ای آزادی، به نام تو در دنیا چه خیانت‌ها که نشد... مسجد امام صادق(ع)، زیرزمینی نیمه ساز بود. هیئتش هم سیستم صوت درست و حسابی نداشت. گاهی اوقات به این نتیجه می‌رسیدیم کلا میکروفون را کنار بگذاریم و خودمان بخوانیم و سینه بزنیم، باید می‌بودید تا بدانید چه حالی داشت. اگر پا به مسجد گذاشتید، احتمالا از صدای خنده و بازی بچه‌ها، اعصابتان خرد می‌شد. مخصوصا اگر سر نماز، دو تا بچه دنبال هم می‌دویدند و شما یادتان می‌رفت که رکعت چندم بودید! این مسجد امام جعفر صادق(ع) بود. در خبرها شنیدید که مسجد را آتش زده‌اند. این ذات تاریکی است. هر جا برسد، تلاش می‌کند نور را خاموش کند. روزی ابراهیم را در آتش می‌اندازد. روزی دیگر، درِ خانه علی و فاطمه را آتش می‌زند. حتی خیمه‌های خاندان پاکی هم روزی در آتش سوزاندند. امروز هم نوبت این مسجد مساجد دیگری بود! و در این سوزاندن و سوختن راز مظلومیت نهفته است! مظلومیتی که سرنوشت دلدادگان حق، دلدادگان علی بن ابی طالب و همه مظلومین تاریخ است. اما درفش حق از روز اول برداشته بود و هنوز بر زمین نیفتاده، بدانید روزی این سیاهی و نادانی، جهل و تعصب به پایان می‌رسد. پس تا آن روز، حاشا که مردان حق، میدان را خالی کنند. دوباره حلقه‌های گفت و گوی مسجد امام صادق(ع) راه می‌افتد، دوباره در هیئت نورالهدی علم می‌زنیم و حسین حسین می‌گوییم و راه آزادی حقیقی را پاسداشت می‌کنیم. باز به اردوی جهادی خواهیم رفت و باز بر آتش، گلستانی خواهد رویید به نام مسجد امام جعفر صادق(ع). #دلنوشته #آتش_زدن_مساجد_یزد #ببینید_و_ببینانید #مسجد_امام_جعفر_صادق(ع) #هیئت_نورالهدی #به_بهانه_آزادی #یزد