eitaa logo
این عماریون
376 دنبال‌کننده
237.8هزار عکس
64.5هزار ویدیو
1.4هزار فایل
کانال تحلیلی درباب مسائل سیاسی واجتماعی https://eitaa.com/joinchat/2102525986Cbab1324731
مشاهده در ایتا
دانلود
روحیه حمایتگری و پشتیبانی بالاتر 🔸کودکان در خانواده‌های چندفرزندی روحیه حمایتگری را بیش از سایر کودکان در خانواده‌های دیگر می‌آموزند. 🔸البته حمایتگری و مراقبت با زور و تنبیه فایده‌ای ندارد. گاهی می‌بینیم فرزندان در خانه باهم دعوا می‌کنند اما زمانی دیگر از هم بسیار خوب حمایت می‌کنند و مراقب یکدیگر هستند.
💠سندروم آشیانه خالی! 🔰یکی دیگر از معایب تک فرزندی نیز «سندروم آشیانه خالی» است که شاید این روزها زیاد از رسانه ها شنیده باشید. اینکه پدر و مادر بعد از ترک آن تک فرزند دچارش می شوند و علائمی چون افسردگی و اضطراب یا احساس پوچی و تنهایی بعد از ترک منزل از سوی یک فرزندشان در آنها نمایان می شود. 🔸 بچه دوم از وابستگی های افراطی والدین به فرزند اول جلوگیری می کند. 👈همه ما می دانیم که فرزند نور چشم پدر و مادر است و با تولدش تمام تمرکز و توجه والدین را به خود اختصاص می دهد حال تصور کنید این نور چشم تنها یکی باشد، همه توجه ها و تمرکزها به سمت او می شود و حتی خود والدین وابستگی افراطی به او پیدا می کنند، توقعاتشان نیز به همین دلایل از او در بزرگسالی بیشتر می شود. 🔸 حال ببینید اگر دو فرزند و بیشتر یک خانواده داشته باشند همه این وابستگی ها و توجه ها، تمرکزها و توقعات نیز نصف شده و به بچه ها نیز فشار زیادی نمی آید و همینطور روند تربیتی نیز بهتر صورت می گیرد.
استقلال بیشتر کودکان چندفرزندی 🔸در خانواده‌های چندفرزند، استقلال بچه‌ها هم خیلی بیشتر از تک‌فرزندی‌هاست و هم خیلی زود به وجود می‌آید و پررنگ‌تر است. 🔸بچه‌های تک فرزند هم خود‌به‌خود مستقل خواهند شد ولی به اندازه چندفرزندی‌ها نیست. 👈زیرا ما غالبا والدین کنترل‌گری هستیم و وقتی چند‌فرزند داشته باشیم، با آمدن فرزندی بعدی، فرزند یا فرزندان قبلی را از کنترل‌های افراطی خارج می‌کنیم و در نتیجه آن‌ها استقلال بیشتری پیدا می‌کنند.
رشد جمعی و جامعه‌پذیری بیشتر 🔸رشد جمعی و جامعه‌پذیری در خانواده‌های دارای چندفرزندی بیشتر است. برای مثال هنگام تماشای تلویزیون همگی باهم به نتیجه می‌رسند که چه چیزی را ببیند. 👈گاهی کوتاه می‌آیند. 👈گاهی تلاش می‌کنند یکدیگر را راضی 👈یعنی شنیدن نظرات بقیه، رفتار صحیح در مقابل نظر مخالف، کوتاه آمدن و پذیرفتن. ✅ این قبیل چالش‌ها رشد جمعی را بالا می‌برد. 🔸علاوه بر این‌ها قوانینی که در خانواده‌های چندفرزندی وجود دارد نیز به این امر کمک می‌کند. چون آزادی مطلق در تربیت فرزند پذیرفتنی نیست و نباید اینطور باشد که بچه‌های ما تا هر موقع دلشان خواست مثلا تلویزیون نگاه کنند.
