◾آجرکَ الله یاصاحبَ الزمان فی مصیبةِ جدِّکَ‌ الحسین‌ علیه‌السلام اَعْظَمَ اللّهُ اُجوُرَنا وَ اُجوُرَکُم بِمُصابِنا بِالحُسَینِ عَلَیهِ السَّلامُ وجَعَلنا وَاِیّاکُم مِنَ الطّالبینَ بِثارِه مَعَ وَلیِّهِ الاِمامَ الْمَهدی مِن الِ مُحَّمَدٍ عَلَیهِمُ السَّلام ◾️علامه امینی(ره) شب عاشورا برای امام زمان عجّل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف صدقه می‌دادند و می‌فرمودند: «امشب قلب امام زمان در فشار است». الّلهُمَّ‌عَجِّلْ‌لِوَلِیِّکَ‌الْفَرَج #عاشورا #مکن_ای_صبح_طلوع 🔰پژوهش مدرسه علمیه الزهرا علیها السلام https://eitaa.com/alzahranasr_pajohesh

🌑چه گذشت. 🌙محرم الحرام دهم محرم الحرام ۶۱ ه.ق 📜مناجات‏ صبح‏ عاشورا از امام على بن الحسين عليه السلام نقل شده است كه فرمود: در روز عاشورا آن هنگام كه سپاه دشمن حمله ‏ور شد، امام عليه السلام دست‏هاى خود را به دعا بلند كرد و به پيشگاه الهى عرض كرد:[۳] «اللَّهُمَّ أَنْتَ ثِقَتي في كُلِّ كَرْبٍ، وَ أَنْتَ رَجائي في كُلِّ شِدَّةٍ...؛ خداوندا! تو تكيه ‏گاه من در هر اندوه، و اميد من در هر شدّت و ناراحتى هستى، و تو در هر مشكلى كه براى من پيش آيد، پشت و پناه منى...».[۴] 📜خطبه امام حسین(علیه السلام) در  صبح عاشورا پس از آن امام عليه السلام برابر سپاه دشمن آمد در حالى كه به صفوف سيل آساى آنان و[۵] عمر بن سعد كه ميان اشراف كوفه ايستاده بود مى‏نگريست، فرمود: « حمد و ستايش خدايى راست كه دنيا را آفريد و آن را، خانه فنا و زوال قرار داد، كه همواره اهلش را از حالى به حال ديگر در آورد، فريب خورده كسى است كه دنيا او را فريب دهد...».[۶] 📜خطبه حماسى امام عليه السلام در برابر سپاه دشمن‏ هنگامی که «عمر بن سعد» سپاه خود را براى جنگ با امام حسين عليه السلام آراست.[۷] و سپاه ابن سعد از هر طرف بر امام حسين عليه السلام احاطه كردند و حلقه محاصره را بر آن حضرت و يارانش تنگ كردند.[۸] امام عليه السلام در برابر سپاه كوفه ايستاد و به آنها فرمود: «…اى مردم! هلاكت و اندوه هميشگى بر شما باد! آيا با آن شور و شوق فراوان كه ما را به يارى خويش طلبيديد، و ما براى فرياد رسى به سوى شما شتافتيم و به يارى‏تان برخاستيم، روا بود شمشيرى را كه براى دفاع از ما به دست گرفته بوديد به روى ما بكشيد؟ و آتش فتنه‏ اى كه دشمن شما و ما فراهم ساخته بود بر ضدّ ما شعله‏ ور سازيد؟! يك پارچه بر ضدّ دوستانتان و به يارى دشمنانتان برخاستيد. بى آن‏كه آنان در ميان شما به عدل رفتار كرده باشند و آرزويى از شما برآورده سازند به جز اندك مال حرام و زندگى پستى كه بدان طمع داريد و بى آن كه از ما گناهى سرزده باشد، يا سخن ناروايى گفته باشيم؟