♥️ هر از چند‌گاهی داستانی و روایتی می‌شنوم که انگار گریبانم را رها نمی‌کند و از آن جمله اخیرا این داستان ابوسعید را خواندم که روزی داشت خربزه و شکر می‌خورد که منکری به طعنه از او پرسید که این خربزه بهتر است یا آن خار که در بیابان می‌خوردی و ابوسعید گفت که هر دو طعم وقت دارد که یعنی اساسا آنچه طعم همه‌چیز را رقم می‌زند کیفیت لحظات و اوقاتی است که در آنیم که یعنی در وقت خوش همه‌چیز خوش‌طعم و در وقت تلخ همه‌چیز طعمش تلخ است. پس از همان روز که این شرح را خواندم به این رسیده‌ام که انگار مراقبت از زندگی یعنی مراقبت از وقت و اوقات و قدر زندگی دانستن یعنی قدر وقت و لحظه دانستن و زندگی خوب یعنی وقت‌های خوب و زندگی بد یعنی وقت‌های بد.  و ‌البته بی‌سبب نیست که در روزهای خوب زندگی انگار همه‌چیز خوب است و در روزهای بد همه‌چیز بد. چرا که در درک و شناخت نهایی همه‌چیز طعم وقت می‌گیرد که اگر خوب باشد یا بد، همه چیز لاجرم، خوب یا بد از کار درمی‌آید. #امیرعلی_بنی‌اسدی