💠 معنای لعن و جایگاه آن در آیات و روایات
✍ لَعْنْ به معنای راندن و دور کردن همراه با ناراحتی است. در لعن انسان تقاضا مي کند: خدايا تو که ارحم الراحميني و رحمتت واسعه است، اينها را از آن رحمت خاصه و رحيميه خود دور کن. لعن از جانب خدا به معنای قطع رحمت و لعن انسان برای دیگران نیز نوعی نفرین دانسته شده است.
🔹 کلمۀ لعن و مشتقات آن ۳۷ بار در قرآن آمده است. با بررسي آيات الهي روشن مي شود که لعن شدگان در قرآن عبارتند از: کفار، کتمان کنندگان آيات الهي، دروغ گويان، اصحاب سبت، مؤمنين به جبت و طاغوت، قاتل انسان مؤمن، ابليس، پيمان شکنان بني اسرائيل، بنده طاغوت، يهود، دوزخيان، ظالمين، منافقين، قوم عاد، نقص کنندگان پيمان الهي، تهمت زنندگان به زنان پاک دامن، آزار دهندگان خدا و رسول(صلی الله علیه و اله)، گمراه کنندگان، کساني که سوء ظن به خدا دارند، شجره ملعونه و ...
🔸پیامبر اسلام(صلی الله علیه و آله) نیز دشمنان رسالت، مشرکان، منافقان و برخی از صحابه را لعن کرده است. در روایات اهل بیت علیهم السلام، غالیان و عاملان واقعه کربلا لعن شدهاند. در زیارت عاشورا افرادی از بنیامیه همچون یزید، معاویه و ابوسفیان لعن شدهاند.
🔹 انسان بايد دشمنان خدا را لعن کند و خود قرآن کريم هم مکرراً آنها را لعن مي کند. اگر مداومت بر اين لعن ها نباشد امواج فتن دوران، ما را هم با خودش غرق مي کند.
#قرآن_زندگی
#سید_بحرالعلوم
#نشر_با_شما
۹ اردیبهشت ۱۴۰۳