🔹آیت الله حائری شیرازی🔹 🔸#حجت‌مداری | خاطره‌ای درس‌آموز از آیت الله مکارم شیرازی🔸 خدا رحمت کند مرحوم آقای شیخ محمد علی موحد را. ایشان استاد [و مدیر مدرسه علمیۀ ما] بودند و گاهی به ما نصیحت می‌کردند. آقای مکارم هم از شاگردان مرحوم آقای موحد بودند و سطوح حوزه را تا آخر پیش ایشان خوانده بودند. [آقای موحد] گفت یک روزی به ناصر آقا (با همین تعبیر) گفتم: برو به فلانی بگو که ماندن تو در این حجره، خلاف شرع است. به او تذکر بده که این حجره را معطل نگذارد. برود تا طلبۀ دیگری را بفرستیم به این حجره. ناصر آقا از من پرسید: من از چه باب این حرف را به او بگویم؟ از باب امر به معروف بگویم؟ از باب نهی از منکر بگویم؟ از باب نصح مستشیر بگویم؟ از باب ارشاد جاهل بگویم؟ از باب تنبیه غافل بگویم؟ بابش را برای من معین کن! من از چه دری وارد شوم؟ این کدام وظیفه من است؟ مرحوم آیت الله موحد می‌گفت: خوشم آمد که با اینکه آقای مکارم بچه‌سال بود، اما وقتی استادش به او می‌گوید برو به فلانی بگو، نمی‌گوید خوب من می‌روم و به او می‌گویم. بلکه از من پرسید این حرف را از چه بابی بگویم؟ می‌گوید من مسلمانم. مسلمان هر حرفی بزند، باید در یکی از این ابواب [فقهی] بگنجد. این یعنی: «حرکت بر اساس #حجت». انسان سیری که می‌خواهد بکند علی الامیال نباشد؛ لاحجت را نگیرد، متشابهات را مستند قضایا نگیرد. کما اینکه اداری‌ها هر وقت بخواهند چیزی بنویسند ماده یا تبصره قانونی‌اش را مشخص می‌کنند. اگر رئیس اداره می‌خواهد یک تصمیم بگیرد که بر اساس هیچ کدام مواد قانونی نیست، کارمند انجامش نمی‌دهد. شما اگر یک ریال را هم بخواهید خرج کنید، باید طبق یکی از ضوابط و یکی از بندهای قانون خرج کنید. یعنی نسبت به آن کار باید #امر وجود داشته باشد. آن امر است که کارتان را قانونی و «اطاعت» می‌کند. @haerishirazi