💠 حضرت آدم، از خدای متعال می‌پرسد: خدایا محبوب ترین روز برای تو چه روزی است؟
خداوند می‌فرماید:«یوم النصف من رجب»
#نیمه_ماه_رجب، محبوب‌ترین روز برای خداست.
🔸روزی که بزرگان به آن،«#روز _استفتاح» یعنی طلب #فتح و #گشایش می‌گویند.
و مقید به #نماز_جعفر_طیار، زیارت اهل قبور، ذکر، توجه، توسل و اعمال ام داوود، قربانی کردن، میهمانی دادن، روزه داشتن، نیایش کردن، بخشش خواستن و لا اله الا الله گفتن هستند.
🔹ام داوود، مادر شیری امام صادق علیه السلام و عروس امام حسن مجتبی علیه‌السلام بود،
پسرش داوود به زندان می‌افتد و
امام صادق علیه‌السلام، دستوری به او می‌دهد بسیار مجرب، که رد خور نداشته باشد و حاجتش را بگیرد.
🔶 نیمه رجب، روز #وفات_حضرت_زینب_سلام_الله_علیها نیز هست.
باید آن را قدر بدانیم.
و با #توسل به این بزرگوار، ان شاءالله توجهات و عنایات‌شان شامل حال ما شده و فتح نهایی حاصل شود.
#اعمال_ام_داوود
#ماه_رجب
#اعتکاف
#توسل
#حاجت
✅@Taalei_edu
✍ آداب #ماه_مبارک_رمضان
در روایات برخی از اعمال برای ماه مبارک و روزه دار تأکید شده است، از آن جمله:
1⃣ #سحری خوردن:
یکی از #مستحبات_روزه این است که روزه‌دار #سحری بخورد.
🔸 در حدیثی ابوبصیر از امام صادق (ع) پرسید: آیا سحری خوردن برای کسی که می خواهد #روزه بگیرد واجب است؟
حضرت فرمود: «لَا بَأْسَ بِأَنْ لَا یتَسَحَّرَ إِنْ شَاءَ، وَ أَمَّا فِی شَهْرِ رَمَضَانَ فَإِنَّهُ أَفْضَلُ أَن یتَسَحَّرَ، نُحِبُّ أَنْ لَا یتْرَک فِی شَهْرِ رَمَضَانَ؛ اشکالی ندارد، اگر خواست سحری نخورد؛ اما در #ماه_رمضان بهتر است سحری بخورد. دوست داریم که در ماه رمضان سحری ترک نشود.» [1]
🔸 در حدیث دیگری از آن حضرت می خوانیم: «إِنَّ اللَّهَ تَبَارَک وَ تَعَالَی وَ مَلَائِکتَهُ یصَلُّونَ عَلَی الْمُتَسَحِّرِینَ وَ الْمُسْتَغْفِرِینَ بِالْأَسْحَارِ فَلْیتَسَحَّرْ أَحَدُکمْ وَ لَوْ بِشَرْبَةٍ مِنْ مَاءٍ؛ خدا و فرشتگانش بر سحری خواران و استغفار کنندگان در سحرها درود می فرستند، پس هر کدام از شما سحری بخورید ولو با یک جرعه آب.» [2]
2⃣ #عطر_زدن:
عطر زدن در حال روزه مستحب است.
🔸 از امام صادق (ع) روایت شده است: «مَنْ تَطَیبَ بطِیبٍ أَوَّلَ النهَارِ وَ هُوَ صَائِمٌ لَمْ یکدْ یفْقِدُ عَقْلَهُ؛ کسی که در حال روزه، اول روز عطر بزند، عقلش را از دست نمی دهد.» [3]
نکته: بوییدن گلها و گیاهان معطر، مکروه است.
3⃣ خواب وسط روز (#خواب_قیلوله):
یکی دیگر از مستحبات روزه این است که در وسط روز مقداری بخوابد تا شبها بهتر برای عبادت حال داشته باشد.
🔸 از رسول خدا (ص) روایت شده است: «تَعَاوَنُوا بِأَکلِ السَّحُورِ عَلَی صِیامِ النَّهَارِ وَ بِالنَّوْمِ عِنْدَ الْقَیلُولَةِ عَلَی قِیامِ اللَّیلِ؛ با سحری خوردن برای روزه داری روز نیرو بگیرید، و با خواب قیلوله (نیمروز) برای شب زنده داری!» [4]
4⃣ #افطاری_دادن به روزه داران:
روایات بسیاری از معصومین (ع) در مورد فضیلت افطاری دادن رسیده است.
🔸 در حدیثی از رسول خدا (ص) روایت شده است: «مَنْ فَطَّرَ صَائِماً کانَ لَهُ مِثْلُ أَجْرِهِ مِنْ غَیرِ أَنْ ینقُصَ منْهُ شَی ءٌ وَ مَا عَمِلَ بِقُوَّةِ ذَلِک الطَّعَامِ منْ بِرٍّ؛ هر کس روزه داری را افطاری دهد، مثل پاداش روزۀ او و پاداش هر عمل خوبی که با نیروی آن غذا انجام می دهد، برای وی داده می شود، بدون آنکه از پاداش خود او چیزی کم شود. [5]
🔸 ... فردی عرض کرد: یا رسول الله! همه ما که توانایی افطاری دادن را نداریم. حضرت فرمود: از آتش جهنم بپرهیزید، گرچه به دادن نصف دانه خرما باشد (اگر این را هم ندارید) در حد نوشاندن قدری آب ترک نکنید. [6]
5⃣ #صدقه دادن لحظه #افطار:
🔸 از امام رضا (ع) روایت شده است: «مَنْ تَصَدَّقَ وَقْتَ إِفْطَارِهِ عَلَی مسْکینٍ برَغِیفٍ غَفَرَ اللَّهُ لَهُ ذَنبَهُ وَ کتبَ لَهُ ثَوَابَ عِتْقِ رَقَبَةٍ مِنْ وُلْدِ إِسْمَاعِیلَ؛ هر کس هنگام افطار به نیازمندی صدقه دهد، خداوند گناهش را می آمرزد، و ثواب آزاد کردن بنده ای از اولاد اسماعیل (ع) را برای او می نویسد.» [7]
6⃣ #اعتکاف در ماه مبارک:
یکی از مستحبات دین اسلام اعتکاف است که در ماه رمضان فضیلتش بیشتر می باشد.
🔸 در روایت «معتبر» سکونی از امام صادق (ع) از پیامبر اکرم(ص) آمده است: «اعْتِکافُ عَشْرٍ فِی شهْرِ رَمضَانَ یعدِلُ حَجَّتَینِ وَ عُمْرَتَینِ؛ اعتکاف ده روز در ماه رمضان، معادل دو حج و دو عمره است.» [8]
7⃣ #دعا و #استغفار
برخی از مهمترین این ادعیه عبارتند از:
1. در این ماه از تعقیبات ویژه ماه مبارک (یا علی یا عظیم) و دیگر ادعیه بهره ببریم.
2. #دعای_سحر
3. #دعای_افتتاح 👈 صوت
4. #دعای_ابوحمزه_ثمالی 👈 صوت
📚 آدرس:
(1) وسائل الشیعه، ج 10، ص 142.
(2) همان، ص 145.
(3) من لایحضره الفقیه، ج 2، ح 1804.
(4) وسائل الشیعه، ج 10، ص144.
(5) المقنعه، شیخ مفید، ص 342.
(6) من لا یحضره الفقیه، ج۲، ص۱۳۴.
(7) بحار الانوار، ج 93، ص 318، ح 10.
(8) الفقیه، ج 2، ص 188، ح 210.