《 یک جرعه قرآن بنوشیم 》 تَتَجَافَىَ جُنُوبُهُمْ عَنِ الْمَضَاجِعِ يَدْعُونَ رَبَّهُمْ خَوْفًا وَطَمَعًا وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنفِقُونَ(سوره سجده آیه ۱۶۰) پهلوهایشان از بسترها در دل شب دور می‌شود (و بپا می‌خیزند و رو به درگاه خدا می آورند) و پروردگار خود را با بیم و امید می‌خوانند، و از آنچه به آنان روزی داده‌ایم انفاق می‌کنند! پیام های آیه : - سحر خیزى و دل كندن از رختخواب، یكى دیگر از نشانه هاى مؤمنان است. «تتجافى جنوبهم...» - عبادت هایى كه با نوعى ریاضت و خفا همراه باشد ارزش بیشترى دارد. «تتجافى » - مؤمن، نه مأیوس است، نه مغرور، هم بیم دارد، هم امید. «یدعون ربّهم خوفاً و طمعاً» - تواضع، سحرخیزى و انفاق، خصلت دایمى مؤمنان است. «لایستكبرون - یدعون - ینفقون» (همه با صیغه ى مضارع آمده است.) - رابطه ى شبانه با خداوند، باید با رسیدگى به محرومان همراه باشد. «یدعون - ینفقون» - مورد انفاق، تنها مال نیست، بلكه شامل علم و آبرو و دیگر سرمایه هاى انسان نیز مى شود. «ممّا رزقناهم ینفقون» #قرآن_کریم #یک_جرعه_قرآن_بنوشیم #پایگاه_خبری_تحلیلی_مشتلق_کتول