اهميّت #گريه برای #امام_حسین_علیه_السلام يكى از اصحاب نزديك امام جعفر صادق عليه السلام به نام زيد شحّام حكايت كند: روزى به همراه عدّه اى در محضر پربركت آن حضرت بوديم، يكى از شعراء به نام جعفر بن عفّان وارد شد و حضرت او را نزد خود فرا خواند و كنار خود نشانيد و فرمود: اى جعفر! شنيده ام كه درباره جدّم، #حسين_عليه_السلام شعر گفته اى؟ جعفر شاعر پاسخ داد: بلى، فدايت گردم. حضرت فرمود: چند بيتى از آن اشعار را برايم بخوان. همين كه جعفر مشغول خواندن اشعار در رثاى #امام_حسين_عليه_السلام شد، امام صادق عليه السلام به قدرى گريست كه تمام محاسن شريفش خيس ‍ گرديد؛ و تمام اهل منزل نيز گريه اى بسيار كردند. سپس حضرت فرمود: به خدا قسم، ملائكه مقرّب الهى در اين مجلس ‍ حضور دارند و همانند ما مرثيّه جدّم #حسين _عليه_السلام را مى شنوند؛ و بر مصيبت آن بزگوار مى گريند. آن گاه خطاب به جعفر بن عفّان نمود و اظهار داشت: خداوند تو را به جهت آن كه بر مصائب #حسين_سلام_اللّه_عليه، مرثيّه سرائى مى كنى اهل بهشت قرار داد و گناهان تو را نيز مورد مغفرت و آمرزش خود قرار داد. بعد از آن، امام عليه السلام فرمود: آيا مايل هستى بيش از اين درباره #فضيلت_مرثيّه خوانى و گريه براى جدّم، #حسين_عليه_السلام، برايت بگويم؟ جعفر بن عفّان شاعر گفت: بلى، اى سرورم. حضرت فرمود: هركس درباره #حسين_عليه_السلام شعرى بگويد و بگريد و ديگران را نيز بگرياند، خداوند او را مى آمرزد و اهل بهشت قرارش ‍ مى دهد.(1) 1-اختيار معرفة الرّجال : ص 289، ح 508. @amoozeshemadahi