…»[۹] پشیمانی حُر بن یزید ریاحی «حرّ» از مردان شريف كوفه و بزرگ قبيله خود بود. ابن زياد او را به فرماندهى هزار نفر مأمور جلوگيرى از امام حسين عليه السلام نمود. ولى در روز عاشورا چون تصميم «ابن سعد» را بر جنگيدن جدى يافت، لرزه بر پيكرش افتاد و آرام آرام از سپاه يزيد كناره گرفت[۱۰] و به سوى اردوگاه امام حسين عليه السلام شتافت وخدمت امام عليه السلام رسيد و عرضه داشت: براى توبه به نزدت آمده‏ام و تصميم دارم تا پاى مرگ از شما[۱۱]حمايت كنم و در پيش رويت كشته شوم، آيا توبه من پذيرفته است؟![۱۲] امام عليه السلام با مهربانى پاسخ داد: «نَعَمْ، يَتُوبُ اللَّهُ عَلَيْكَ وَيَغْفِرُ لَكَ‏؛ آرى خداوند توبه‏ات را مى‏ پذيرد و گناهانت را مى‏بخشد».[۱۳]،[۱۴] آغاز نبرد و شهادت گروهی از سپاه امام حسین (علیه السلام) روز عاشورا عمر بن سعد تير را بر كمان نهاد و به سوى ياران امام هدف گرفت و رها ساخت و گفت: همگى نزد امير (عبيداللَّه بن زياد) گواهى دهيد اوّل كسى كه به سوى آنان تير انداخت من بودم! به دنبال او لشكرش سپاه امام را تيرباران كردند.[۱۵] پس اصحاب آن حضرت (شجاعانه با دشمن درگير شدند و) بخشى از روز را پيكار كردند تا آن كه گروهى از ياران امام عليه السلام شربت شهادت نوشيدند.[۱۶] شهداى حمله اول واقعه عاشورا مورّخين تعداد شهداى حمله اوّل را تا چهل نفر ثبت كرده‏اند. در مناقب ابن شهر آشوب نام ۲۸ تن از اين شهدا آمده است‏.[۱۷] اينان ياران فداكار و از جان گذشته‏اى بودند كه دفاع از امام عليه السلام و خاندان پيامبر صلى الله عليه و آله را وظيفه خود مى‏دانستند و با آگاهى و شناخت كامل از خطراتى كه در اين مسير بود جان بر [۱۸] كف در اين راه قدم نهاده بودند.[۱۹] آغاز نبرد تن به تن و شهادت اصحاب امام حسین(علیه السلام) باقی‌مانده سپاه تک تک عازم میدان شده و پس از مبارزه به شهادت رسیدند. یکى از چهره های کربلا بُرَیر بن حضیر هَمْدانى است او مردی عابد

و زاهد و باوقار و از اصحاب اميرمؤمنان عليه السلام بود. وى بزرگ قرّاء كوفه بود كه در مسجد كوفه مى‏نشست و به ديگران قرآن مى ‏آموخت![۲۰] برير در روز عاشورا به سپاه دشمن حمله‏ور شد و بر سينه يكى از دشمنان نشست و مى‏خواست او را بكشد كه مردى از پشت نيزه‏اش را بر پشت وى فرو كرد و برير در اثر ضربات پى در پى، به فيض عظيم شهادت نائل آمد.[۲۱] هم چنین عمرو بن حجاج كه در ميسره لشكر ابن سعد قرار داشت، بر ميمنه سپاه امام كه زهير بن قين فرماندهى آن را به عهده داشت حمله‏ ور شد. در اين درگيرىِ سخت مسلم بن عوسجه حضور داشت‏.[۲۲]چون تب جنگ فروكش كرد حاضران ديدند كه مسلم بن عوسجه با تن خون‏ آلود بر روى خاك افتاده است، و حسين بن على عليه السلام به اتفاق حبيب بن مظاهر به بالين وى حاضر شده است.