#من_غدیریم 👦 داستان کوتاه درمورد امام علی (ع) برای کودکان 👤قنبر مى گوید: روزى امـام عـلى (ع) از حال زار #یتیمانى آگاه شد، به خانه برگشت و برنج و خـرمـا و روغـن فـراهـم کـرده در حـالى کـه آن را خـود بـه دوش کـشـیـد، مـرا اجـازه حمل نداد، 🟢 وقتى بخانه یتیمان رفتیم غذاهاى خوش طعمى درست کرد و به آنان خورانید تا سیر شدند. 🔴 سـپـس بـر روى زانـوهـا و دو دسـت راه مـى رفـت و بـچـّه ها را با تقلید از صداى« بَع بَع گوسفند» مى خنداند، بچّه ها نیز چنان مى کردند و فراوان خندیدند. 🟣 سپس از منزل خارج شدیم. گفتم : مولاى من! امروز دو چیز براى من مشکل بود. اوّل : آنکه غذاى آنها را خود بر دوش مبارک حمل کردید. دوم : آنکه با صداى تقلید از گوسفند بچّه ها را مى خنداندید. 💚 امام على علیه السّلام فرمود: 🔹اوّلى براى رسیدن به پاداش، 🔸دوّمـى بـراى آن بـود کـه وقـتـى وارد خـانه یتیمان شدم آنها گریه مى کردند، خواستم وقتى خارج مى شوم، آنها هم #سیر باشند و هم #خندان. 📚دلگرم _کام