#حکایت_قرآنی
#جزء_هجدهم
🔹 قضیه افک
🔻 «افک» به معنای تهمتِ بزرگ است و در شأن نزول و تفسیر این قضیه بین مفسران اختلاف نظر وجود دارد. آنچه که مسلم و یقینی است ، اینکه به یکی از همسران رسول خدا (صلی الله علیه و آله) نسبت ناروای زنا داده شده است.
بعضی میگویند در یکی از جنگها و هنگام بازگشت عایشه از کاروان عقب افتاد و این تهمت را به او نسبت دادند، و برخی دیگر بر این نظرند که این تهمت را عایشه به ماریه قبطیه، پس از وفات پسرش جناب ابراهیم نسبت داده، که جناب ابراهیم فرزند پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) نبوده است. (تفسیر قمی ، ج ۲ ، ص ۷۵)
این تهمت در جامعه اسلامی شایع شد، اما آنچه حائز اهمیت است، نحوه برخورد قرآن با این قضیه است که میفرماید:
کسانی که آن تهمت را زدند، گروهی از شما بودند. سپس به مؤمنانی که از بروز چنین اتهامی نسبت به شخص پاکدامنی ناراحت شده بودند، دلداری داده و میفرماید: فکر نکنید که این ماجرا برای شما شر بوده، بلکه خیر شما در آن است.
در ادامه به دو نکته مهم اشاره میکند: اولاً برای هر کس سهمی از گناهی که کسب کرده، خواهد بود؛ و ثانیاً برای کسی که بخش بزرگی از این تهمت را بر عهده داشت، عذاب عظیمی خواهد بود.
سپس مؤمنانی که در این شایعهسازی فریب خورده و تحت تاثیر قرار گرفتند مورد سرزنش قرار داده و میفرماید: چرا وقتی که این تهمت را شنیدید، نگفتید این تهمت و دروغ آشکاری است!؟ چرا چهار شاهد برای آن نیاوردند!؟ وقتی که چهار شاهد را نیاوردند، پس آنها نزد خدا دروغگو هستند؛ و اگر فضل و رحمت خدا در این دنیا و آخرت بر شما نمیشد، قطعاً به سبب این تهمتی که زدید، عذابی سختی میشدید.
شما وقتی با یکدیگر برخورد میکردید، آنچه که به آن علم نداشتید را بر زبان میآوردید و فکر میکردید که مسئله کوچکی است؛ در حالی که نزد خدا بسیار بزرگ بود.
بنا به اهمیت موضوع و کوچک شمردن آن توسط گروهی از مسلمانان، دوباره آنها را مورد سرزنش قرار داده و میفرماید: چرا وقتی آن را شنیدید، نگفتید: ما حق نداریم درباره این تهمت حرف بزنیم؟ خدایا ! تو پاک و منزهی و این بهتان بزرگی است.
خداوند شما را موعظه میکند، اگر مؤمن هستید بعد از این هیچ وقت مانند این کار را تکرار نکنید. خدا آیاتش را برای شما بیان میفرماید و او دانا و حکیم است. بدون تردید کسانی که دوست دارند کارهای زشت و گناهان قبیح را بین مؤمنان شایع و رایج کنند، در دنیا و آخرت برای آنها عذاب دردناکی خواهد بود؛ و خدا می داند و شما نمی دانید.
(سوره نور ، آیه ۱۱ تا ۱۹)