#رمان_راز_درخت_کاج... 🌲🍃 #قسمت_هجده.... بار دوم در نه سالگی همراه با پدر و مادرم،قانونی و با پاسپورت،به کربلا رفتیم.آن زمان،رفتن به کربلا خیلی سختی داشت.بااینکه ما در آبادان بودیم و از مسیرشلمچه و بصره می رفتیم،اما امکانات کم بودو مشکلات راه و سفرزیاد.بیشترسال هم هوا گرم بود.در سفر دوم وقتی به نجف اشرف رفتیم،نابابایی ام که از بابای حقیقی هم برای من دلسوز تر بود،در زیارت حضرت علی(ع) نیت کردو توی دلش از امیرالمومنین طلب مرگ کرد.اوبه حضرت علی (ع) علاقه ی زیادی داشتو آرزویش بودکه در زمین نجف از دنیابرودو همان جابه خاک سپرده شودتابرای همیشه پیش امام علی (ع) بماند. نابابایی لم حرفی از نیت وآرزویش به ما نزد.مادرم در خواب دیدکه دوتاسیدنورانی آمده اندبالای سر درویش و میخواهنداو را باخودشان ببرند. مادرم حسابی خودش را زده بودوبا گریه و التماس از دوتاسیدخواسته بودکه درویش را نبرند.مادرم توی خواب می گفت"درویش جای پدر کبری است،تو را به خدا کبری را دوباره یتیم نکنید" آن قدر در خواب گریه و زاری کردو فریاد زدکه بابایم از خواب پریدو رفت بالای سرش وصدایش زد"ننه کبری،چی شده؟چرا این همه شلوغ می کنی؟ چرا گریه می کنی؟" مادرم وقتی از خواب بیدار شد،خوابش را تعریف کرد و گفت"من و کبری توی این دنیاکسی را جز تو نداریم.تو حق نداری بمیریو ما را تنهابگذاری." بابایم گفت "ای دل غافل!زن، چه کردی؟چرا جلوی سیدها را گرفتی؟من خودم توی حرم آقارفتم و ازش خواستم که برای همیشه در خدمتش بمانم.چرا آنهارا از بردن من منصرف کردی؟حالا که جلوی ماندنم در نجف اشرف را گرفتی،بایدقول بدهی که طبق وصیتم بعداز مرگم،هرکجاباشم،مرا به اینجابیاوری و در زمین وادی السلام به خاک بسپاری.خانه ی ابدی من بایدکنارحضرات علی(ع) باشد"مادرم،که زن باغیرتی بود،به بابایم قول دادکه وصیتش را انجام دهد. در نه سالگی که به کربلا رفتم،حال عجیبی داشتم.می رفتم خودم را روی گودال قتلگاه می انداختم.آنجابوی مشک و عنبرمیداد.آن قدر گریه می کردم که زوارتعجب می کردند.مادرم فریاد می زدو می گفت"کبری ،از روی قتلگاه بلند شو،سنی ها توی سرت می زنند"اما من بلندنمی شدم.دلم می خواست با امام حسین(ع ) حرف بزنم؛بغلش کنم و به اش بگویم که چقدر دوستش دارم و ممنونش هستم. #نویسنده_معصومه_رامهرمزی #ادامه_دارد... 🌀ما را به دوستانتون معرفی کنید🌀