ء . ‌🏴 . . - انگار کھ از کوچہ‌ۍ ما مۍگذرد باز سنج و کُتَل و پرچم و طبل و عَلَم تو دارد همھ‌ۍ کودکیم بوي غم تو ◠◠ .

‌ درست است کھ فاجعہ کربلـا در روز دهم محرم اتفاق‌افتاده اما ما با توجہ به سیره امامانِ خود و براۍ عرض ادبـ از روز اول محـرم عزادارۍ می‌کنیم، از حضرت رضا - علیہ‌ السلام - بخوانیم: هنگامی‌ که ماه‌ محرم شروع می‌شد .. دیگر کسۍ پدرم را خندان نمۍدید و هر روز ناراحتی او بیشتر می‌شد تا روز دهم محرم، پس وقتۍ روز دهم می‌رسید ـ آن روز، روز مصیبت و اندوه و گریہ‌ی او بود. در واقع همین کھ ماه محرم فرا می‌رسید ائمۂ ما دیگر لبخند بر لبشان دیدھ نمی‌شد و حزن و اندوه آنھا را فرا می‌گرفت و این عزادارۍ در روز عاشورا بہ اوج مۍرسید.

مجنونم و این عشق تدبُّر شدنی نیست دیوانھ‌ی کوۍ تو تمسخُر شدني نیست ִֶָ

‌ ء ــ ـ امام رضا - علیہ‌السلام - در حدیثی فرموده است: هر کس مصایبی را کھ بر ما روا داشتہ‌اند بہ‌یاد آورد و بر آن بِگریَد در قیامت همراھ با ما خواهد بود. هر کس بہ یاد مصایب ما بگرید و دیگران را بگریاند در روزی کہ همه چشم‌ها گریان است، چشمان او گریان نخواهد بود. هم چنین هر کس در جلسھ‌اۍ بنشیند که در آن مجلس، امر ما برپا داشتہ مۍشود، در روزۍ که دل‌ها مۍمیرد دل او زندھ مي‌شود.

رزق تو کم‌وبیش به من مۍرسد ارباب ‌‌‌‌‌‌‌‌٫ نانی کہ به من می‌دهی آجر شدني نیستـ .