🎞 آرزوهای پوچ ✍🏻 عین‌صاد ❞ آن‌ها كه نان ندارند، مى‌توانند براى نان و رفاه زنده باشند و به اين خاطر مبارزه كنند و جان بدهند؛ اما آن‌ها كه همه چيز را دارند، ديگر براى چه زنده باشند؟ آن‌ها كه همه چيز را بدست آورده‌اند و به رفاه رسيده‌اند، همراه رفاه، بى‌مصرف مى‌شوند و بيهوده؛ و عامل اين پوچى، رسيدن به بن‌بست‌ها و به‌دست آوردن آرزوهاى هميشگى است. در نتيجه آن‌ها كه بيشتر از رفاه و خوشى آرزويى ندارند، جز پوچى و عبث هم بهره‌اى نخواهند داشت. كسانى كه آرزوهاى بلندى را در دل كاشته‌اند و مقصدهاى وسيعى را در نظر گرفته‌اند اما دستشان كوتاه است و نردبانشان شكسته و پايشان در گل، اين‌ها هم احساس پوچى و بى‌مصرف بودن را خواهند داشت و با شكست‌ها به پوچى خواهند رسيد. اين‌ها براى چيزى زنده بوده‌اند كه امكانِ يافتنش را نداشته‌اند و با رسيدن به يأس و شكست پوچى را يافته‌اند. اين دو نوع از پوچى كه به خاطر رسيدن به هدف‌هاى پايين و يا نرسيدن به هدف‌هاى بزرگ سبز مى‌شود، پوچى اصيل و صادق است، در برابر پوچى كاذب و دروغ، كه به خاطر تلقين و تقليد و عنوان و شهرت دامنگير عده‌اى مى‌شود. 📚 #مسئوليت_و_سازندگی | ص ۲۶۷ #️⃣ #ویدیو #موشن #تربیت #رسانه_عمار 🇮🇷 https://eitaa.com/joinchat/2067792066Cff78302135