[۲۳] و یا «زهير» که به ميدان شتافت و جنگ نمايانى كرد[۲۴]تا آنكه در اثر جراحات زياد به زمين افتاد و به شهادت رسيد.[۲۵] نبرد ادامه یافت. اصحاب امام حسین(علیه السلام) یک یک به شهادت می‌رسیدند و هر کدام که شهید می‌شدند، نبود آنان کاملا احساس می‌شد؛ در حالى که کشته‌هاى دشمن به دلیل فراوانى آنان، نمودى نداشت. این حوادث تا ظهر عاشورا ادامه یافت. نزدیکى ظهر بود که حبيب بن مظاهر که افتخار فرماندهى جناح چپ سپاه توسط امام عليه السلام به ايشان اعطا گرديد به شهادت رسید.[۲۶] ظهر عاشورا و آخرین نماز هنگام نماز ظهر، امام بدون توجه به تيرهاى دشمن به نماز ايستاد، عمرو بن قرظة به اتفاق چند تن از اصحاب امام در پيش روى امام ايستادند و سينه خود را سپر ساختند تا نماز امام به پايان برسد. چندين چوبه تير به سر و سينه عمرو اصابت كرد و همزمان با سعيد بن عبداللَّه به خاك افتاد. در آن هنگام به امام عليه السلام عرض كرد: «أَوَفَيْتُ يا ابْنَ رَسُولِ اللَّه‏؛ اى پسر رسول خدا، آيا به عهد خود وفا كردم؟».[۲۷] امام فرمود: «نَعَمْ، أَنْتَ أَمامِي فِي الْجَنَّةِ فَاقْرَءْ رَسُولَ اللَّهَ مِنّي السَّلامُ وَأَعْلِمْهُ أَنّي فِي الْأَثَرِ؛ آرى تو وظيفه ات را انجام دادى، و جلوتر از من در بهشت خواهى بود، سلام مرا به رسول‏[۲۸] خدا صلى الله عليه و آله برسان و بگو كه من هم به دنبال تو خواهم آمد».[۲۹] عمرو پس از شنيدن اين سخنان بشارت‏آميز بسيار شاد شد و چشم بر هم نهاد و به فيض شهادت نائل آمد.[۳۰]،[۳۱] شهادت سایر یاران پس از نماز، یاران امام حسین علیه السلام روحیه رزمى تازه اى یافته و به سوى دشمن هجوم آوردند. تمام یاران امام علیه السلام ، از جمله جوانان برومند بنى هاشم و فرزندان ، برادران ، برادرزادگان ، خواهر زادگان و عموزادگان آن حضرت به جهاد و دفاع پرداخته و به شهادت رسیدند.نبرد دلاور مردانى چون زهیر بن قین ، نافع بن هلال ، مسلم بن عوسجه ، حبیب بن مظاهر، حر بن یزید از میان یاران امام حسین علیه السلام و شیرمردانى چون على اکبر علیه السلام ، عباس بن على علیه السلام ، قاسم بن حسین علیه السلام و عبدالله بن مسلم علیه السلام از جوانان بنى هاشم به یاد ماندنى و فراموش نشدنى است .نبرد هر یک از آنان ، لرزه اى در ارکان سپاه کفر به وجود آورد و شهادت آنان تاثیر شکننده اى در وجود مبارک امام حسین علیه السلام پدید آورد. در این میان امام حسين عليه السلام به آن قوم نگاهى كرده و پيوسته به راست و چپ مى‏ نگريست و هيچ يك از اصحاب و ياران خود را نديد جز آنان كه پيشانى به خاك ساييده و صدايى از آنها به گوش نمى ‏رسيد، پس ندا داد:[۳۲] «اى مسلم بن عقيل! اى هانى بن عروة! اى حبيب بن مظاهر! اى زهير بن قين! اى يزيد بن مظاهر! اى يحيى بن كثير! اى هلال بن نافع! اى ابراهيم بن حُصَين! اى عمير بن مطاع! اى اسد كلبى! اى عبداللَّه بن عقيل! اى مسلم بن عوسجه! اى داود بن طرمّاح! اى حرّ رياحى! اى على بن الحسين! اى دلاورمردان خالص! و اى سواران ميدان نبرد! چه شده است شما را صدا مى‏زنم ولى پاسخم را نمى‏ دهيد؟ و شما را مى‏خوانم ولى ديگر سخنم را نمى‏ شنويد؟ آيا به خواب رفته ‏ايد كه به بيدارى‏تان اميدوار باشم؟ يا از محبّت امامتان دست كشيده ‏ايد كه او را يارى نمى‏ كنيد؟...»[۳۳] مبارزه و شهادت امام حسین علیه السلام آن حضرت در اين لحظات حسّاس، تنها فرزندش امام سجّاد عليه السلام را آماده پذيرش مسئوليّت عظيم به ثمر رساندن نهال برومندى را كه در كربلا نشانده و با خون عزيزانش آبيارى كرده بود مى‏ساخت. آخرين وصايايش را با او در ميان مى‏گذارد و سفارش اطاعت از او را به خواهران و دخترانش مى‏ كرد.[۳۴] هنگامى كه امام‏ حسين عليه السلام عزم ميدان كرد، فرمود: «برايم جامه كهنه ‏اى بياوريد كه كسى به آن رغبت نكند تا آن را زير لباس هايم بپوشم و بعد از شهادتم مرا برهنه نكنند، زيرا مى‏دانم پس از شهادت لباس هايم ربوده خواهد شد».[۳۵] در تاريخ آمده است: امام حسين عليه السلام هنگامى كه به هفتاد و دو تن از يارانش نگريست كه به خاك و خون افتاده ‏اند به سوى خيمه رفت و ندا

داد: «يا سَكينَةُ! يا فاطِمَةُ! يا زَيْنَبُ! يا امَّ كُلْثُومِ! عَلَيْكُنَّ مِنِّي السَّلامُ‏؛ اى سكينه! اى فاطمه! اى زينب! اى امّ كلثوم! خداحافظ من هم رفتم».[۳۶] آنگاه امام عليه السلام بر مركب خود سوار شده و در برابر سپاه دشمن قرار گرفت‏[۳۷] امام عليه السلام به ميدان آمد و مبارز طلبيد، هر كس از پهلوانان سپاه دشمن پيش آمد او را به خاك افكند، تا آنجا كه بسيارى از آنان را به هلاكت رساند [۳۸] آن حضرت همانند شير خشمگين به آنان حمله كرد، و به هر كس كه مى‏رسيد او را با شمشيرش بر خاك مى ‏افكند، اين در حالى بود كه تيرها از هر سو مى‏باريد و بر بدن امام عليه السلام مى‏ نشست.‏[۳۹] امام عليه السلام همچنان مى ‏جنگيد تا آن كه زخم ‏هاى بسيارى بر بدن مباركش وارد شد.[۴۰]،[۴۱] در روايتى آمده است: هنگامى كه دشمنان، امام را آماج تيرها قرار دادند تير به گلوى امام اصابت كرد و فرمود: «بِسْمِ اللَّهِ وَ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ إِلّا بِاللَّهِ، وَ هذا قَتيلٌ في رِضَى اللَّهِ‏؛ به نام خداوند و هيچ حركت و نيرويى جز از جانب خدا نيست و اين شهيدى است در راه رضاى خدا!».[۴۲] امام عليه السلام خسته شد، خواست اندكى بياسايد كه ناگاه سنگى آمد و به پيشانى امام رسيد، خون جارى شد. امام دامن پيراهنش را بالا زد تا خون از چهره ‏اش پاك كند كه تير سه شعبه مسمومى آمد و به سينه امام عليه السلام فرو نشست.