِي لَمْ أُوتَ كِتابِيَهْ اما کسی که نامه‌ی اعمالش به دست چپش داده شود، می‌گوید: «ای‌کاش نامه‌ی اعمالم به من داده نشده بود؛ حاقه - ۲۵🌸💫

"وَلَا مُغلِقَ لِمَا فَتَحت" وچیزی را که تو بگشایی دیگری نبندد🤍 -خدا #محرم #امام_حسین

بگذار مغرورها و كسانى كه شيطان را به امامت گرفته‌اند، هرچه مى‌خواهند بگويند. ما امام‌مان حسين است! #استاد_علی‌_صفایی‌_حائری #محرم

🔷 راه دیدار امام زمان علیه السلام 🔷توجه خاص خدای مهربان را با اینکار به خودمون جذب کنیم #استاد_محمودی

حسین جان کعبه با یاد غمت جامه‌ ماتم دارد.🖤 #اربعین

ابراهیم میگفت: مطمئن باش ! هر کس با حسین رفیق شود تغییر میکند ... #شهید_ابراهیم_هادی کـانـال‌رسمےشھیدعلے الهادے حسین🌿 ♡jahad🇱🇧↷ 『@alshahid_ali_alhadi』

ما هرچه دل کَنده‌ایم، کامل‌تر شدیم. ‹ #آیت‌الله_ضیاء‌آبادی ›

سلام‌علیکم‌شبتون‌نورانی🌙✨

بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم سوره‌ی حمد با جمله‌ی [بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ]، هفت آیه محسوب می‌شود. نام دیگر آن (سَبع مثانی) است. سلع، از این جهت که هفت آیه دارد و مَثانی(دوتایی) به این دلیل که در هر نماز دوبار خوانده میشود، و یا بخاطر اینکه این سوره دوبار نازل شده است؛ یک بار در مکه مکرمه و یکبار در مدینه‌ی منور. در این سوره، تا جمله‌ی (مالِكِ يَوْمِ الدِّينِ)، بحث در توحید نظری است و از جمله‌ی(إِيَّاكَ نَعْبُدُ) تا آخر سوره، بیانگر توحید عملی است. بنا به روایت شیعه و سنی پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمود: {هرکار معتبری که با بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم شروع نشود ناقص است و به آخر نمیرسد}.

_الْحَمْدُ لِلَّـهِ رَبِّ الْعالَمِينَ. جنس حمد یا آن حمد مخصوص از آنِ خدای رب العالمین است. حمد در لغت به معنای ستایش و توصیف کمال است. فرق آن با مدح این است که مدح برای توصیف کمال اختیاری و غیر اختیاری است مانند علم و مهربانی و خلاقیت و زیبایی منظره‌ی طبیعت و با چهره؛ ولی حمد تنها برای کمال اختیاری است و چون خدا دارای کمالات اختیاری جمال و جلال و غیره است، حمد به او اختصاص دارد.(ربّ) یعنی مالک و صاحب اختیاری که مملوک خود را تربیت می‌کند و او را از قوه به فعل می‌رساند. خداوند به همه‌ی استعدادهای بالقوه‌ی موجودات آگاه است. از این رو تنها کسی است که رب تمام عالم‌هاست. ربوبیت خدا دو جهت دارد: ربوبیت از موضع جباریت و ربوبیت از موضع رحیمیت. جبار از ریشه‌ی جبر به معنای زورمدار است. خدا در امر خلق و اداره‌ی عالم، جبار است. بدین معنی در طبیعت هیچ موجودی نمی‌تواند از حدودی که خداوند برای او معین کرده، تجاوز کند! در ربوبیت عالم طبیعت، اگر پدیده‌ای کوچکترین خطایی بکند، پیکره‌اش متلاشی خواهد شد و در این وادی از عفو و گذشت خبری نیست. ولی خداوند در ربوبیت انسان با رحیمیت برخورد می‌کند. در موضوع خطای موجودات طبیعی، جبر و کیفر نقدی حاکم است. اما در مورد خطای انسان‌ها، مهلت توبه و عفو مطرح است و تربیت و ربوبیت با آرامش پیش می‌رود. بنابراین تکرار رحمان و رحیم پس از طرح رب العالمین، نوع ربوبیت خاص مربوط به انسان‌ها را از نوع ربوبیت کل نظام عالم جدا می‌کند.