اعتماد به نفس و عزت نفس بیشتر 🍃اعتماد به نفس و عزت نفس دو قله‌ای هستند که در شخصیت همه افراد باید وجود داشته باشند. 🍃اعتماد به نفس معمولا در بحث مهارت‌های فردی مطرح می‌شود اما عزت‌نفس بیشتر مربوط به بُعد شخصیت افراد است. اگر کودک شما کاری را خودش می‌تواند انجام دهد، شما برایش انجام دهید به او ظلم کرده‌اید زیرا مانع رشد او شده‌اید. 💢در خانواده تک فرزند، ممکن است کودک تا سه_چهارسالگی انجام کاری مثل کج کردن پارچ و ریختن یک لیوان آب را یاد نگیرد و همیشه مادر برایش انجام دهد 👈ولی در خانواده چند فرزندی کودک این کار را در ۲سالگی می‌آموزد و انجام می‌دهد. 🍃انجام هر مهارتی در سن خودش، ایجاد استقلال می‌کند و این استقلال حس خودباوری را به همراه دارد و نتیجه این دو اعتماد به نفس را به ارمغان می‌آورند. 🍃گفتن جمله «من بلد نیستم» اشکالی ندارد ولی گفتن جمله «من نمی‌توانم» یعنی من در خودم نمی‌بینم بتوانم این کار را انجام دهم و این بد است. والدین در این موارد باید حواسشان به این کلیدواژه‌ها باشد.
انحصارگرایی و فردگرایی کمتر 🔸معمولا انحصارگرایی و فردگرایی در فرزندان خانواده‌های چندفرزندی کمتر است.نسلی که با فردگرایی و انحصارگرایی بزرگ شود، همه چیز را برای خودش می‌خواهد و در هر اتفاق فقط بدنبال نفع شخصی خودش است. 🍃 والدین خانواده دارای چند فرزند در صورت مدیریت درست می‌توانند مانع از تقویت حس انحصارگرایی و فردگرایی شوند و درعوض با تقویت «درک عمومیت» می‌توانند این قبیل رفتارها را در فرزندانشان کنترل کنند. 🔸البته محیط کنونی به نحوی است که خواه ناخواه این حس به کودکان تلقین می‌شود ولی خانواده می‌تواند آن را کنترل کند. این کنترل کردن در خانواده‌های چندفرزندی راحت‌تر است. 🍃ما در جامعه به «درک عمومیت نیاز داریم» اینکه از چیزی که برای همه است و مشترک است، همگی استفاده کنیم و هرکس برای خودش آن را نخواهد، یعنی اشتراک و امانت به جای مالکیت.
جمع‌گرایی به جای فردگرایی 🔸اگر به مدل تربیتی بچه‌های خانواده‌های چندفرزندی نگاه کنید، آنها عادت ندارند که چیزی را تک‌خوری کنند و یا اینکه چیزی را بخورند که خواهر یا برادرشان از آن محروم هستند. 🔸این تقسیم شادی و لذت در این بچه‌ها بسیار بیشتر از سایرین به چشم می‌خورد. به گونه‌ای که آنها میل دارند هرطور شده خوراکی‌هایشان را هرچند کوچک با خواهر و برادرشان تقسیم کنند.
تربیت یکی، سخت تر از چند تا!!! 🔰 یکی از اصلی ترین عوامل تاثیرگذار در تربیت فرزند که از دغدغه های پدران و مادران هم هست؛ پر کردن وقت بچه، آن هم به صورت مفید است. در این هم تردیدی نیست بهترین چیز برای پر کردن وقت کودک، یک کودک دیگر است. اگر بچه ها با دیدن بچه ها خوشحال می شوند و از محیط هایی که کودکان در آن هستند استقبال می کنند؛ به جهت آن است که نوع آفرینش آن ها به گونه ای است که در کنار یک کودک هم سن و سال خود، احساس آرامش می کنند. حالا خانواده هایی که یک فرزند دارند، این خلأ را چگونه پر می کنند؟ 🔰 چند پدر یا مادر پیدا می شود که خودشان نقش فرزند دیگر را برای بچه شان بازی کنند؟ حالا اگر پیدا شود، مگر پدر یا مادر، جای فرزند دیگر را می گیرد؟ 👈 سخت ترین مرحله از تربیت، تربیت فرزند اول است. ♻️ اگر فرزند اول خوب تربیت شده باشد و فاصله سنی میان فرزندان هم به صورت استاندارد مراعات شود، فرزند اول، یک کمک کار تربیتی بسیار خوب برای تربیت فرزندان دیگر است. 🔆 فرزند اول در حکم خشت اولی است که معمار می گذارد؛ اگر خوب تربیت شود، الگویی برای فرزندان دیگر می شود.