[۴۳] در این بین شمر بن ذى الجوشن روى سينه مبارك امام عليه السلام نشست و محاسن آن حضرت را به دست گرفت و چون خواست امام را به قتل برساند، آن حضرت لبخندى زد و فرمود: آيا مرا مى‏كشى در حالى كه مى‏ دانى من كيستم؟ شمر گفت: آرى، تو را خوب مى‏ شناسم، مادرت فاطمه زهرا عليها السلام و پدرت على مرتضى عليه السلام و جدت محمد مصطفى صلى الله عليه و آله است، تو را مى‏كشم و باكى ندارم!! پس با دوازده ضربه سر مبارك امام عليه السلام را از بدن جدا ساخت.[۴۴]،[۴۵] درود و رحمت بيكران خداوند بر او و يارانش باد كه همه چيز خود را دادند و نقاب از صورت دشمنان اسلام برداشتند و خون تازه در رگ‏ هاى مسلمين جارى كردند و به دنبال آن قيام ‏ها بر ضد بنى‏اميه همان تفاله‏ هاى عصر جاهليت شروع شد و سرانجام ريشه اين شجره خبيثه از سرزمين اسلام كنده شد.[۴۶] ♦️پس از شهادت امام حسین علیه السلام دشمنان اهل بیت(علیهم السلام) پس از شهادت جان سوز امام حسین علیه السلام و یارانش ، دست از جنایات خویش برنداشتند، بلکه در این روز غم آلود جنایت هاى دیگرى مرتکب شدند.[۴۷] غارت لباس و سلاح امام حسین(علیه السلام) سپاه غارتگر ابن سعد، پس از شهادت امام عليه السلام براى غارت لباس ها و سلاح امام عليه السلام هجوم آوردند. حتى برخى آنقدر رذالت و پستى به خرج دادند كه پيش از شهادت امام عليه السلام به اين كار اقدام نمودند.[۴۸] غارت خیمه ها سپاه روسياه كوفه به فرماندهى «شمر» خيمه ‏گاه را محاصره كرد. شمر دستور داد وارد خيمه ‏ها شوند، و هر چه به دستشان مى‏ رسد غارت كنند.[۴۹] هم چنین شمر با گروهى از پياده نظام به خيمه امام على بن الحسين عليه السلام آمد، امام از شدت بيمارى در بسترى آرميده بود، همراهان شمر گفتند: آيا اين بيمار را نمى‏كشى؟حميد بن مسلم واقعه‏ نگار روز عاشورا گفت: سبحان اللَّه! آيا نوجوان بيمار هم كشته مى ‏شود؟! او را همين بيمارى بس است. پس اصرار كرد تا آنان را از كشتن امام بازداشت.[۵۰]،[۵۱] آتش زدن خيمه‏ ها از حوادث بسيار تكان دهنده در غروب عاشورا، سوزاندن خيمه‏ هاى آل رسول اللَّه صلى الله عليه و آله بود. اين صحنه جانسوز در شرايطى اتفاق مى‏افتاد كه بدن هاى پاره پاره امام مظلومان و ياران ايثارگر و شهيدش در بيابان رها شده و قبل از آن خيمه‏ ها غارت شده بود و جامه‏ ها و زيورها از زنان پاك دامن هاشمى ربوده شده بود و آفتاب آن روز كه شاهد شگفت ‏آورترين حادثه تاريخ بود به سرعت رو به غروب مى‏شتافت و شب سياه از راه مى‏ رسيد. در چنين وضعيت اسفبارى كه غم و اندوه از هر طرف بر ذريه رسول خدا احاطه كرده بود، دشمن به قصد آتش زدن آشيانه‏ هاى آن زنان مصيبت ديده، با شعله ‏هايى از آتش به خيمه ‏ها يورش بردند.