🟢تزیینی بودن نقش مردم در اندیشه و عمل مدافعان لیبرالیسم 🖊احمدحسین شریفی ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ برخلاف تصور عموم افراد، در نظام لیبرالیسم علیرغم سخن گفتن از مردم و آزادی‌های مردم و مالکیت خصوصی و حقوق بشر، اما فی‌الواقع و در عمل، مردم و حقوق مردم و بشریت هیچ جایگاه و اهمیتی برای آنها نداشته و ندارد. نقش مردم صرفاً نقشی صوری و تزیینی است. حاکمیت و حکومت و حکمرانی حق مالکان و سرمایه‌داران بزرگ است. اراده آنها حاکم است و باید حاکم باشد. معیار اداره جامعه و معیار برخورداری از حقوق شهروندی و اجتماعی، قوانینی است که توسط «نخبگان لیبرال» يعني «مالکان عمده» و «سرمايه‌داران بزرگ» تدوين شده و می‌شود. فردریش #هايک (۱۸۹۹-۱۹۹۲)، از اندیشمندان سیاسی و اقتصادی نئولیبرال و برنده جایزه نوبل اقتصاد، مي‌نویسد: «اين ليبراليسم است که قانون‌ها و خط و نشان‌هايي را براي دموکراسي ترسيم مي‌کند، نه آنکه انتخاب مردمي بتواند ارزش‌هاي ليبراليسم را نفي يا اثبات، کم يا زياد کند.» صوری دانستن نقش مردم در اندیشه لیبرالیسم اختصاصی به اندیشمندان نئولیبرال ندارد؛ بلکه از دیرباز مورد تأکید و توجه مدافعان تفکر لیبرالیسم بوده است. به عنوان نمونه، جان وزلي (1703-1791)، به این بهانه که نقش‌آفرینی مردم در حکومت، آزادی‌های مدنی و مذهبی آنها را محدود می‌کند، با برجسته‌سازی جایگاه مردم و نقش‌آفرینی آنها در حکومت مخالف بود و می‌گفت: «هر قدر سهم مردم در حکومت بيشتر باشد، آزادي مدني و مذهبي ملت کم‌تر خواهد شد» 🌱 اندیشۀ رضوان 📎 ایتا I سایت I تلگرام