#شرح_خطبه ٤ 🌸 اَقَمْتُ لَكُمْ عَلى سَنَنِ الْحَقِّ فى جَوادِّ الْمَضَلَّةِ، حَيْثُ تَلْتَقُونَ وَلادَليلَ، وَ تَحْتَفِرُونَ وَلاتُميهُونَ. اَلْيَوْمَ اُنْطِقُ لَكُمُ الْعَجْماءَ ذاتَ الْبَيانِ. غَرَبَ رَأْىُ امْرِئ تَخَلَّفَ عَنّى. مَاشَكَكْتُ فِى الْحَقِّ مُذْ اُريتُهُ. لَمْ يُوجِسْ مُوسى عَلَيْهِ السَّلام خيفَةً عَلى نَفْسِهِ، بَلْ اَشْفَقَ مِنْ غَلَبَةِ الْجُهّالِ وَ دِوَلِ الضَّلالِ. اَلْيَوْمَ تَواقَفْنا عَلى سَبيلِ الْحَقِّ وَالْباطِلِ. مَنْ وَثِقَ بِماء لَمْ يَظْمَأْ. بر راه حق ايستادگى كردم، براى شمايى كه در راه‌هاى گمراهى بوديد، آن‌گونه كه گرد هم مى‌آمديد اما راهنما نبود و چاه مى‌كنديد اما آب نمى‌يافتيد. امروز اين زبان‌بستهء صاحب‌سخن را برايتان گويا مى‌كنم. انديشهء آن‌كه از من سرپيچى كند (از حقيقت) دور است. هرگز در حق ترديد نكردم، از هنگامى‌كه آن، نشانم داده شد. موسى عليه‌السّلام بر جان خود ترسى در دل نداشت، بلكه از چيرگى نادانان و حكومت‌هاى گمراه دل‌نگران بود. امروز ما و شما بر دوراهى حق و باطل ايستاده‌ايم. آن‌كه اطمينان به آب دارد تشنه نمی‌شود.