[۵۲] تاختن اسب بر پیکر شهیدان برابر فرمانى كه ابن زياد صادر كرده بود، «ابن سعد» مأمور بود پس از شهادت امام حسين عليه السلام بدن مباركش را زير سمّ اسبان قرار دهد؛ وى كه به خاطر تقرّب به ابن زياد و در خيال خامش براى رسيدن به حكومت رى از هيچ جنايتى خوددارى نمى ‏كرد، در ميان اصحابش فرياد زد: «مَنْ يَنْتَدِبُ لِلْحُسَيْن عليه السلام فَيُوطِيَ الْخَيْلَ صَدْرَهُ وَ ظَهْرَهُ‏؛ كيست كه داوطلبانه بر پيكر حسين اسب بتازد تا سينه و پشت وى را زير سم اسبان پايمال كند؟!».[۵۳]،[۵۴] شمر كه قساوت فوق‏العاده‏ اى داشت با شنيدن اين فرمان، پيشقدم شد و بر بدن پاك زاده زهرا عليها السلام اسب تاخت. ده نفر ديگر نيز از وى تعبيت كردند.[۵۵]  

♦️ارسال سر مقدس امام حسین علیه السلام به کوفه «ابن سعد» براى اينكه خبر پيروزى ظاهرى خويش را هر چه زودتر به عبيداللَّه بن زياد برساند در عصر همان روز عاشورا سر امام عليه السلام را توسط «خولى بن يزيد» و «حميد بن مسلم» به كوفه فرستاد.[۵۶] [۱] كليات مفاتيح نوين ؛ ص: ۵۹۹ [۲] كليات مفاتيح نوين، ص: ۶۰۰ [۳] عاشورا ريشه‏ها، انگيزه‏ها، رويدادها، پيامدها ؛ ص ۴۱۱ [۴] ( ۱). ارشاد مفيد، ص ۴۴۷ - ۴۸۸؛ تاريخ طبرى، ج ۴، ص ۳۲۱( با مختصر تفاوت) و بحارالانوار، ج ۴۵، ص ۴. [۵] عاشورا ريشه ‏ها، انگيزه ‏ها، رويدادها، پيامدها ؛ ص ۴۱۱ [۶] عاشورا ريشه ‏ها، انگيزه ‏ها، رويدادها، پيامدها ؛ ص ۴۱۲ [۷] عاشورا ريشه‏ها، انگيزه‏ها، رويدادها، پيامدها ؛ ص ۴۲۰ [۸] عاشورا ريشه‏ها، انگيزه‏ها، رويدادها، پيامدها ؛ ص ۴۲۰ [۹]عاشورا ريشه‏ها، انگيزه‏ها، رويدادها، پيامدها ؛ ص ۴۲۰ [۱۰] عاشورا ريشه‏ها، انگيزه‏ها، رويدادها، پيامدها ؛ ص ۴۳۹ [۱۱] عاشورا ريشه‏ها، انگيزه‏ها، رويدادها، پيامدها ؛ ص ۴۳۹ [۱۲] عاشورا ريشه‏ها، انگيزه‏ها، رويدادها، پيامدها، ص: ۴۴۰ [۱۳] (۱). كامل ابن‏اثير، ج ۴ ، ص ۶۴ [۱۴] عاشورا ريشه‏ها، انگيزه‏ها، رويدادها، پيامدها، ص: ۴۴۰ [۱۵] عاشورا ريشه ‏ها، انگيزه‏ ها، رويدادها، پيامدها ؛ ص ۴۲۸ [۱۶] عاشورا ريشه ‏ها، انگيزه ‏ها، رويدادها، پيامدها، ص: ۴۲۹ [۱۷] عاشورا ريشه ‏ها، انگيزه ‏ها، رويدادها، پيامدها ؛ ص ۴۳۰ [۱۸] عاشورا ريشه ‏ها، انگيزه ‏ها، رويدادها، پيامدها ؛ ص ۴۳۴ [۱۹] عاشورا ريشه ‏ها، انگيزه ‏ها، رويدادها، پيامدها، ص: ۴۳۵ [۲۰] عاشورا ريشه ‏ها، انگيزه ‏ها، رويدادها، پيامدها ؛ ص ۴۴۲ [۲۱] عاشورا ريشه ‏ها، انگيزه ‏ها، رويدادها، پيامدها ؛ ص ۴۴۳ [۲۲] عاشورا ريشه‏ ها، انگيزه ‏ها، رويدادها، پيامدها ؛ ص ۴۴۴ [۲۳] عاشورا ريشه ‏ها، انگيزه‏ ها، رويدادها، پيامدها ؛ ص ۴۴۴ [۲۴] عاشورا ريشه‏ها، انگيزه‏ها، رويدادها، پيامدها ؛ ص ۴۵۱ [۲۵] عاشورا ريشه‏ ها، انگيزه‏ ها، رويدادها، پيامدها ؛ ص ۴۵۱ [۲۶] عاشورا ريشه‏ها، انگيزه‏ها، رويدادها، پيامدها ؛ ص ۴۵۴ [۲۷] عاشورا ريشه‏ها، انگيزه‏ها، رويدادها، پيامدها ؛ ص ۴۵۶ [۲۸] عاشورا