🔹یک: همه چیز از سه ماه پیش شروع شد. از همین‌جا. از سیصد و سیزده‌تا حنجره‌ی کوچک که یکصدا به امام‌شان سلام می‌دادند. از تلاش گروهی از جوانان با اخلاص که آن روزها، برای ضبط این سرود، حتی توانایی کرایه‌ی پنج‌تا دوربین را هم نداشتند، اما می‌دانستند وقتی کاری برای امام زمان باشد، خودش همه‌ی مقدمات را جور می‌کند. از همان روزهایی که بعد از تمام شدن ضبط، خیلی اتفاقی چشمشان افتاده بود به نوشته‌ی «باتو عهد می‌بندیمِ» روی دیوار مسجد و بندهای «عهد می‌بندم...» را به سرود اضافه کرده بودند. ‌ 🔹دو: چند ساعت مانده به شروع قرن جدید، سرود برای اولین بار از تلویزیون پخش شد. کلمات ساده اما تاثیرگذارش، معصومیت و پاکی «دهه‌نودی»‌هایی که این کلمات را ادا می‌کردند و ملودی دل‌نشینش باعث شد تا «سلام فرمانده»، برخلاف انتظار سازندگانش، خیلی زود توی شبکه‌های اجتماعی دست به دست شود. تنها به فاصله‌ی چند روز، حالا همه داشتند کلماتی از این سرود را زیر لب زمزمه می‌کردند. ‌ 🔹سه: در کمتر از یکماه، «سلام فرمانده» آن‌قدر فراگیر شد که توی شهرهای مختلف ایران اجرا شد. این فراگیری ناگهانی، بلافاصله صدای رسانه‌های بیگانه را درآورد، اما هجمه‌‌ها باعث نشد تا پای این سرود به کشورهای دیگر هم باز نشود. چند هفته‌ی بعد، از نیجریه گرفته تا استرالیا و از لبنان گرفته تا مالزی، همه داشتند «سلام فرمانده» را به زبان خودشان اجرا می‌کردند. ‌ 🔹چهار: حالا بعد از سه ماه «سلام فرمانده» دوباره به خانه‌ی اصلی‌اش، یعنی مسجد جمکران برگشته. این‌بار اما با همراهانی تازه. این‌بار اما با همراهانی بیشمار. ‌ ~~~~~~~~~~~~~~~~~ #اللهم_عجل_لولیک_الف