📛#صیحه در ماه رمضان راوی می‌گوید: در خدمت حضرت صادق عليه السّلام بودم شنيدم كه مردى از اهل «همدان» ميگفت: اهل تسنن ما را سرزنش ميكنند و مى‏گويند: شما عقيده داريد كه گوينده‏اى از آسمان صاحب الامر را صدا ميزند، حضرت تكيه داده بود چون اين را شنيد، تكانى خورد و نشست آنگاه فرمود: اين موضوع را از من روايت نكنيد، بلكه از پدرم نقل كنيد كه در اين صورت اشكالى براى شما پيش نمى‏آورد. خدا را گواه ميگيرم كه من از پدرم شنيدم ميفرمود: بخدا قسم اين مطلب در كتاب خداى عز و جل است، آنجا كه ميگويد: «إِنْ نَشَأْ نُنَزِّلْ عَلَيْهِمْ مِنَ السَّماءِ آيَةً فَظَلَّتْ أَعْناقُهُمْ لَها خاضِعِينَ‏» بمصداق اين آيه هيچ كس در آن روز باقى نمى‏ماند جز اينكه گردنش در برابر اين علامت خم مى‏شود. اهل زمين وقتى شنيدند كه صدائى از آسمان مى‏آيد و ميگويد: آگاه باشيد كه حق در پيروى على بن ابى طالب و شيعيان‏ اوست، ايمان مى‏آورند. فرداى آن روز شيطان بهوا بالا ميرود بطورى كه از نظر مردم روى زمين ناپديد مى‏شود آنگاه صدا ميزند: آگاه باشيد كه حق در پيروى عثمان و پيروان اوست. زيرا او مظلوم كشته شد. از وى خونخواهى كنيد! سپس حضرت فرمود: خداوند مؤمنين را بوسيله صداى اول بر عقيده حق ثابت ميدارد، و آنها كه بيمارى در دل دارند در آن روز دچار شك و ترديد ميشوند. بخدا قسم آن بيمارى دشمنى ما اهل بيت است. آنها در آن موقع از ما بيزارى ميجويند و از ما انتقاد ميكنند و ميگويند: صداى اول سحرى از سحرهاى اين خاندان بود! آنگاه حضرت صادق عليه السلام اين آيه را قرائت فرمود: وَ إِنْ يَرَوْا آيَةً يُعْرِضُوا وَ يَقُولُوا سِحْرٌ مُسْتَمِرٌّ (سوره قمر، آیه2) يعنى: اگر علامتى را ببينند از آن دورى ميجويند و ميگويند: سحر هميشگى است. اين روايت را نعمانى در الغیبه به دو سند ديگر از عبد اللَّه بن سنان از آن حضرت نيز روايت كرده است كه عماره همدانى آن را از حضرت پرسيد و همان جواب را شنيد. (بحار الأنوار؛ ج51؛ ص1081) #روایت https://eitaa.com/amayojib_olmoztarr