#پارت_61 دوباره اشکم جاری شد،انگار این گریه ها رو خیلی وقت بود نیاز داشتم و رو دلم سنگینی کرده بودن آخرای مجلس بود که نموندم و پاشدم رفتم،با یک حس عجیبی هم شاد بودم و هم ناراحت دلیل ناراحتیم اون جریانات مدینه و کربلا و شام بود اما دلیل شاد بودنم رو نمیفهمیدم،حالا به یه حرف اشتباه خودم رسیده بودم روضه و مداحی و سینه زنی آدم رو افسرده میکنه،اتفاقا من الان لذتی دارم که خودمم منبعش رو نمیدونم نشستم توی ماشین و حرکت کردم حواسم به گوشی رفت که چندین تماس بی پاسخ از زهرا و سعید داشتم،به زهرا زنگ زدم،نگران بود و میپرسید که چرا جواب ندادم منم گفتم _جایی بودم بعدا برات میگم,بابا حالش چطوره؟ _الحمدلله داره بهتر میشه،ان شاالله یه چند ساعت دیگه به هوش میاد _ان شاالله این جمله ام براش تعجب آور بودم،چند لحظه ای بینمون به سکوت گذشت که خداحافظی کردیم و قطع کردم احساس ضعف زیادی داشتم،رفتم رستوران غذایی خوردم اما اینبار نه مثل قبلا،فقط یه رستوران ساده بود و اصلا تجملاتی نبود رفتم داخل نشستم و یه دست چلو کباب سفارش دادم بعد از غذا و حساب کردن سوار بر رخش به سمت بیمارستان حرکت کردم‌،بین راه تو ذهنم میومد _چی شده که حالا من حرفای خودمو نقض میکنم؟اینا همش خیالاتن بابا برگشته خوب دیگه این همه دکتر و دارو دادیم بایدم برمیگشت _خود دکتر گفت این یه معجزه است که برگشته دیگه نفسم سکوت کرد و ظاهرا حرفی برای گفتن نداشت ادامه دارد.... ✍ط، تقوی @andaki_tamol