به زووور چشمانم را برای نماز صبح باز کردم. در بدنم احساس سنگینی داشتم و زانوهایم کامل باز نمی‌شد. یادم آمد دیشب تا صبح با جمعی از مادران، در جنوب لبنان درگیر نبرد تن به تن با صهیونیست ها بودیم، تا جایی که مجبور به عقب نشینی شدند و به مقر اسرایی که به بردگی گرفته بودند رسیدم و یک به یک آنها را آزاد کردیم. پس از این پیروزی شکوهمند به ضاحیه برگشتیم. بعد از یک خواب نصفه نیمه دوباره بیدار شدیم و در دل شب، مشغول عبادت و مناجات شدیم. وَه که چه مناجات‌های پر شور و حالی بود. گویی هشتاد و اندی سال عبادت کرده‌ایم، آن هم فقط در یک شب! این واقعیت پنهانِ پشتِ شب‌بیداری های همه‌ی مادران است... باور نمی‌کنید؟! به استناد روایات معصومین علیهم السلام این مجاهدت‌ها، وصف واقعی تک تک مادرانی است که باری از فرشته دارند، بابت بیماری و تب فرزندشان شب بیداری می‌کشند یا فرزندشان را از شیره‌ی جانشان سیراب می‌کنند. حالا شما بگویید ما برای رشد اُخروی‌مان به فرزندانمان نیازمندتریم؛ یا آنها برای رشد دنیوی‌شان به ما؟! ما برای رشد معنوی به آنها محتاج تریم؛ یا آنها برای رشد مادی به ما؟! به نظرتان بابت گریه های شبانه قدردان‌ نوزادمان باشیم؛ یا به خاطر شب بیداری‌‌هایمان منتی به گردنشان بگذاریم؟! برای خدماتی که به فرزندمان می‌دهیم و با گریه ها و بهانه ها و کج خلقی‌هایش می‌سازیم چطور؟! بر سر آنها منتی داریم یا محتاج حضورشان هستیم؟! نمی‌دانم اگر ایمان به غیب و وعده‌های الهی را از انسان بگیرند، یک مادر به چه امیدی، نقش مادری را ایفا خواهد کرد؟! به نظر من مادر بودن با تمام شیرینی‌هایش اگر فقط محدود به دنیا بود و ایمان به غیب نبود، به ازای رنجی که دارد ارزش اش را نداشت... #مادری_همه‌اش_رشد_است #تربيت_توحيدی ۱.فاذا أرْضعتْ فلها بکلّ رضْعهٍ تحْریر رقبهٍ منْ ولْد إسْماعیل. وقتی مادر به فرزندش شیر می دهد، برای هر بار شیر دادن، پاداش آزاد کردن یک بنده از فرزندان حضرت اسماعیل علیه السلام را دریافت می کند. بحار الانوار، ج 100، ص252 . ۲. در خاطرات زندگی امام خمینی (ره) نقل میکنند که ایشان به عروس خود که نزد ایشان از سختی بچه داری گله کرده بودند فرمودند: «فلانی حاضری من ثواب تمام عبادت های عمرم رو بهت بدم و تو ثواب بچه داری و یک شب بیدار بودن و نگه داشتن فرزندت رو به من بدی ؟؟؟» زندگی‌برمداربندگی/ زهرا صفری