بنام خدا "دخترا با دخترا... پسرا با پسرا" این جمله معمولا از طرف تیمی گفته می‌شد که در اکثریت بود‌. مثلا اگر دخترهای بیشتری مهمان منزلمان بودند یک تیم میشدیم و مانع عضویت پسرها در تیم‌مان میشدیم. و همین قدرت گرفتن ما کافی بود که پسرها شروع به کری خواندن بکنند‌: "دخترا موشن مثل خرگوشن... پسرها شیرن مثل شمشیرن" و ما در عوض می‌گفتیم: ولی دخترها بهتر از پسرها هستن چون خدا به پیامبر عزیزش دختر داده! پسرها می‌گفتند: ولی همه پیامبرها مرد بودند! میگفتیم: ولی بهشت زیرپای مادران است. هر کدام از طرفین دعوا انقدر از جنسیت خودش راضی و مطمئن بود که در عالم بچگی هم کلی دلیل محکمه پسند برای اثبات خودش داشت. گاها کری خواندن‌مان مثل مقدمه ابن‌خلدون طولانی‌تر از خود بازی می‌شد و نهایتا با این جمله که "اصلا خوش به حالتون که دخترید و خوش‌به حال ما که پسریم" کری خواندن تمام می‌شد و می رفتیم سراغ بازی جداگانه و گاها مختلط! معیار "دخترخوب" و "زن‌خوب" بودن وقتی دین باشد انقدر عزیز میشوی که کافی است پایت را در پله‌ی اول نردبان دین‌ بگذاری و بروی بالا. پله به پله با گام های استوار رو به بالا می‌روی. نردبان دین انقدر محکم و مطمئن است که نگران افتادن نیستی. آن بالا خود خدا منتظر است دستت را بگیرد و به تو آفرین بگوید. حتی فرشته های خدا در اطراف نردبان محافظ تو هستند هرچند به چشمت نیایند! اما امان از وقتی که دین کنار برود‌. آن وقت اثبات خودت و پیشرفت در دنیا هم برای زن سخت می‌شود و هم برای مرد. خصوصا برای زن ها که به هزاران دلیل راه دشواری پیش رویشان است‌. زن در دنیای امروز مثل صخره نوردیست که برای صعود به قله باید به هزاران جا دست بیندازد و دنبال جای میخ سفت و محکمی در صخره های سخت روزگار باشد. چه بسا خیلی وقت‌ها میخ را اشتباه بکوبد و آویزان از صنعتی باشد که فقط جسمش را طالب است و تاریخ انقضایش چند سال بیشتر نیست و این آویزان و ناایمن بودن کجا؟ اطمینان و آرامش روی پله های نردبان کجا؟! پ.ن: دین را درست منتقل کنیم. هیچ کس به انداز خدا پشتیبان زنان نیست. #زن #روز_مادر #کتاب_خوب_بخوانیم #کتابنوشان ✍کتابنوشان 🌱اندیشه رضوان @andishehrezvan_official