#دوستی‌با‌شهدا خیلی وقت پیش ها از رفقای گمنامم گفتم براتون...خودمم ازشون خبری نداشتم تا چند وقت پیش که بعد چهار سال رفتم زیارتشون...! هنوزم همونقدر مهربون و دوست داشتنی پشت اون دیوارای مشبکِ آبی منتطر مهموناشون نشسته بودن.. هنوزم کنارشون پر از آرامش بود.. هنوزم میشد کنارشون از ته دل لبخند زد و خوشحال بود از دیدن دوبارشون.. هنوزم صداشون می زدم محمد ، حسین و ابوالفضل! نمیدونم چرا اون روزا فکر میکردم اسم یکیشون صادقه:) اسمشون هر چی هم که باشه برای من همون محمد و حسین و ابوالفضلن..همون سه تا از بهترین دوستام! دلم تنگ شده بود براشون،برای خودم هم!خودی که نسبت به چهار سال پیش یکمی تغییر کرده...!هر از چندگاهی دلش رو برمیداره میبره پیش شهدا و میگه آای شهدا منما!دوستتون...!صداش اما نمیرسه و خودش میدونه همش تقصیر خودشه! دلم براشون تنگ شده بود اما نمیدونم اونا هم دلتنگ من بودن یا نه...!دلتنگِ این منِ ناخوشایند! امان امان و امان از آخرالزمان....! کاش دعام کنن....کاااش....! پ.ن: دلم گرفته شهیدان!شما مرا ببرید...مرا ز غربت این خانه تا خدا ببرید...🌱 مرا که خسته ترینم،کسی نمیخواهد کَرَم نموده دلم را مگر شما ببرید! پ.ن:#خود_کرده_را_تدبیر_نیست!!!! 『 Eitaa.com/amaaneh 』