اندوهت را بتکان
جهان منتظرت نمی‌ماند تا حالت خوب شود.
جهان صبر نمی‌کند تا غُصه‌ات سر آید.
جهان برای هیچکس منتظر نمی‌ماند و برای هیچکس صبر نمی‌کند.
جهان می‌رود چه تو غمگین باشی و چه شادمان، چه سوگوار باشی و چه رقصان.
می‌دانی این جهانی که می‌رود نامش چیست؟
نامش عمر است و تو ناگزیری که دنبالش بروی حتی اگر سینه خیز. تو ناگزیری که اندوهت را بتکانی و غمت را بشویی و بروی، وگرنه جهان می‌رود و عمر می‌رود و تو جا می‌مانی از جهان و از عمر و از خودت!
• عرفان نظرآهاری
• آیت الله مجتهدی:
آدم‌ها قند را می‌شکنند تا از طعمش استفاده کنند. رکورد را می‌شکنند تا به افتخار برسند، هيزم را می‌شکنند تا به گرمای آتش برسند، غرور را می شکنند به افتادگی برسند، سكوت را می‌شکنند به آوازی برسند. آدم‌ها برای تمام شکستن‌ها دلایل خوبی دارند، اما من هنوز نفهمیدم که چرا آدم‌ها "دل" می شکنند.
مادرمان تنها بود!
ایستاد تا برای همیشه
تنها نامِ علی بالای مأذنه‌ها بماند!
جوان بود! خونش را،
پای نهالی که پدرش کاشته بود، ریخت...
تا درخت اسلام، جان بگیرد!
و دل‌گیر بود!
از همه‌ی آنان که نمک‌خوردند...
و در دشمنی، چیزی کم نگذاشتند!
من آدمِ جلویِ کسی رو گرفتن نیستم؛
آدمِ سدِ راه کسی شدن برای نرفتن،
آدمِ کشیدنِ چمدون از دستایِ یکی،
آدم اینکه تویی که داری میری رو از پشت بغل کنم و هزار باره بگم نرو.
من فقط آدمِ وایستادن نگاه کردنم،
آدمِ دست و پنجه نرم کردن با نبودنا،
آدمِ سخت دل کندن از دل کنده هاس ولی خب تو نرو بمون:)
مهم نیست شرایط چجوریه؛
تو که باشی همه چیز قشنگه!
تو باشی هوای بارونی قشنگه، برف قشنگه، تو باشی هوای گرم و آفتابی هم قشنگه، تو که باشی قدم زدن تو خیابون لذت بخشه، با ماشین دور زدن تو شهر قشنگه، با موتور چرخ زدن تو خیابون هم زیباست، تو که باشی خنده قشنگه، گریه قشنگه، عصبانیت و قهرتم قشنگه،
اصلا تو که هستی انگار تموم حسای خوب دنیا میان دور قلبم و محکم فشارش میدن.
تو که باشی همه چی خوبه.
به مزار فاطمه‌اش نگاه میکرد
و با خود میگفت:
تو چنان در دل علی جای گرفته‌ای
که هرگز فراموش نمیشوی.
عشق تو در دل علی با شیر عجین شده،
و با جان به در رود....
• معانی‌الاخبار،ص۸۵
