eitaa logo
الزهرا ۶
104 دنبال‌کننده
7.4هزار عکس
4.1هزار ویدیو
11 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
✅ درس اخلاق آیت الله خوشوقت 🌷 تنها راه رشد ایمان خواندن رساله هم یکی از جدّی است که خیلی ها از آن غافلند و خیال می کنند نیست. هر روز انسان چهار ـ پنج صفحه رساله بخواند تا و را یاد بگیرد تا وقتی پیش آمد، انجام دهد و وقتی پیش آمد، ترک کند. اسم این، . به تدریج که انسان در پیش می رود، ایمان بالا می رود. ایمان که بالا رفت، وجود و هستی کمالات خدای متعال را بیشتر باور می کند. این باورِ بیشتر باعث می شود که بیشتر حرف او را تصدیق کند و بگوید: «حرف هایی که خدا در قرآن کریم زده، همه به نفع انسان ها است و نفس امّاره و شیاطین و انسان هایی که شیطان صفت هستند، ما را به گمراهی و بدبختی دعوت می کنند و می خواهند عمر ما را تلف و فاسد کنند. حرف خدا برای ما خیر است و به نفع ماست.» لذا با جدیت بیشتر به حرف خدا گوش می دهد و دیگر عمر خود را در راه اضافه از کسب دنیا خرج نمی کند. اصل هشت ساعت کار هم جزء عبادات است. هشت ساعت کار نانوایی، آهنگری، نجاری و هر کار مشروع که انسان موظّف است انجام دهد، عبادت است؛ عبادت است. بنابراین اگر بخواهیم به حرف خدا گوش دهیم، باور این مسائلی که خدا زیاد در قرآن کریم گفته، الان مقدور نیست. نفس باور نمی کند. راهش ادامه ی . اگر خدا توفیق داد و را شروع کردیم و ادامه دادیم، آرام آرام ایمان بالا می رود. ایمان که بالا رفت، اولین اثرش این است که باور می کند خدا هست و بعد اینکه حرفی که خدا گفته، درست است و حرفِ اسیرهای شکم و شهوت درست نیست. آخر این حرف ها معلوم نیست چه می شود. آن وقت این حرف خدا را گفته: «وَ اعلَموا أنّما الحَیاةُ الدّنیا لَعِبٌ وَ لَهوٌ» باور می کند. خدا گفته: «وَ اعلَموا» یعنی به یقین بدانید و این را باور کنید؛ ولی نفس امّاره این حرف ها سرش نمی¬شود و باور نمی¬کند و می گوید: «پول! همه چیز از دل پول درمی آید. هر چه بخواهی، آنجا هست؛ برو آنجا!» نفس امّاره به حرف خدا گوش نمی دهد. اگر را شروع کردیم و ادامه دادیم، ایمان به خدا و حرف های خدا بیشتر می شود. آن وقت انسان به حرف های خدا عمل می کند و بعد می فهمد و مطالعه می کند که مردم کجا هستند و به کجا دارند می روند؟ در چه راهی هستند و با هم چه می کنند؟ می فهمد که حرف خدا راست است و همه ی این ها دارند بازی می کنند. سرگرم این مسائل شده اند که موجب تفاخر و سایر چیزهایی است که همه ی آن ها از بین می رود. 📚 آثار بندگی، آیت الله خوشوقت 📱 کانال سبک زندگی متقین:
⁉️قضا شدن نماز به دلیل شرکت در عزاداری 🔶س: اگر بعضی از واجبات از مکلّف به سبب شرکت در مجالس عزاداری فوت شود مثلاً نماز صبح قضا شود، آیا بهتر است بعد از این در این مجالس شرکت نکند یا این که عدم شرکت او باعث دوری از اهل بیت علیهم السلام می شود؟ ✅ ج: بدیهی است که نمازِ واجب، مقدم بر فضیلت شرکت در مجالس عزاداری اهل بیت علیهم السلام است و ترک نماز به دلیل شرکت در این مجالس جایز نیست، ولی شرکت در عزاداری به گونه ای که مزاحم نماز نباشد، از مستحبّات مؤکد است. 🔍 منبع : leader.ir 🌸🍃
✅ درس اخلاق آیت الله خوشوقت 🌷 تنها نسخه نجات خدا می فرماید: «اگر مرا قبول داری، باید به حرفم گوش بدهی. من دو حرف دارم: انجام و ترک . بقیه ی کارها آزاد! باید این دو را از نفس امّاره بگیری و اجازه ندهی که را ترک کند و را مرتکب شود. این را به زنجیر ببند؛ اما مکروهات و مستحبات آزاد است.» خدا گفته: «حق نداری نظم این دو را به هم بزنی. باید شروع کنی به تمرین. ایمان به خدا از دل مادر با انسان نمی آید. اکتسابی است. طبق دستور خدا باید را تمرین کنیم تا به جایی برسیم که هر روز و شب که می گذرد، حتی یک گناه هم نکنیم. این هدف ما در . و حرام؛ چیزهای دیگر، نه. خدا چیزهای دیگر را الزام نکرده و گفته: «اگر مکروه را مرتکب شدی، اشکالی ندارد. مستحب را هم اگر ترک کردی، جهنم ندارد؛ اما آنچه جهنم دارد، ترک و انجام است. این دو را باید تحویل خدا بدهیم. نفس امّاره هم هر روز جلو ما را می گیرد و ما را به گناه و به زیر پا گذاشتن فرمان خدا دعوت می کند. این ما هستیم که باید محکم حواسمان جمع باشد. اگر شل بگیریم، ما را به زمین زده است. به هیچ وجه نمی شود به این نفس امّاره رحم کرد. آنچه انسان ها را به اعدام، به زندان، به آبروریزی و به بیماری وادار می کند، همین نفس امّاره است؛ حتی اگر انسان به حرفش گوش بدهد، انسان را به کشتن هم می دهد. بنابراین شرعی است که را شروع کنیم. عینی است؛ کفائی نیست. این درسی که ما می خوانیم، نوعاً کفایی است. عینی نیست. «من به الکفایه» بحمد الله زیاد است. اما برای فرد فرد مسلمانان است. هر فردی باسواد یا بی سواد، موظف است که را انجام دهد و را ترک کند. 📚 آثار بندگی، آیت الله خوشوقت 📱
✅ انحرافات کوچک به کجا خواهد انجامید و راه درمان آن چیست؟ 🌷 امام خامنه ای: فرض بفرمائيد كه يك رونده اى در راهى دارد حركت مى كند، غفلت مى كند، يك زاويه ى پنج درجه اى، ده درجه اى به وجود مى آيد. انسان هيچ متوجه نيست. پنج درجه زاويه، چيزى نيست كه انسان را به خودش متوجه كند. بعد هرچه كه در اين جهت حركت مى كند، هى فاصله ى او با همين پنج درجه- اگر اين پنج درجه به ده درجه و پنجاه درجه هم نرسد، همين طور پنج درجه باشد- و شكاف بين او با اين خط صحيحى كه بايد از آن حركت مى كرد، بيشتر مى شود. يك وقت انسان به خود مى آيد، مى بيند اى بابا، چه فاصله ى عميقى به وجود آمده. اينكه مى گويند ، براى همين است. يعنى لحظه به لحظه خود را پائيدن، خود را مواظبت كردن؛ انسان حواسش جمع باشد كه چه كار دارد مى كند. (17/ 01/ 1389) ✍️ شرح: یعنی انجام و ترک در زندگی فردی و اجتماعی پند 271 📱