ريشه‏ها، انگيزه‏ها، رويدادها، پيامدها ؛ ص ۴۵۶ [۲۹] عاشورا ريشه‏ها، انگيزه‏ها، رويدادها، پيامدها، ص: ۴۵۷ [۳۰] ( ۱). رجوع شود به: ملهوف( لهوف)، ص ۱۶۲؛ تاريخ طبرى، ج ۴، ص ۳۳۰؛ ابصار العين، ص ۹۲ و بحارالانوار، ج ۴۵، ص ۲۲ [۳۱] عاشورا ريشه‏ها، انگيزه‏ها، رويدادها، پيامدها، ص: ۴۵۷ [۳۲] عاشورا ريشه ‏ها، انگيزه ‏ها، رويدادها، پيامدها ؛ ص ۵۰۰ [۳۳] عاشورا ريشه ‏ها، انگيزه ‏ها، رويدادها، پيامدها ؛ ص ۵۰۱ [۳۴] عاشورا ريشه ‏ها، انگيزه ‏ها، رويدادها، پيامدها ؛ ص ۵۰۵ [۳۵] عاشورا ريشه ‏ها، انگيزه‏ ها، رويدادها، پيامدها ؛ ص ۵۰۶ [۳۶] عاشورا ريشه ‏ها، انگيزه ‏ها، رويدادها، پيامدها ؛ ص ۵۰۷ [۳۷] عاشورا ريشه‏ ها، انگيزه‏ ها، رويدادها، پيامدها ؛ ص ۵۱۴ [۳۸] عاشورا ريشه‏ ها، انگيزه‏ ها، رويدادها، پيامدها ؛ ص ۵۲۰ [۳۹] عاشورا ريشه ‏ها، انگيزه‏ ها، رويدادها، پيامدها ؛ ص ۵۲۳ [۴۰] ( ۱). مقتل الحسين خوارزمى، ج ۴، ص ۳۴ و بحارالانوار، ج ۴۵، ص ۵۱- ۵۲ [۴۱] عاشورا ريشه‏ها، انگيزه‏ها، رويدادها، پيامدها ؛ ص ۵۲۴ [۴۲] ( ۲). مناقب ابن شهر آشوب، ج ۴، ص ۱۲۰ [۴۳] عاشورا ريشه ‏ها، انگيزه ‏ها، رويدادها، پيامدها ؛ ص ۵۲۵ [۴۴] ( ۲). بحارالانوار، ج ۴۵، ص ۵۶ [۴۵] عاشورا ريشه‏ها، انگيزه‏ها، رويدادها، پيامدها ؛ ص ۵۳۲ [۴۶] عاشورا ريشه ‏ها، انگيزه ‏ها، رويدادها، پيامدها ؛ ص ۵۳۳ [۴۷] عاشورا ريشه‏ ها، انگيزه ‏ها، رويدادها، پيامدها ؛ ص ۵۳۳ [۴۸] عاشورا ريشه ‏ها، انگيزه ‏ها، رويدادها، پيامدها ؛ ص ۵۳۵ [۴۹] عاشورا ريشه ‏ها، انگيزه ‏ها، رويدادها، پيامدها ؛ ص ۵۳۷ [۵۰] ( ۲). ارشاد مفيد، ص ۴۶۸ و بحارالانوار، ج ۴۵، ص ۶۱ [۵۱] عاشورا ريشه‏ها، انگيزه‏ها، رويدادها، پيامدها ؛ ص ۵۳۹ [۵۲] عاشورا ريشه ‏ها، انگيزه ‏ها، رويدادها، پيامدها ؛ ص ۵۴۰ [۵۳] ( ۱). مقتل الحسين مقرّم، ص ۳۰۲ [۵۴] عاشورا ريشه‏ها، انگيزه‏ها، رويدادها، پيامدها ؛ ص ۵۴۲ [۵۵] عاشورا ريشه‏ها، انگيزه‏ها، رويدادها، پيامدها ؛ ص ۵۴۲ [۵۶] عاشورا ريشه ‏ها، انگيزه‏ ها، رويدادها، پيامدها ؛ ص ۵۴۳ #محرم_الحرام 🔰پژوهش مدرسه علمیه الزهرا علیها السلام https://eitaa.com/alzahranasr_pajohesh

♦️مقتل الحسین علیه السلام 📖مقتل خوانی 📕مقتل اللهوف علی قتلی الطفوف تالیف: سید ابن طاووس ترجمه: سید احمد فهری زنجانی 📖فی الامور المتاخر عن قتله صلوات الله علیه و هی تمام ما اشرنا الیه در کارهایی که پس از شهادت حضرت انجام گرفت. بخش هشتم #مقتل_خوانی #مقتل_الحسین_ع 🔰پژوهش مدرسه علمیه الزهرا علیها السلام https://eitaa.com/alzahranasr_pajohesh

🏴🏴🏴🏴 🏴🏴🏴 🏴🏴 🏴 📖قرائت زیارت ناحیه مقدّسه 🎙 استاد میر باقری 🕰۱۱۴ دقیقه #عاشورا #ناحیه_مقدسه 🔰پژوهش مدرسه علمیه الزهرا علیها السلام https://eitaa.com/alzahranasr_pajohesh 🏴 🏴🏴 🏴🏴🏴 🏴🏴🏴🏴