.                           ﷽‌‌‌ سوره زُمَر، آیه ۵۴ : وَ أَنِيبُوٓا إِلَىٰ رَبِّكُمْ وَ أَسْلِمُوا لَهُ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَأْتِيَكُمُ الْعَذَابُ ثُمَّ لَا تُنْصَرُونَ ترجمه: و پیش از آنكه عذاب به سراغ‌تان آید، به سوی پروردگارتان بازگردید و تسلیم [فرمان‌ها و احكام‌] او شوید، که (اگر چنین نکنید) دیگر یاری نمی‌شوید. آیه‌ی قبل، از رحمت و مغفرت الهی خبر داد، تا زمینه را برای بازگشت مردم فراهم كند و این آیه فرمان توبه و انابه می‌دهد و برای آن كه ضرورت توبه و بازگشت را بیان كند؛ خطر عذاب را گوشزد می‌کند. پیام‌ آیه شریفه: ۱. توبه، شرط بهره‌مند شدن از آمرزش الهی است. "یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعاً ... أَنِیبُوا" ۲. توبه باید همراه با تسلیم باشد، وگرنه نفاق است. «أَنِیبُوا ... أَسْلِمُوا» ۳. بهره‌مندی از مغفرت الهی؛ مشروط به تسلیم بودن و پیروی از دستورات الهی است. «أَسْلِمُوا» ۴. فرصت‌ها را غنیمت شمریم كه پیش از آمدن عذاب، توبه پذیرفته می‌شود. «مِنْ قَبْلِ أَنْ یَأْتِیَكُمُ الْعَذابُ» ۵. برای نجات و رسیدن به نصرت الهی، راهی جز بازگشت به درگاه خدا نیست. «ثُمَّ لا تُنْصَرُونَ» مولا امیرالمؤمنین حضرت علی علیه السلام: لِقاءُ أهلِ المَعرِفَةِ عِمارَةُ القُلُوبِ وَ مُستَفادُ الحِكمَةِ ديدار با اهل معرفت، مايه آبادانى دل‌ها و بهره بردن از حكمت است. غررالحکم، حدیث شماره ۷۶۳۵ #زمر_54 حسین زمانی اهری