#دانشطلب 🔹 هر بار که موجی از «تخریب روانی» توسط دشمنان ایران به حرکت می‌افتد و اعتماد مردم بمباران می‌شود بلافاصله پشت بندش موج «سرزنش رسانه‌ای» هم به دنبال می‌آید و برخی از فعالان مجازی در حالی که انگار کلید معجزۀ یکباره‌ای را در جیب دارند امواج تخریب دشمن را با ژست منتقد و دلسوز کامل می‌کنند. 🔸‏این باور ساده‌لوحانه در ذهن بسیاری از اهالی رسانه ریشه دوانده که «اگر ما خوب بودیم آن‌ها نمی‌توانستند بد و مخرب باشند» و چنان هم قاطع است که دستکم بنده راهی برای نقضش سراغ ندارم. اما اگر در بهترین وضعیت رسانه‌ای هم باشیم آمریکا همان کاری را خواهد کرد که امروز می‌کند و ما اساسا توان رقابت نخواهیم داشت. 🔹‏برنده شدن در جنگ روانی به قدرتِ همه جانبه و همراهی دیگران وابسته است اما ‎#ایران چقدر به چنین وضعیتی نزدیک است؟ اگر کسانی فکر کرده‌اند که بدون قدرت نظامی و اقتصادی و تنها با رسانه می‌شود جنگ روانی را برنده شد یا سیاست را با خاله‌بازی اشتباه گرفته‌اند یا کاسب رسانه‌اند و می‌خواهند خودشان را جا کنند. 🔸‏در نزاع بین قوی و ضعیف این سرزنشِ دائمی که ضعف تو باعث قدرت اوست در واقع تبرئه کردنِ قوی از تجاوز و فریبکاری است و در بنیانش از باوری شبیه به عقاید امثال زیباکلام ریشه می‌گیرد که تقصیر استعمار را به طرف استعمارشونده برمی‌گردانند! وقتی ماهیتِ جنگی تلفیق قدرت و دروغ است این سرزنش‌ها بی‌معنی است. 🔹‏انتظار برتری در جنگ روانی که هیچ توقع رقابت پایاپای با آمریکا هم فقط در حد خیالبافی ارزش دارد‌. تحول رسانه‌ای قطعا می‌تواند کمک کننده باشد اما اثرش در این جنگِ تمام عیار هرگز به اندازه سرزنش‌ها و افقِ تخیلی بعضی از اهالی رسانه نیست، آنچه به آن نیاز داریم صبر و خویشتنداری و دامن نزدن به امواج تشویش است. @maktubaat