#عشق_ورزیدن به فرزندان امری زیبا و ضروریست اما اکثر والدینی که روابط شاد و مطلوبی با همسران‌شان ندارند، به شدت بیمارگونی به کودکشان عشق می ورزند. انگار ناز پرور کردن کودکانشان راهی برای حل خلاء عاطفی با همسرشان است. اما این #عشق شدید متاسفانه یک طرفست و به همان شدت به خود آنها بر نمیگردد پس شکاف #عاطفی بیشتر و به تبع آن دعواهای #زناشویی بیشتر..برعکس فرزندان این والدین از این عشق ورزی احساس خوبی ندارند و همیشه با خود احساس تقصیر و متهم بودن در رابطه با والدین دارند. بنابراین رابطهٔ ناسالم میان والدین باعث می‌شود که آنها عشق زناشویشان را به فرزندشان تقدیم کنند و این کار والدین روشی برای فرار از احساس گناهِ عشق نورزیدن به #همسر است؛ که باعث میشود فرزندان نازنازی تر بار بیایند. به عبارت دیگر، فرزندان تمام ذهن و قلب والدین را از آن خود می‌کنند و تعادل رابطه میان زن و شوهر را برهم می‌زنند. بنابراین این تعارض عاطفی زوجین هم معلول و هم علت توجه بیش‌ازحد والدین به فرزندان است. همواره به خاطر داشته باشند که دلیل ازدواج و با هم بودن‌شان فرزندان نیستند. بیاموزید که باید با همسرتان در تعامل باشید. دلخوشی زندگی مشترک نباید صرفا وابسته به حضور فرزندان باشد.در نهایت فرزندان شما خواهند رفت وکسیکه برای شما می ماند همسرتان است