رشد جمعی و جامعه‌پذیری بیشتر 🔸رشد جمعی و جامعه‌پذیری در خانواده‌های دارای چندفرزندی بیشتر است. برای مثال هنگام تماشای تلویزیون همگی باهم به نتیجه می‌رسند که چه چیزی را ببیند. 👈گاهی کوتاه می‌آیند. 👈گاهی تلاش می‌کنند یکدیگر را راضی کنند. ✅ یعنی شنیدن نظرات بقیه، رفتار صحیح در مقابل نظر مخالف، کوتاه آمدن و پذیرفتن، این قبیل چالش‌ها رشد جمعی را بالا می‌برد. 🔸علاوه بر این‌ها قوانینی که در خانواده‌های چندفرزندی وجود دارد نیز به این امر کمک می‌کند. چون آزادی مطلق در تربیت فرزند پذیرفتنی نیست و نباید اینطور باشد که بچه‌های ما تا هر موقع دلشان خواست مثلا تلویزیون نگاه کنند.
رشد جمعی و جامعه‌پذیری بیشتر رشد جمعی و جامعه‌ پذیری در خانواده‌های دارای چند فرزند بیشتر است. 🔹 برای مثال هنگام تماشای تلویزیون همگی با هم به نتیجه می‌رسند که چه چیزی را ببیند. گاهی کوتاه می‌آیند. 🔹 گاهی تلاش می‌کنند یکدیگر را راضی کنند. یعنی شنیدن نظرات بقیه، رفتار صحیح در مقابل نظر مخالف، کوتاه آمدن و پذیرفتن. این قبیل چالش‌ها رشد جمعی را بالا می‌برد. 🔵 علاوه بر این‌ها قوانینی که در خانواده‌های چند فرزندی وجود دارد نیز به این امر کمک می‌کند. چون آزادی مطلق در تربیت فرزند پذیرفتنی نیست و نباید اینطور باشد که بچه‌های ما تا هر موقع دلشان مثلا تلویزیون نگاه کنند. 🐟
جمع‌گرایی به جای فردگرایی اگر به مدل تربیتی بچه‌های خانواده‌های چندفرزندی نگاه کنید، آنها عادت ندارند که چیزی را تک‌خوری کنند و یا اینکه چیزی را بخورند که خواهر یا برادرشان از محروم هستند. 👈 این تقسیم شادی و لذت در این بچه‌ها بسیار بیشتر از سایرین به چشم می‌خورد. 👈 به گونه‌ای که آنها میل دارند هرطور شده خوراکی‌هایشان را هر چند کوچک با خواهر و برادرشان تقسیم کنند.
تاثیر فرزند بزرگتر بر تربیت فرزندان 💠 در خانواده های پرجمعیت، پدر و مادر فقط فرزندان بزرگ تر را تربیت می کنند؛ اما تربیت فرزندان بعدی اکثراً در جوّ محیطی که با حضور فرزندان بزرگ تر شکل می گیرد صورت می پذیرد. 💠 به عبارت دیگر: بسیاری از روش ها و آدابی که فرزندان کوچک تر باید بدانند، در جوّ تربیتی موجود در خانه از طریق فرزندان بزرگ تر به کوچک ترها منتقل می شود؛ به این صورت که فرزندان کوچک تر با الگوگیری از رفتار و گفتار برادران و خواهران بزرگ تر خود، بسیاری از موارد تربیتی را می آموزند، لذا مواردی که لازم است پدر و مادر تذکر دهند، کم تر خواهد بود. 💠 در نتیجه زیاد بودن فرزندان، کیفیت تربیت آنها را کاهش نمی دهد؛ بلکه اگر والدین اصل توان تربیتی را داشته باشند، زیادی فرزندان مشکلی ایجاد نمی کند؛ چون کوچک ترها بسیاری از موارد تربیتی را به صورت خودکار از بزرگ ترها فرامی گیرند.