⭕️ بی اعتنایی به یک مؤمن، بی اعتنایی به همۀ مؤمنان در روایت می‌فرماید: «أَيُّمَا رَجُلٍ مِنْ اصحابنا اسْتَعَانَ بِهِ رَجُلٌ مِنْ إِخْوَانِهِ فِي حَاجَةٍ فَلَمْ يُبَالِغْ فِيهَا بِكُلِّ جُهْدِهِ» کسی که از یکی از برادرانش کمک می‌خواهد و او با تمام وجودش قدم برنمی‌دارد، تعبیر: «بِكُلِّ جُهْدِهِ» یعنی با تمام توانش قدم برندارد، «فَقَدْ خَانَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ الْمُؤْمِنِينَ- قَالَ أَبُو بَصِيرٍ قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع مَا تَعْنِي بِقَوْلِكَ وَ الْمُؤْمِنِين»؛ یعنی به خدا و رسول او و سایر مؤمنان خیانت کرده است. بعد ابوبصیر می‌پرسد: اینکه فرمودید به همۀ مؤمنان خیانت کرده است چه معنایی دارد؟ حضرت ع فرمود: به این جهت است که این فرد وصل به ولایت ما است و ولایت ما هم موصول به ولایت الهی است و این رابطۀ ولایی، یک رابطۀ واقعی است. لذا می‌فرماید: «قَالَ مِنْ لَدُنْ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ ع» این فرد در این عدم اجابت، از اولین مرتبۀ ایمان، «إِلَى آخِرِهِمْ‏» تا آخرین مؤمن، به همۀ اینها خیانت کرده است، چرا که خیانت به رابطۀ ولایی بین مؤمنان کرده و رابطۀ ولایی، زمانی نیست، از اولین رتبۀ وجودی ایمان تا ضعیف‌ترین و آخرین مرتبۀ وجودی زمانی ایمان را شامل است. نشان می‌دهد که اصلاً این رفع حاجت، فقط رفع حاجت نیست، بلکه استحکام یک رابطۀ حقیقی انسانی ایمانی است؛ یعنی ولایت وجودی بین مؤمنان را به یک حقیقت واحد سوق می‌دهد و آن را تحکیم می‌کند. 💠شرح احادیث کتاب المعاد بحارالانوار؛ استاد عابدینی #لبنان #مواسات پ ن: درس این روایت را مقایسه کنید با اندیشه های کوته بینانه ای که کمک کردن را صرفا در ابعاد مرزهای جغرافیایی اعتباری تعریف میکنند.